امروز باشگاه خبرنگاران جوان قصد دارد تا این اسرار را برای شما برملا سازد، پس پیشنهاد می‌کنیم بدون آنکه کسی متوجه شود این مطلب را مطالعه فرمایید!
برقراری ارتباط چشمی یک مهارت کاربردی و مهم برای تمامی کسانی محسوب می‌شود که ارتباط‌های اجتماعی و تعاملی، برایشان مهم است.
با افزایش توانایی و مهارت خود در برقراری ارتباط چشمی شما کاربران هاو کن یو می‌توانید در سریع‌ترین و کوتاه‌ترین روش ممکن حرف‌های ناگفته زیادی را متوجه شوید و البته حرف‌های زیادی برای گفتن داشته باشید و به خوبی شرایط را در مذاکرات، صحبت‌های دوستانه، و … به دست گرفته و کنترل کنید.
این مطلب را از دست ندهید: راه‌هایی برای برقراری ارتباط چشمی/ تمرین‌های برقراری ارتباط چشمی مناسب
ارتباط چشمی اطلاعات اجتماعی را به شخصی که حرف‌های شما را گوش می‌دهد منتقل می‌کند. اگر ارتباط چشمی تان بیش از حد زیاد باشد فردی تهدیدکننده و عصبی به نظر خواهید آمد، اما اگر از حد لازم کم باشد اینطور برداشت می‌شود که علاقه‌ای به طرف مقابل ندارید. برقراری ارتباط چشمی مهارتی است که آن را هنگام برقراری ارتباط با دیگران دست کم می‌گیریم. افرادی که بر هنر ارتباط چشمی مسلط هستند را می‌توان در بین فروشندگان موفق، سیاستمداران و سخنرانان ماهر ملاحظه نمود.
ملاحظه شده است که وقتی ارتباط چشمی با طرف مقابل برقرار نشود او دیگر تمایلی به ادامه صحبت نخواهد داشت، اما اگر ارتباط چشمی برقرار شود او هم به صحبت ادامه می‌دهد، چون می‌داند که شما به حرف زدن با او علاقه مندید.
فروشندگان و مغازه داران از اهمیت ارتباط چشمی آگاه هستند و از این مهارت برای علاقه‌مند نگه داشتن خریداران احتمالی استفاده می‌کنند. وقتی شما به چیزی علاقه‌مند شوید مردمک چشمهایتان گشادتر می‌شود.
این مطلب را از دست ندهید: آیا میدانستید؛ زبان بدنتان بیشتر از آی کیوتان کاربرد دارد؟!
این قضیه در مورد صحبت کردن و جذابیت ظاهری هم صدق می‌کند. به صورت معمول اثبات شده است اگر دوست شما به شما علاقه‌مند باشد در ارتباطات روزمره و تعامل‌های روزانه با شما مردمک چشمهایش گشادتر می‌شود.
دریغ کردن نگاه، راهی برای نشان دادن خشم و غضب است، موقع پنهان کردن دروغ در چشم طرف نگاه نمی‌کنیم، خیره نگاه کردن نوعی تجاوز به حریم شخصی انگاشته می‌شود و به‌طور کلی با نوع نگاه‌مان می‌توانیم سبب شادی، غم، ترس و تعجب دیگران شویم.
بیشتر بدانید: چطور مثل آهنربا دیگران را به خود جذب کنیم؟
می‌توان گفت: یک جفت سلاح قدرتمند در اختیار داریم که نوع استفاده از آن به خودمان بستگی دارد.
ارتباط چشمیِ بیش از حد، به طور غریزی با گستاخی، خصومت یا تکبر در ارتباط است؛ اما در محیط کاری، ارتباط چشمیِ بیش از حد ممکن است با نیت عمدی برای تسلط یافتن، ترساندن، تحقیر کردن یا القای حس «معیوب بودن» به فرد مقابل، همراه باشد.
بنابراین، اگر هنگام برقراری ارتباط چشمی با دیگران، یکی از این مقاصد را در سر دارید، بهتر است از این کار اجتناب کنید.
از سوی دیگر، ارتباط چشمیِ کم هم می‌تواند شما را معذب، بی‌میل یا ریاکار نشان دهد. برای مثال، یک بیمارستان بزرگ محلی در تحلیل شکایات بیماران دریافت که ۹ نامه از ۱۰ نامه‌ی شکایت، به ارتباط چشمی ضعیف پزشک با بیمار اشاره دارند، نقطه‌ضعفی که از دید عموم، بخاطر اهمیت ندادن یا فقدان توجه پزشک به بیمار است.
مدت زمانِ مناسب برای برقراری ارتباط چشمی‌ای که سبب ایجاد حس توجه و اعتماد دوطرفه می‌شود، بسته به موقعیت، محیط، نوعِ شخصیت، جنسیت و تفاوت‌های فرهنگی، مختلف است.
اگرچه طبق یک قاعده‌ی کلی، ارتباط چشمی مستقیم حین یک مکالمه که بین ۳۰ درصد تا ۶۰ درصد از مدت زمان مکالمه متغیر باشد، یک جوّ صمیمی و پربار را ایجاد می‌کند.
