تیرگی لب در افرادی که به بیماری‌های پیشرفته قلبی ریوی مبتلا هستند، افرادی که دچار مسمومیت ناشی از گاز‌های سمی می‌شوند، به طوری که به سلول‌ها اکسیژن نمی‌رسد یا در اصطلاح خفه می‌شوند و همین طور افرادی که از سیگار یا قلیان به مدت طولانی استفاده می‌کنند، زیاد دیده می‌شود.
یکی از علائم کم خونی هم کمرنگ شدن بافت ملتحمه زیر لب است یعنی رنگ صورتی یا قرمز کمرنگ ملتحمه به سفیدی تبدیل می شود و در کم خونی‌های شدید لب‌ها تیره رنگ می‌شوند چون هموگلوبینی برای حمل اکسیژن خون وجود ندارد. البته برای قطعی شدن تشخیص کم خونی، بیمار باید آزمایش خون بدهد تا سطح هموگلوبین و آهن خون بررسی شود. البته بعضی از نژادها ارثی رنگ لب تیره‌ای دارند و از نظر پزشکی نمی‌توان کاری برایشان انجام داد اما باید خیالمان از سلامت فرد راحت شود.
از بیماری‌های پوستی که می تواند باعث تیرگی لب شود، می توان به بیماری لیکن پلان اشاره کرد که گاهی علاوه بر پوست، لب را هم گرفتار می‌کند؛ این ضایعات معمولا به رنگ بنفش تیره و با خارش توام هستند لیکن پلان بیماری‌ای مزمن است و اغلب بعد از مدتی از بین می‌رود اما ممکن است بعد از بین رفتن ضایعات، رنگی تیره و کبود در پوست یا لب ایجاد شود، اما کبودی در لب، ناشی از بیماری لیکن پلان تفاوت اساسی با کبودی لب در اثر کمبود اکسیژن در بدن دارد زیرا نواحی تیره رنگ ناشی از بیماری لیکن پلان در تمام سطح لب دیده نمی‌شود و به شکل لکه‌های بزرگ و کوچک روی آن مشهود است.
وقتی لب‌ها ناگهان کبود شوند و با عوارضی مانند تنگی نفس و تند شدن ضربان قلب همراه شوند، زنگ خطری برای گرفتاری قلب یا شش‌ها هستند. در این حالت احتمالاً دچار ناراحتی شدید قلب شده‌اید یا شش‌هایتان در اثر سینه پهلو، برونشیت، آسم، یا آمفیزم اکسیژن کافی دریافت نمی‌کند. وجود لخته خون در شش هم این حالت را ایجاد می‌کند و باید فوراً به بخش اورژانس مراجعه کرد.
به طور طبیعی، لب‌های کودک باید صورتی رنگ باشد. علاوه بر لب‌ها، هیچ جای دیگری از بدن کودک نیز نباید آبی یا ارغوانی شود، چرا که این مسئله نشانه‌ای از یرقان است و کودک در این شرایط اکسیژن کافی در جریان خون خود ندارد؛ یرقان معمولا به دلیل نارسایی قلبی مادرزادی، تشنج، شوک، بیماری‌های ریوی مانند آسم یا ذات الریه به وجود می‌آید.
انتهای پیام/