به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، امروز، یعنی دوم دسامبر ٢٠١٨ میلادی، دقیقا ١٩٥سال از اعلام «دکترین مونروئه» به‌عنوان یکی از مشهورترین سیاست‌های اعلام‌شده از سوی ایالات متحده می‌گذرد. براساس این سیاست که از سوی جیمز مونروئه، پنجمین رئیس‌جمهوری آمریکا اعلام شد و مورد حمایت قرار گرفت، هر گونه مداخله دولت‌های اروپایی در امور داخلی ایالات متحده و کشورهای تازه استقلال‌یافته قاره آمریکا عملی غیردوستانه و تهدیدآمیز تلقی می‌شد و واشنگتن حق مقابله همه‌جانبه بر ضد آن را برای خود محفوظ می‌داشت. در این میان منظور اصلی دکترین مونروئه متوجه قدرت‌های اروپایی یعنی فرانسه، اسپانیا و انگلستان بود، هرچند که انگلستان بعد از مغلوب‌شدن در جنگ‌های استقلال آمریکا تصمیم به بنا کردن رابطه‌ای نوین با این کشور نوپا گرفت و به همین دلیل با اعلام حمایت از دکترین سیاسی جدید، سعی در اثبات برادری خود به دولت جیمز مونروئه داشت.
بیشتربخوانید:با مخوف‌ترین و بی رحم‌ترین گروه‌های تبهکار در طول تاریخ آشناشوید+ تصاویر
ایالات متحده آمریکا در طول جنگ‌های استقلال و پس از آن، در دورانی که شهرها و ایالات مختلف را از همسایه‌ها و قدرت‌هایی چون اسپانیا، فرانسه، مکزیک و روسیه خریداری می‌کرد، همواره درصدد کشورسازی و ملت‌سازی بود و اعلام دکترین مونروئه را شاید بتوان تضمینی برای به خطر نیفتادن میراث دولت‌های پیشین قلمداد کرد. دکترین مونروئه با این‌که بر جلوگیری از مداخله دولت‌های اروپایی در امور قاره جدید دلالت داشت، به نوعی وجه دیگری نیز داشت و آن دور نگاه داشتن آمریکا از تقابل‌های جهانی بود. این سیاست که در دانشنامه‌های سیاسی به «انزواطلبی» ایالات متحده تعبیر شده است، تا سال‌های سال یکی از ارکان اصلی سیاست خارجی آمریکا را تشکیل می‌داد تا این‌که موسم جنگ بین‌الملل اولفرا رسید.
در نخستین جنگ جهانی که کل اروپا در آتش می‌سوخت، ایالات متحده همچنان براساس دکترین مونروئه تصمیم به مداخله له یا علیه هیچ‌کدام از قدرت‌های حاضر در جنگ نداشت، اما اصرار کشتی‌های آلمانی بر هدف قراردادن ناوگان تجاری آمریکا که عازم انگلستان بود، نهایتا وودرو ویلسون، بیست‌وهشتمین رئیس‌جمهوری ایالات متحده را وادار کرد تا ورود رسمی آمریکا به جنگ جهانی اول را اعلام کند.
با وجود این‌که ورود ایالات متحده به جنگ جهانی اول به نوعی سیاست انزواطلبی آمریکا را تحت‌الشعاع خود قرار داده بود، اما پس از پایان این جنگ به نظر می‌رسید آمریکایی‌ها همچنان علاقه دارند براساس دکترین مونروئه قدم بردارند. این سیاست حتی در شروع جنگ جهانی دوم نیز به نوعی ادامه یافت و آمریکا تنها در حد ارسال کمک‌های نظامی برای برخی کشورهای درگیر خصوصا انگلستان به جنگ ورود کرد، اما یک مشکل قدیمی یعنی تهدید کشتی‌های آمریکایی حامل آذوقه و سلاح برای انگلستان از سوی زیردریایی‌های آلمانی و نهایتا حمله غافلگیرانه ژاپنی‌ها به بندر پرل‌هاربر، باعث شد ایالات متحده با تمام قوا وارد جنگ بین‌الملل دوم شود و جنگ چهره جهانی‌تری به خود بگیرد. پس از پایان جنگ جهانی دوم، آمریکا در قامت یکی از قدرت‌های پیروز در جنگ دکترین مونروئه را به‌طور کامل کنار گذاشت و در کمتر از نیم‌قرن رکورد مداخلات سیاسی و نظامی در سراسر جهان را شکست!
منبع: روزنامه شهروند
انتهای پیام/