به گزارش خبرنگار نبض بازار گروه اقتصادی باشگاه خبرنگاران جوان ، پژو ۲۰۷ تولید ایران خودرو که در واقع، نمونه‌ی فیس‌لیفت شده از ۲۰۶ با کد +۲۰۶ محسوب می‌شود، یکی از جذاب‌ترین هاچبک‌های بازار ایران است. در این مطلب به معرفی جامع ۲۰۷i و مقایسه‌ی آن با رقبای داخلی پرداختیم.
از ابتدای دهه‌ی ۶۰ خورشیدی و ممنوعیت واردات، بازار خودروی ایران بین دو محصول تقسیم شد. پیکان ساخت ایران خودرو و رنو ۵ محصول سایپا، مهمترین تولیدات کشور برای مدتی نزدیک به ۱۵ سال بودند و البته، حق انتخاب دیگری برای عامه‌ی مردم، وجود نداشت. در سال‌های قبل از انقلاب، علاوه بر پیکان خودرو‌های پهن‌پیکر امریکایی هم در ایران مونتاژ می‌شدند. به بیان بهتر، بازار ایران به سدان‌های جادار، عادت کرده بود؛ اما با عرضه‌ی رنو ۵ در سال ۱۳۵۵ و تولید گسترده در سال‌های بعد از انقلاب، فواید یک خودروی هاچبک برای مردم، آشکار شد. این کلاس خودرویی در مقایسه با سدان‌ها، ارزان‌تر و کم‌مصرف‌تر هستند، ضمن اینکه هنگام رانندگی در ترافیک شهری و نیاز به مانور‌های سریع، کارایی بسیار خوبی دارند. از سویی دیگر، می‌توان از قابلیت جمع‌شدن صندلی عقب در هاچ‌بک‌ها استفاده کرد و حجم مفید صندوق را، افزایش داد.
بازار هاچبک‌های ایران با حضور پژو ۲۰۶ در سال ۱۳۸۰ جان تازه گرفت. این محصول مدرن در زمان خود، شتاب‌گیری عالی، فرمان‌پذیری مناسب و مصرف سوخت قابل قبول ارائه می‌کرد. محبوبیت ۲۰۶ در بازار ایران، روز‌به‌روز افزایش یافت و این محصول را، به خودرویی پرفروش در میان خانواده‌ها و جوانان تبدیل کرد. از سال ۱۳۸۴ و تقریبا هم‌زمان با عرضه‌ی جهانی، مونتاژ ۲۰۶ صندوق‌دار هم در ایران آغاز شد تا حق انتخاب خریدار، بیشتر شود. استقبال کشور‌های مختلف دنیا از پژو ۲۰۶، آنقدر خوب بود که پس از تولید اولیه در سال ۱۹۹۸، بدون تغییر خاص در بدنه و ظاهر تا ۱۴ سال، عرضه شد. سال ۲۰۱۲، پژو فرانسه با اعمال تغییراتی گسترده در نمای روبروی ۲۰۶، فیس‌لیفتی جذاب از این خودرو معرفی کرد که ۲۰۶ پلاس (+۲۰۶) نام داشت و در ایران، با کد ۲۰۷ توسط ایران خودرو عرضه شد. این در حالی است که پژو ۲۰۷ اصلی با پلت‌فرم متفاوت با ۲۰۶ و +۲۰۶، از سال ۲۰۰۶ در فرانسه رونمایی و تولید شده است.
ایران، تنها کشور دنیا است که هنوز به تولید پژو ۲۰۶ و +۲۰۶ می‌پردازد. این شرایط، البته تداوم خواهد داشت و قرار است، +۲۰۶ صندوق‌دار هم با نام ۲۰۷ صندوق‌دار توسط ایران خودرو تولید شود. با توجه به تحریم‌های جهانی و بی‌علاقگی پژو فرانسه به سرمایه‌گذاری در ایران، عرضه‌ی ۲۰۷ اصلی و ۲۰۸ برای بازار داخلی، غیرممکن به نظر می‌رسد. با این اوصاف، احتمالا +۲۰۶ یا همان ۲۰۷i ساخت ایران خودرو، همچنان در خط تولید باقی خواهند ماند.
