به گزارشگروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، خوش‌بین‌ترین افراد به فوتبال حرفه‌ای و زیبای اروپا نیز تصدیق می‌کنند که پدیده شوم نژادپرستی نه‌تنها به مرور زمان از بین نرفته بلکه فوتبال را بهانه‌ای ناب برای رشد قارچ‌گونه خود یافته است.
بیشتربخوانید :نژادپرستی در فوتبال+فیلم
این موضوع نگران‌کننده البته به کشوری خاص محدود نمی‌شود و شاید صدر جدول نژادپرستی در پنج سال گذشته با توجه به اخبار منتشر شده بین دو کشور آلمان و انگلیس دست‌به‌دست شده باشد اما در این میان کشورهای دیگری ازجمله فرانسه، اسپانیا و ایتالیا نیز با این موضوع غیراخلاقی درگیر بوده‌اند.
روز گذشته ژروم بواتنگ با انتقاد تند از نژادپرستی در آلمان به تیتر اول وب‌سایت‌های معتبر و آلمانی و چند کشور دیگر ملحق شد و اشپیگل در وب‌سایت خود سخنان وی را جنجالی توصیف کرد و نوشت: «باید اظهارات ادعاها بررسی شود، البته همه ما به خوبی می‌دانیم که او بیراه نمی‌گوید.» بواتنگ در بخش مهمی از سخنان خود از یوفا به خاطر سکوتش در مقابل نژادپرستی در اروپا انتقاد می‌کند و می‌گوید: «متاسفانه تجربیات بسیار بدی در آلمان داشتم و بیش از آنچه شنیده بودم شاهد نژادپرستی در فوتبال و کلا در جامعه هستم.» او در ادامه چنین می‌گوید: «از دوران جوانی خود تا امروز متاسفانه با موارد متعددی از نژادپرستی مواجه شده‌ام. بعد از جام‌جهانی برای من روشن شد که ما در تیم ملی آلمان می‌توانستیم کارهای به مراتب بیشتری برای اوزیل انجام دهیم و می‌توانستیم به صورت علنی از او حمایت کنیم. اینکه چنین اتفاقی نیفتاد واقعا مایه شرمساری است.»
همین موضوع بهانه‌ای شد برای بررسی پدیده شوم نژادپرستی در فوتبال اروپا و در گام اول از همین کشور آلمان آغاز می‌کنیم.
به استناد آمار منتشر شده در روزنامه «بیلد» آلمان میزان شکایت‌های رسمی بازیکنان فوتبال به خاطر نژادپرستی و با احتساب مواردی که منجر به صدور رای علیه فرد خاطی شده است، میزان این اتفاق نگران‌کننده در سال 2017 نسبت به سال قبل از آن 34درصد رشد داشته است.
در فوتبال آلمان بازیکنان سیاه‌پوست کم نیستند و معمولا در هر تیمی شاهد درخشش و حضور کلیدی این بازیکنان در ترکیب اصلی هستیم، تجربه تلخ بیشتر این بازیکنان در تیم‌های خود به راحتی و به وضوح گویای نفوذ نژادپرستی در فوتبال باشگاهی آلمان است که اخیرا تا سطح ملی نیز رشدکرده است.
در فوتبال اسپانیا نیز این موضوع تا مرز نگران‌کننده‌ای دیده می‌شود. درواقع بسیاری از هواداران دو‌آتشه تیم‌ها به‌خصوص در مناطقی که موضوع ادیان بین مردم جامعه برجسته شده، فوتبال را بهانه‌ای برای رویارویی با دیگران قرار می‌دهند و برای دیگران دردسرهای جدی درست می‌کنند. توهین به مسلمانان بخش اندلوسیا در اسپانیا بارها در فدراسیون فوتبال اسپانیا مطرح شده و مقامات فوتبال اسپانیا با این موضوع هنوز برخورد جدی و قاطعانه‌ای نداشته‌اند. در فوتبال ایتالیا این موضوع تا حد زیادی به برخی از مافیاهای قدیمی مرتبط می‌شود. درواقع بسیاری از گروه‌های قدرت بعد از آنکه به ظاهر از بین رفته‌اند در فوتبال دوباره احیا شده و نفرت قدیمی خود را از قومی خاص یا گروهی خاص با عقاید منحصربه‌فرد بروز داده‌اند. این مشکل اساسی همچنان در فوتبال ایتالیا رویت می‌شود و حتی مقامات سیاسی نیز از حل آن عاجز بوده‌اند.
در فوتبال فرانسه وضعیت بسیار وخیم است، این کشور که سابقه طولانی‌ای در پذیرش مهاجران آفریقایی به‌خصوص الجزایری دارد، معمولا در عرصه فوتبال به‌شدت دچار مشکل است. اسلام‌ستیزی موضوع تازه‌ای در رسانه‌های فرانسه نیست اما مشکل اینجاست که فوتبال بهانه‌ای شده برای شدت دادن به این موضوع. بسیاری از هواداران در استادیوم‌های فرانسه بارها علیه بازیکنان مسلمان شعار سر داده‌اند و این موضوع برای باشگاه‌ها به یک معضل جدی تبدیل شده چراکه هر بار فدراسیون فوتبال فرانسه آن تیم خاص را جریمه می‌کند و البته مشکل به هیچ عنوان حل نمی‌شود.
فوتبال اروپا امیدوار است روزی برسد که در دل خود هیچ جایی برای نژادپرستی وجود نداشته باشد اما کسانی مانند بواتنگ همواره در این عرصه تحت‌فشار هستند و حتی بازیکنان سفیدپوست یا مسیحی نیز وقتی با نگاهی بی‌طرفانه و انسانی به این مساله می‌پردازند، متوجه عمق فاجعه می‌شوند. فوتبال بدون سیاست و فوتبال بدون نژادپرستی کم‌کم به یک رویا تبدیل شده اما هنوز هم همان غیرممکنی است که می‌تواند به ممکن تبدیل شود.
منبع: روزنامه فرهیختگان
انتهای پیام/