این مشاور خانواده بیان کرد: کودکانی که در ۵ سال اول زندگی در معرض افسردگی مزمن مادران هستند تا رسیدن به سن مدرسه احتمال بیشتری برای ابتلا به اختلالات روانپزشکی در آنها وجود دارد؛ حدود ۶۰ درصد این فرزندان دچار اختلال اضطرابی یا اختلال سلوک می‌شوند، اما این احتمال در کودکانی که مادرشان از سلامت روانی برخور دارند، فقط ۱۵ درصد است.
اویارحسینی ادامه داد: پژوهشگران نوار‌های تصویری زیادی از تعامل خانواده‌ها تهیه کردند و در آن مشاهده شد، کودکان دارای مادران افسرده در جمع خانوادگی بیشتر کناره گیری می‌کنند و مهارت وارد شدن در تعاملات میان اعضای خانواده‌هایشان را ندارند، همچنین آنها سطوح پایینی از همدلی را نسبت به درد و اندوه غریبه‌ها نشان می‌دهند.
وی افزود: علاوه بر این، مادران افسرده و فرزندان آنها سطوح پایین‌تری از اکسیتوسین را در بزاق دهان داشتند، این یافته جالبی است، چون سیستم اکسیتوسین یک سیستم زیست شناختی است که از توانایی و ظرفیت ما برای شکل دهی ارتباطات اجتماعی، روابط نزدیک، اعتماد کردن و همدل بودن با دیگران پشتیبانی می‌کند.
این مشاور خانواده تشریح کرد: کارکرد سیستم اکسی توسین به مصون نگاه داشتن بعضی از فرزندان در برابر تأثیرات افسردگی مزمن پس از زایمان کمک می‌کند؛ سیستم اکسی توسین به عنوان یک حلقه پسخوراندی رفتاری ـ زیستی عمل می‌کند و اقداماتی مانند لمس کردن، تماس نزدیک، و خیره شدن در چشم‌ها می‌تواند سیستم اکسیتوسین را فعال کند.
اویارحسینی یادآوری کرد: اگر بدانیم که عملکرد این سیستم مختل شده است، مداخلاتی مرتبط با اکس یتوسین وجود دارد که می‌تواند تا زمانی که فرزندان کم سن هستند، کمک کننده باشد، این مداخلات امکان ایجاد یک محدوده حمایتی را برای مشکلات اجتماعی و عاطفی و هم چنین پیشرفت آسیب شناسی روانی فراهم می‌کند.
انتهای پیام/