در نمای روبرو، تفاوت‌های قابل توجهی بین ۲۰۶ و ۲۰۷ ایران‌خودرو دیده می‌شود. از سویی دیگر، شباهت زیادی بین ۲۰۷ ایران و ۲۰۷ بازار جهانی وجود دارد؛ تا حدی که تشخیص آن‌ها در نگاه اول مشکل است. شاید بتوان با توجه به جایگذاری چراغ‌های مه‌شکن، در طرفین سپر محصول ایران‌خودرو را از ۲۰۷ واقعی که از مه‌شکن نزدیک به جلوپنجره استفاده می‌کند، تشخیص داد.
آنچه بیش از همه توجه بیننده را به ۲۰۷i جلب می‌کند، چراغ‌های بزرگ و کشیده در نمای روبرو است که با حالتی اسپرت و انتقام‌جو تا نزدیکی شیشه‌ی جلو، ادامه دارد. به جرات می‌توان گفت که روشنایی اصلی در این محصول، بزرگ‌ترین چراغ‌های تولیدشده در تاریخ خودروسازی ایران هستند و البته نقش مهمی در تعریف شخصیت ۲۰۷i دارند. لوگوی سازنده هم، اندازه‌ی بزرگی دارد و طبق زبان طراحی پژو در سال‌های ۲۰۱۰، مثل یک حفره طراحی شده است.
کاپوت جلو، نسبتا کوتاه است و تا لبه‌ی سپر ادامه پیدا نمی‌کند. خط حجم‌دهنده هم، در این بخش دیده نمی‌شود و با شیب تند، حالتی صاف دارد. جلوپنجره‌ی خودرو، کاملا روی سپر قرار گرفته است و با فاصله‌ی زیاد تا کاپوت جلو، ارائه می‌شود. هوای مورد نیاز پیشرانه و سیستم خنک‌کننده نیز، تماما از این طریق تامین می‌شود. تمامی نسخه‌ها، از جلوپنجره‌ی پلاستیک سیاه‌رنگ استفاده می‌کنند و نمونه‌ی همر‌رنگ بدنه به صورت استاندارد، قابل سفارش نیست. این بخش با حالتی آرواره‌ای شکل، حس اسپرت ۲۰۷i را تقویت می‌کند.
در نمای جانبی، تفاوت خاصی میان ۲۰۷i و ۲۰۶ قدیمی دیده نمی‌شود که البته با توجه به پلت‌فرم مشترک و فیس‌لیفت، طبیعی است. پژو ۲۰۷i البته با رینگ‌های ۵پر ۱۴ اینچ آلومنیوم متفاوت از ۲۰۶ با رینگ‌های فولادی و قالپاق‌دار، به نظر می‌رسد، اما مسلما با چرخ‌های بزرگ‌تر ولاستیک‌های پهن‌تر، جذابیت بیشتری خواهد داشت. این خودرو، همچنان با زهوار‌های پلاستیک عرضه می‌شود، اما برخلاف ۲۰۶، ادوات هم‌رنگ بدنه دارد. شاید مهمترین نکته‌ی منفی در نمای جانبی ۲۰۷i، استفاده از آنتن سنتی در مرکز سقف و نزدیک شیشه‌ی جلو باشد که در مقایسه با خودرو‌های مدرن با آنتن کوسه‌ای در انتهای بدنه، توی ذوق می‌زند.
مشابه نمای کنار، پشت ۲۰۷i هم تفاوت خاصی با ۲۰۶ ندارد. البته کاسه چراغ محصول جدید، با حفظ سایز قبلی، بازطراحی شده است و شاهد تغییراتی در سپر عقب هستیم. بخش پلاستیکی سپر در ۲۰۷i، نسبت به ۲۰۶ بیشتر شده است و حالا، ۲ چراغ هشدار قرمز رنگ در طرفین قسمت سیاه‌رنگ دیده می‌شوند. برخلاف فیس‌لیفت بسیار جذاب با تغییرات گسترده در نمای روبرو، شاهد صرفه‌جویی در نمای پشت ۲۰۷i هستیم و حتی، گیره‌ی ناخوشایند مخصوص بکسل، همچنان در سمت راست سپر، بدچشمی می‌کند.
در مجموع، حتی با گذشت سال‌ها از طراحی اولیه، نمی‌توان ایراد خاصی به ظاهر بیرونی ۲۰۷i گرفت. این خودرو، خصوصا از نمای روبرو، چشم‌گیر و جوان‌پسند به نظر می‌رسد و می‌تواند برای علاقه‌مندان هاچبک‌های اسپرت، جذابیت داشته باشد. ابعاد خودرو، شامل طول ۳۹۰۰ میلی‌متر با عرض ۱۶۸۰ میلی‌متر و ارتفاع سقف ۱۴۶۸ میلی‌متر است که با فاصله محور‌های ۲۴۴۳ میلی‌متر ارائه می‌شود.
