امینیان در تشریح علل عدم برقراری این نظم بین المللی اظهار کرد: ابتدا باید بپرسیم که ما در کشور چند اندیشکده برای ورود به این بحثها داریم؟ قطعا تعداد بسیار محدودی اندیشکده وجود دارند. این درحالیست که در کشورهای دیگر سرمایه گذاریهای فراوانی در جهت تقویت اندیشکدهها انجام میگیرد و متاسفانه این نقص قابل توجه کشورمان است.
وی در ادامه با ارزیابی نقاط مثبت کشورمان تشریح کرد: جغرافیا. تاریخ و نیروی انسانی ایرانی، موضوعات مهم و نعمتهای طبیعی هستند که نقش بی بدیلی را برای ایران ایجاد کرده اند؛ نقشی که پیش از این، از آن محروم بوده ایم.
این کارشناس سیاسی قدرت نرم ایران را نقطه قوت دیگری برای کشورمان دانست و ادامه داد: توان مقابله نرم، ایجاد روحیه ضد صهیونیستی، شعارها و شعائر ایرانی، همگی ایران را در عرصه خاورمانه پیش تاز کرده است. ناگفته نماند که ما در طول ۳۰ سال گذشته پس از جنگ تحمیلی مانند بسیاری از کشورها در جنگهای بیهودهای وارد نشدیم و به طور قطع مسبب اصلی این امر رهبری توانمند ایران بوده که از ورود به چنین نزاعهای جلوگیری به عمل آورده است همچنین نه تنها وارد این درگیریها نشدیم بلکه از مواضع خود نیز کوتاه نیامدیم و این به منزله انباشت تجربههای ایران است.
وی همچنین در تشریح نقاط قوت دیگر کشورمان خاطر نشان کرد: فرهنگ دفاع مقدس و ساختار تصمیمگیری در ایران که بر خلاف باقی کشورها نتیجه تعامل نهادهای مختلف ایران بوده و در هیچ کجای منطقه تکرار نشده است. همچنین قدرت نظامی ایران قدرتی بسیار بی بدیل بوده و این درحالی است که هزینههای خرج شده برای آن حتی یک صدم دیگر کشورها هم نبوده است. اما توان نامتقارن ما بسیار بالاتر از دیگر کشورهاست. ناگفته نماند که سردار سلیمانی محصول همین روحیه دفاع مقدس است که در هیچ کشوری نمونه آن را شاهد نیستیم.
امینیان ادامه داد: اگرچه که منفعت میلیاردی بسیاری از کشورها در بی ثبات نگاه داشتن منطقه است و آنها به سبب همین منافع نمیخواهند که نظم در این منطقه حاکم شود؛ این ما بودیم که حذف رژیم بعث و طالبان را به منطقه تحمیل کردیم. طلبان و حامیانش هرگز خواستار آن نبودند. این به آن معنی است که تهران سوار بر بیتجربگیهای آنها شده و در قضیه لبنان سوریه و یمن نیز ما از اشتباهات آنها استفاده کردیم و این نشان از قدرت راهبردی ایران دارد.
وی با اشاره به مشکلات داخلی پیش روی کشورمان اینگونه بیان کرد: ما در داخل هم مشکلات و موانعی داریم که باید به آنها توجه کرد. باوجود اینکه نهاد مدیریت بحران قدرتمند داریم، اما نهاد استراتژیک کفی و نهادهای مهم تصمیم ساز قوی نداریم. ما در اوج جنگ طرحی را به عنوان گفتگوهای منطقهای ارائه دادیم که یکی از بندهای قطعنامه ۵۹۸ شد، اما این نکات مهم رفته رفته فراموش شد و بعد از سی سال این بار ظریف این طرح را ارائه داد درحالی که وزیر شخصا نباید این طرح ها را ارائه کند.
امینیان با اشاره به اینکه در موضوع اندیشکدهها خلا جدی داریم؛ گفت: البته در این میان یکسری مفاهیم و ابتکارات منطقهای نظیر بحث عضویت در پیمان شانگهای درحال شکل گیری است که اینها هم به نوعی فرصت و هم تهدید محسوب میشود. ما هم کردیور منطقهای شمال و جنوب و چابهار را مطرح کرده ایم که اینها نکات مثبتی هستند. ناگفته نماند که فریز کردن اختلافات منطقه و تعامل با گروههای مرجع و کاهش استفاده از ابزار نظامی در منطقه باید در دستور کار جدی ما قرارگیرد.
انتهای پیام/