وی با اشاره به روایتی، مداد علما را افضل بر خون شهدا دانست و اظهار داشت: باران قدرت پاک کردن حقوق نجومی در جامعه را ندارد، ولی خون شهید اختلاس، بیراهه رفتن، نفوذی شدن را پاک می‌کند.
این مرجع تقلید با بیان اینکه مرکب علما، شهادت ساز است و از شهادت بالاتر می‌باشد، گفت: اگر خون شهید می‌تواند تمام ناپاکی‌ها را در جامعه پاک کند، مرکب عالم هم می‌تواند بالاتر از خون شهید، جامعه را پاک کند.
وی با تاکید بر اینکه مردم «عمل» می‌خواهند نه «قول بی عمل» گفت: باید با عمل جامعه را هدایت کرد و در این مسیر بگیر و ببند آخرین گزینه باشد.
آیت الله جوادی آملی با تاکید بر اینکه چیزی که در دانشگاه‌های کشور در حال تدریس است لاشه علم است گفت: در حوزه علمیه نیز به منابع غنی اسلامی مانند نهج البلاغه و صحیفه سجادیه بی توجهی می‌شود که باید این مسیر اصلاح شود.
وی با بیان اینکه علم مبنای دینی دارد و هر پدیده علمی نشانه‌ای از خداست گفت: انسان سکولار پس از جنگ جهانی، سکولاری خود را بر علوم تحمیل کرده است و این در حالی است که دنیا آیه‌ای از آیات خداست.
وی با بیان اینکه قرآن کتابی است که گوینده آن در زمان حال با ما حرف می‌زند گفت: قرآن برای زمان حال است، به همین دلیل تمسک به ریسمان قرآن در هر زمانی نجات بخش است.
آیت الله جوادی آملی با اشاره به تفاوت نزول باران و قرآن گفت: خداوند باران را به زمین انداخت، ولی قرآن را به زمین آویخت و این ریسمان مستحکم الهی در همه زمان‌ها ما را به سوی پروردگار هدایت می‌کند.
وی با بیان اینکه عالم محضر خداست اظهار داشت: مناجات‌ها و دعا‌های وارد شده از ائمه اطهار (ع) بهترین، شیرین‌ترین و اثرگذارترین ابزار و زبان برای گفتگو با خداست که اهل بیت (ع) در این مناجات‌ها شیوه مناجات با پروردگار را در قالب معارف والا به ما آموخته اند.
وی با بیان اینکه اگر کسی لذت مناجات با خدا را به چشد، مدهوش شده و خسته نمی‌شود، افزود: راه رسیدن به خدا باز است و همانگونه که سلمان فارسی جزو اهل بیت شد، عده‌ای از قم نیز در گمنامی به این جایگاه والا رسیدند.
در این همایش ۲ مقاله با عناوین «فطرت از نگاه علامه طباطبایی و برآیند آن در علوم انسانی» و «اعتباریات و علوم انسانی از منظر علامه» ارائه و همچنین دو جلد کتاب از مجموعه مقالات پذیرفته شده این همایش رونمایی شد.
جمعی از شخصیت‌های علمی، فضلا و اساتید حوزه‌های علمیه قم، تهران و نجف اشرف، در این همایش علمی که در همزمان با سی و هفتمین سالگرد ارتحال علامه طباطبایی ترتیب یافت، علمی حضور داشتند.
علامه آیت الله سید محمد حسین طباطبایی رحمه الله که از دودمان سادات طباطبایی آذربایجان است، در سال ۱۲۸۱ هجری شمسی در تبریز متولد شد. در پنج سالگی مادر و در نه سالگی پدر خود را از دست داد.
وصی پدر و تنها برادرش، وی را برای تحصیل به مکتب فرستاد. تحصیلات ابتدایی شامل قرآن و کتب ادبیات فارسی را از سال ۱۲۹۰ تا سال ۱۲۹۶ فراگرفت و سپس از سال ۱۲۹۷ تا سال ۱۳۰۴ به تحصیل علوم دینی پرداخت و سپس به نجف اشرف هجرت نمود و درحوزه علمیه این شهر از فلسفه، فقه، اصول، ریاضیات، رجال و در نهایت از سرچشمه زلال عرفان بزرگان عرصه معرفت جرعه‌ها نوشید.
وی در سال ۱۳۲۵ به شهر مقدس قم عزیمت کرد و دروس تفسیر قرآن خود را که بیش از پیش احساس می‌شد، آغاز نمود و آنچه را که در آن جلسات می‌فرمود، مکتوب می‌کرد تا اینکه نخستین مجلد المیزان در سال ۱۳۳۴ هجری شمسی منتشر شد.
بی شک، تفسیر قرآن برای علامه طباطبایی رحمه الله نه یک کار علمی، بلکه ایفای وظیفه و ادای تکلیف در عرصه تبلیغ عملی بود و امروزه المیزان یکی از مهم‌ترین منابع مبلغین در عرصه تبلیغ دینی می‌باشد.
آن عالم ربانی سرانجام پس از ۸۱ سال عمر با برکت و زندگی پرتلاش، در روز ۲۴ آبان سال ۱۳۶۰ هجری شمسی به ملکوت اعلا پیوست.
انتهای پیام/ز