طبیعتا از خودرویی که بر اساس پژو ۲۰۶ طراحی ۱۹۹۸، تولید می‌شود نمی‌توان انتظار یک کابین مدرن و چشم نواز داشت. در مقایسه با خودرو‌های امروزی و حتی مدل‌های چینی، مثل دانگ فنگ H. ۳۰ کراس، فضای داخلی پژو ۲۰۷i حرفی برای گفتن ندارد. البته در مدل‌های جدید با اضافه شدن نمایشگر لمسی ۷ اینچ، حس بهتری به سرنشینان القا می‌شود، اما همچنان با فرمان قدیمی و دکمه‌های پلاستیکی در مدل دنده دستی وجود دارد مواجه هستیم. برای نسخه‌ی دنده اتوماتیک، فرمان جدید با قطعه‌ای نقره‌ای رنگ، دکمه‌های مربوط به کنترل سیستم صوتی و پاسخگویی به تماس تلفنی دیده می‌شود، اما باز هم، جذابیت خاصی برای کاربر ندارد.
فضای کلی داشبورد، به دو بخش تقسیم شده است که در بالا، حالتی یک‌نواخت و بی‌رمق دارد. در کابین ۲۰۷i، سعی شده است تا با اضافه کردن ادوات نقره‌ای رنگی، تنوع ایجاد شود. در بخش پایینی، محفظه‌ی نسبتا جادار و بزرگ داخل داشبورد، همراه با کلید‌های تهویه مطبوع و درگاه‌های CD، USB و AUX وجود دارند که مشابه ۲۰۶، از مواد ارزان‌قیمت پلاستیکی ساخته شده‌اند. حتی دسته‌دنده هم، زیبایی خاصی ندارد و از فاصله‌ی دور، مشابه نمونه‌های رایج در خودرو‌های دنده دستی دیده می‌شود.
از معدود نکات مثبت در ۲۰۷i که هنگام مقایسه‌ی آن با ۲۰۶ متوجه می‌شوید، بهبود زیبایی پنل پشت فرمان و حالت مواج داشبورد در مقابل راننده است. صفحه‌های زیر عقربه‌های سرعت‌سنج، دورموتور، حرارت پیشرانه و باک بنزین، در همه‌ی مدل‌ها سفیدرنگ هستند و نمایی اسپرت تداعی می‌کنند. در این بخش، فریم‌های نقره‌ای‌رنگ وجود دارد که هم‌خوانی خوبی با دیگر ادوات نقره‌ای‌رنگ داشبورد، فراهم می‌کند.
صندلی‌های ۲۰۷i، حالت اسفنجی دارند و برای استفاده‌ی روزانه‌ی راننده و سرنشین جلو، مناسب هستند. در این بخش، طراحی ارگونومیک و مناسب استاندارد‌های موجود در خودرو‌های مدرن دیده نمی‌شود؛ پس طبیعتا، پرکننده‌ی گودی کمر و ظاهر اسپرت ندارند. این شرایط، برای ردیف دوم هم صادق است و با وجود راحتی قابل قبول در قسمت نشیمنگاه، حالتی صاف و نیمکتی در صندلی عقب دیده می‌شود. یکی از مهمترین معضلات ۲۰۶ که البته در ۲۰۷i هم وجود دارد، فضای ناچیز برای سرنشینان ردیف دوم است. فردی با قد ۱۸۰ سانتیمتر و بالاتر، راحتی چندانی در این قسمت نخواهد داشت و با ساییدگی سر با سقف و کمبود فضا در مقابل زانو‌ها مواجه خواهد شد.
همان‌طور که پیش‌تر اشاره شد، یکی از دلایل جذابیت خودرو‌های هاچبک برای عامه‌ی مردم، امکان خواباندن صندلی‌های عقب و افزایش حجم صندوق بار است. پژو ۲۰۷i هم از چنین امکانی، بهره می‌برد. البته فضای مفید صندوق عقب در حالت استاندارد، ۲۴۵ لیتر است که برای سفر‌های طولانی مدت و چمدان‌های متعدد، کافی به نظر نمی‌رسد. جالب است بدانید که تندر ۹۰، با فضای ۵۱۰ لیتر در صندوق عقب، یکی از جادارترین خودرو‌های مونتاژ ایران، از نظر امکان حمل بار محسوب می‌شود.