این مطلب را از دست ندهید: ۱۰ نکته شخصیت شناسی درباره زبان بدن
در نظر داشته باشید که وقتی شنونده هستید، ارتباط چشمی‌تان بیشتر و وقتی گوینده هستید، ارتباط چشمی‌تان کمتر می‌شود.
ارتباط چشمی یک حس پیوند قدرتمند و ناخودآگاهانه ایجاد می‌کند و این پیوند حتی با چشمان نقاشی‌شده یا عکس‌گرفته‌شده هم برقرار می‌شود، حقیقتی که توسط محققان دانشگاه کورنِل (Cornell) ثابت شد.
این مطلب را از دست ندهید: رابطه سیاستمداری و زبان بدن
این محققان نگاه خیره خرگوش کارتونی روی جعبه‌های کورن‌فلکس تریکس (Trix) را دستکاری کردند و از گروهی از بزرگسالان خواستند یکی از آنها را انتخاب کنند. چیزی که این محققان دریافتند مطابق انتظارشان بود.
جعبه‌ای که اغلب بزرگسالان انتخاب کردند، جعبه‌ای بود که خرگوشِ روی آن، مستقیم در چشمان‌شان نگاه می‌کرد.
زمانی که از موضوعات شرم‌آور، ناراحت‌کننده یا غم‌انگیز صحبت می‌کنیم یا در حال زیر و رو کردن افکار و احساسات درونی‌مان هستیم، ارتباط چشمی‌مان کم می‌شود.
هنگام صحبت با افرادی که دوست‌شان داریم، تحسین‌شان می‌کنیم یا زیردست‌شان هستیم، ارتباط چشمی‌مان زیاد می‌شود. در مکالماتِ صمیمانه‌تر، طبیعتا بیشتر به هم نگاه می‌کنیم و خیرگی نگاه را مدت زمان بیشتری حفظ می‌کنیم.
در واقع، بر اساس میزان ارتباط چشمی، روابط را قضاوت می‌کنیم. هر چه ارتباط چشمی بیشتر باشد، رابطه نزدیک‌تر است.
این مطلب را از دست ندهید: چگونه با زبان بدن اعتماد دیگران را به خود جلب کنیم؟
زنان بیشتر از مردان با فردی که در حال صحبت با او هستند، ارتباط چشمی برقرار می‌کنند. این یکی از دلایلی است که زنان مکالمه رو در رو را ترجیح می‌دهند و مردان به صحبت کردن در حالت ایستاده کنار هم قانع هستند.
مردم معمولا در آسانسور، مترو، اتوبوس‌ها و قطار‌های شلوغ، از ارتباط چشمی اجتناب می‌کنند. در آسانسور که مقابل در می‌ایستیم و در مکان‌های دیگر به گوشی‌های هوشمندمان زل می‌زنیم، چون وسیله‌ای است برای کنترل عدم امنیتی که از ترس حمله شدن به حریم شخصی‌مان احساس می‌کنیم. پیشخدمت‌ها از عدم ارتباط چشمی به عنوان یک ترفند استفاده می‌کنند تا به مشتریان این سیگنال را ارسال کنند که: «من آنقدر سرم شلوغ است که الان نمی‌توانم به کار تو رسیدگی کنم».
کارمندان هم اغلب با پیدا شدن سر و کله رئیس، به‌ویژه وقتی به نظر می‌رسد او سؤال سختی دارد یا به دنبال داوطلب برای انجام کاری است، نگاه‌هایشان را از او می‌دزدند. (دانش‌آموزان هم وقتی معلم می‌خواهد درس جلسه‌ی قبل را بپرسد، از این ترفند استفاده می‌کنند!)
مهم‌ترین بخش از زبان بدن که نشان می‌دهد فرد در حال دروغ گفتن است، اجتناب او از برقراری ارتباط چشمی است.
برخی از افراد (به‌ویژه کودکان) نمی‌توانند هنگام دروغ گفتن، مستقیم به چشمان شما نگاه کنند.
اما بسیاری از افراد (به‌ویژه گستاخ‌ترین آنها) برای «راست جلوه دادن» دروغ‌شان، بیش از حد ارتباط چشمی برقرار می‌کنند و به طولانی نگه‌داشتن آن اصرار دارند.
اگر یک گوینده هنگام صحبت کردن، با اشتیاق به دنبال ارتباط چشمی باشد، از دید مخاطب قابل‌باورتر، مصمم‌تر و ماهرتر است.
این مطلب را از دست ندهید: نقاط دردهای عاطفی را در بدن خود ببینید
ارتباط چشمی نیرویی به شدت قدرتمند است؛ زیرا با نخستین الگو‌های بقای بشر ارتباط دارد.
کودکانی که توانایی جذب و حفظ ارتباط چشمی داشتند و در نتیجه می‌توانستند توجهات بیشتری را به خود جلب کنند، شانس بهتری برای سیر شدن و مراقبت داشتند.
امروزه، نوزادان به طور غیرارادی نگاه‌شان را روی والدین‌شان قفل می‌کنند، قدرت آن ارتباط چشمی بچگانه هنوز اثر خود را در ذهن بزرگسالان از دست نداده است.
ما هنگام برقراری ارتباط چشمی (صرف‌نظر از نوع و میزان آن) به طور خودکار به سیگنال‌هایی که ارسال و دریافت می‌کنیم، اعتبار زیادی می‌دهیم.
انتهای پیام/