مهمترین وجه تمایز ۲۰۷i با ۲۰۶ معمولی، استفاده از پیشرانه‌ی ۱.۶ لیتری TU ۵ است. تا پیش از عرضه‌ی ۲۰۷i، فقط ۲۰۶ تیپ ۵ و مدل‌های صندوق‌دار مجهز به این نوع پیشرانه بودند. قدرت ۱۰۵ اسب بخار در ۵۸۰۰ دور بر دقیقه ونهایت گشتاور ۱۴۲ نیوتن‌متر از ۴۰۰۰ دور بر دقیقه، با پیشرانه‌ی ۱۵۸۷ سی‌سی ۲۰۷i تولید می‌شود. در نمونه‌های دنده دستی، حدود ۱۲ ثانیه و در مدل دنده اتواماتیک، نزدیک به ۱۳ ثانیه طول می‌کشد تا ۲۰۷i به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت برسد. میانگین مصرف سوخت هم، ۶.۵ تا ۷ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر عنوان شده است و نهایت سرعت، ۱۹۰ کیلومتر بر ساعت خواهد بود.
در نمای بیرونی ۲۰۷i، رینگ‌های ۱۴ اینچ آلومینیوم با نمای اسپرت و ۵پر وجود دارند. چراغ‌ها اصلی با قابلیت تنظیم ارتفاع، مجهز به روشنایی روز LED هستند. مه‌شکن‌های دایره‌ای در طرفین سپر جلو دیده می‌شوند. آینه‌های جانبی راهنما‌دار با تنظیمات برقی و بدون جمع‌کننده‌ی خودکار هستند. پژو ۲۰۷i، فاقد آنتن کوسه‌ای و ریل باربند استاندارد است.
در فضای داخلی، نمایشگر ۷ اینچ لمسی، دوربین پارک، ناوبری فارسی، سیستم مولتی مدیا، USB، UAX، DVD و بلوتوث موبایل، ۴ بلندگو با ۲ توییتر و خروجی آمپلی فایر وجود دارد. پوشش صندلی‌ها پارچه‌ای است. صندلی چرمی یا برقی برای پژو ۲۰۷i قابل سفارش نیست، اما برای راننده در ۶ جهت و برای سرنشین کنار راننده در ۴ جهت، امکان تنظیم دستی وجود دارد. این خودرو دارای شیشه بالابر برقی برای ۴پنجره است و صندلی‌های عقب، امکان خواباندن به صورت مستقل یا سرتاسری دارند.
شاید تنها آپشن با اهمیت در پژو ۲۰۷i، کروز کنترل باشد. این خودرو، با سانروف، گرم‌کن داخل صندلی، فرمان چرم، گرم‌کن مخصوص آینه بغل و سنسور‌های هشدار برخورد در پشت یا جلو، قابل سفارش نخواهد بود.
با هدف بررسی پژو ۲۰۷i، مجبور به تحقیق شرایط ۲۰۶ هستیم؛ چرا که این محصول، خودرویی فیس‌لیفت شده از ۲۰۶ محسوب می‌شود. پژو ۲۰۶ در سال ۲۰۰۰ توسط بنیاد ایمنی خودرو‌های اروپا (Euro NCAP) بررسی شد و ۴ ستاره از ۵ ستاره دریافت کرد. حفاظت سرنشینان جلو در صورت برخورد از روبرو، برای سر و گردن، بسیار خوب ارزیابی شده است و برای دیگر اجزای بدن، امتیاز خوب و متوسط دارد. در فیلم آزمون تصادف نیز، مقاومت قابل قبول بدنه و خصوصا سقف کابین، به خوبی دیده می‌شود. از سویی دیگر، به جهت کمبود کیسه‌های هوا و ضعف‌های ساختاری، پژو ۲۰۶ (یا ۲۰۷i)، نسبت به برخورد‌های جانبی آسیب‌پذیر است.
تنها ۲ کیسه هوا در ۲۰۷i وجود دارد که راننده و سرنشین کنار او را، حمایت می‌کند. این خودرو، حتی در نمونه‌ی ساخت فرانسه هم مجهز به ایربگ‌های جانبی و پرده‌ای نیست و اساسا به نظر نمی‌رسد که به دلیل نوع سقف، امکان نصب چنین تجهیزاتی در ۲۰۷i وجود داشته باشد. ترمز ضد قفل (ABS)، ترمز کمکی اضطراری (EBA) و تقسیم هوشمند فشار ترمز (EBD)، دیگر امکانات ایمنی ۲۰۷i هستند. این خودرو، با فناوری حفظ الکترونیکی تعادل (ESC) و کنترل کشش (ESP) ارائه نمی‌شود.
مثل دیگر خودرو‌ها در بازار، قیمت تمام شده و کیفیت قطعات، مهمترین عامل جذب مشتری هستند. البته برند سازنده و ظاهر بیرونی هم، اهمیت زیادی برای خریدار ایرانی دارد؛ اما تجربه نشان داده است، قیمت و کیفیت، به فروش خوب یا شکست تجاری یک خودرو در ایران می‌انجامد. بر هم خوردن این شرایط نیز، می‌تواند یک محصول پرفروش را به توقف تولید برساند.
جالب است بدانید، کیفیت رانندگی و عملکرد فنی ۲۰۷i در نمونه‌ی دنده دستی و گیربکس اتوماتیک، تفاوت زیادی دارد. شتاب‌گیری این خودرو با دنده‌کشی دستی، به دلایلی از جمله وزن کمتر، بهتر از مدل اتوماتیک است؛ اما بنا به اظهار نظر مالکان ۲۰۷i اتوماتیک، حرارت پیشرانه در این محصول، بالاتر از نسخه‌ی دنده دستی است. این مشکل، هرچند منجر به جوش‌آوردن موتور در شرایط عادی نمی‌شود، افزایش استهلاک و کمبود قدرت در مسیر‌های سربالایی با شیب تند را به دنبال خواهد داشت؛ ضمن اینکه فن‌های رادیاتور برای مدت زمان بیشتری در مدار هستند. تعویض دنده در ۲۰۷i اتوماتیک، رضایت‌بخش نیست و با تاخیر همراه است. علاوه بر این، مدل اتوماتیک، صدای بیشتری نسبت به مدل دنده دستی ایجاد می‌کند و مصرف سوخت بالاتری دارد.
قطعات چینی، مشکل اصلی پژو ۲۰۷i محسوب می‌شود. حتی، قبل از تحریم‌های جدید امریکا در مردادماه ۹۷ و زمانی که رابطه‌ی ایران خودرو با پژو فرانسه به خوبی پیش می‌رفت، بسیاری از تجهیزات فنی و رفاهی ۲۰۷i، از نمونه‌های مورد تایید پژو فرانسه به قطعات ساخت چین، تبدیل شد. این تصمیم، مسلما با هدف کاهش قیمت تمام‌شده و با صلاحدید مدیران ایران خودرو به اجرا گذاشته شد که افت کیفیت ۲۰۷i در مدل‌های ۱۳۹۵ به بعد را، در پی داشت.
اگر بخواهیم ۲۰۷i را با محصولات چینی هم‌قیمت مقایسه کنیم، با ۲ کمبود مهم مواجه می‌شویم. اول اینکه، کیفیت ساخت و مواد به کار رفته در ۲۰۷i، خصوصا برای کابین و داشبورد، رضایت‌بخش نیست. از سویی دیگر، آپشن‌های رفاهی و ایمنی موجود در این خودرو، چندان متنوع نیستند تا برای خریدار، ایجاد جذابیت کنند.
پژو ۲۰۷i، برای جوانان علاقه‌مند به خودرو‌های اسپرت هاچبک، محبوبیت دارد. این افراد، گزینه‌ی غیر چینی در این کلاس بدنه ندارند و باید، بین ۲۰۶، ۲۰۷، برلیانس، دانگ‌فنگ H۳۰ و ام‌وی‌ام ۳۱۵، انتخاب کنند. باید اعتراف کرد، ظاهر ۲۰۷i در مقایسه با رقبا در بازار ایران، جذابیت بیشتری دارد و برای افرادی که به آپشن و طراحی داخلی اهمیت کمتری می‌دهند، دارای برتری است. از نظر فرمان‌پذیری و قدرت مانور هم، ۲۰۷i دارای برتری‌هایی نسبت به رقبای چینی است. این خودرو، با کمی بهینه‌سازی در فنربندی و تعویض قطعات، مثل جای‌گزینی لاستیک‌های ۱۸۵ میلی‌متر با نمونه‌های ۲۰۵میلی‌متر، گزینه‌ی خوبی برای رانندگی اسپرت خواهد بود.
انتهای پیام/