به گزارش خبرنگار نبض بازار گروه اقتصادی باشگاه خبرنگاران جوان، قدمت تویوتا در حدود ۸۰ سال است و امروزه به‌عنوان بزرگ‌ترین خودروساز دنیا از نظر تعداد تولید شناخته می‌شود. این گروه عظیم صنعتی، ظرفیت عرضه‌ای نزدیک به ۱۷ میلیون دستگاه در سال دارد و تقریبا در هر کلاس بدنه، محصولی مطرح در سطح جهانی تولید می‌کند. آمار خیره‌کننده‌ی تویوتا، جای شکی باقی نمی‌گذارد که هر مدلی از این برند، شایسته‌ی بررسی است و باید به‌عنوان رقیبی برای دیگر خودرو‌های دنیا، مورد توجه قرار گیرد.
سابقه‌ی تویوتا در ساخت شاسی‌بلند، از لندکروزر آغاز می‌شود. درحالی‌که نسل اول این خودرو الهام‌گرفته از جیپ آمریکا به حساب می‌آمد، امروزه محبوب‌ترین و پرفروش‌ترین محصول دنیا در کلاس شاسی‌بلند‌های فول‌سایز است. با گذشت نزدیک به ۶۵ سال از عرضه‌ی نخستین لندکروزر، گروه خودرو‌های شاسی‌بلند، کراس‌اوور و پیکاپ تویوتا شامل ۹ مدل می‌شود که جدیدترین آن‌ها، C-HR نام دارد.
نمونه‌ی نهائی C-HR، مشابه طرح مفهومی سایون C-HR است که در نمایشگاه خودروی لس‌آنجلس ۲۰۱۵ معرفی شد و حالا با انحلال برند سایون، به نام شرکت مادر تولید می‌شود. در نمایشگاه خودروی لس‌آنجلس ۲۰۱۶، هیاهوی زیادی به هنگام رونمایی نسخه‌ی نهائی این خودرو شکل گرفت که حتی مدیران تویوتا را شگفت‌زده کرد.
کراس‌اوور‌های کوچک، جذابیت زیادی در دنیا دارند و غیبت تویوتا در این کلاس بدنه، انتظار‌ها از این برند را افزایش داد تا سرانجام، تولید C-HR در سال ۲۰۱۷ قطعی شود. نام این خودرو، مخفف عبارت Coupe High-Rider است که می‌تواند شاسی‌بلند کوپه ترجمه شود؛ هرچند با توجه به حضور این محصول در کلاس C. از نظر سایز بدنه، می‌توان کد C-HR را به شیوه‌ای دیگر معنی کرد.
تویوتا سرمایه‌گذاری سنگینی بر پروژه‌ی C-HR داشته است تا همزمان در سه کارخانه‌ی بزرگ این برند در ژاپن، تایلند و ترکیه تولید شود. این خودرو با توجه به حضور گسترده در کشور‌های مختلف، با تجهیزات فنی و سطح آپشن‌های متفاوت تولید می‌شود؛ اما با توجه به سیاست بازاریابی تویوتا، تنوع بالایی در نسخه‌های عرضه شده به هر کشور نخواهد داشت.
بنا به گزارش‌ها، تویوتا تلاش زیادی در زمینه‌ی طراحی و تولید هرچه‌بهتر C-HR داشته است تا شاید بتواند با رقبای پرفروش این کلاس مثل نیسان جوک، جیپ رنگید و مزدا CX-۳ مقابله کند. این خودرو مدت زیادی در نقاط مختلف جهان، از جمله پیست مشهور نوربرگ‌رینگ آزمایش شده است تا فرمان‌پذیری و کیفیت رانندگی قابل قبولی داشته باشد. بنا به ادعای مهندسان تویوتا، سیستم تعلیق و فنربندی C-HR برای عملکرد عالی در هر دو نوع رانندگی آرام و اسپرت، بار‌ها بهینه‌سازی شده است تا همزمان برای خانواده‌ها و جوانان علاقه‌مند به مدل‌های پرهیجان، جذابیت داشته باشد.
اصولا طراحی محصولات تویوتا، عامه‌پسند و میانه‌رو است؛ اما در C-HR شاهد خلاقیت‌هایی بی‌پروا و کم‌سابقه در تاریخ برندسازنده هستیم که نه‌تن‌ها شبیه به دیگر مدل‌های تویوتا نیست، متمایز از خودرو‌های هم‌کلاس به نظر می‌رسد. طراحان این خودرو، با توجه به نیاز بازار و علاقه‌ی جوانان به خرید از کلاس کراساوورها، جلوه‌ی اسپرت C-HR را افزایش داده‌اند تا جذابیت بیشتری داشته باشد.
استفاده‌ی گسترده‌ی تویوتا از خطوط حجم‌دهنده، تقریبا در همه‌ی جوانب C-HR دیده می‌شود. این خودرو به واقع نمونه‌ای جادار محسوب نمی‌شود؛ اما آنچنان طراحی شده است که فراتر از سایز واقعی به نظر می‌رسد و در نگاه اول، شبیه شاسی‌بلند‌های کلاس بالاتر است. می‌توان تا حدودی C-HR را یک کوپه یا حتی هاچبک مدرن دانست که با طراحی استادانه و به لطف افزایش ارتفاع، در گروه کراساوورها حضور دارد. فرم کلی بدنه، از حجم زیاد فلز در قسمت ستون عقب (C) استفاده کرده است که پیش‌تر در مدل ولوستر از هیوندای نیز دیده بودیم. این سبک طراحی، نازک شدن ستون اول (A) را به همراه دارد و دید مفید راننده به اطراف را افزایش می‌دهد.
در نمای روبه‌رو که شباهت زیادی به مدل Rav۴ دارد، با چراغ‌های نسبتا بزرگ تویوتا C-HR مواجه هستیم که نه‌تن‌ها تا نزدیکی لوگوی تویوتا روی جلوپنجره ادامه دارند، از جناحین هم کاملا دیده می‌شوند و لبه‌ی آن‌ها، روی گلگیر و در راستای محور چرخ‌های جلو است. به عبارت دیگر، حالت هجوآمیز و اختصاصی نیسان جوک، با چراغ‌های بزرگ روی کاپوت، در تویوتا C-HR به‌خوبی تعدیل شده است و با دور کردن آن‌ها از روی بدنه به سمت گلگیر‌ها و نمای جانبی، شاهد حالتی چشم‌نواز و البته انتقامجو در بخش جلوی خودرو هستیم.
در C-HR، جلوپنجره‌ی حجیم و سنتی تویوتا وجود ندارد و از طریق فضای داخل سپر، هدایت هوا انجام می‌شد. چراغ‌های مه‌شکن با فرم دایره‌ای و کاملا ساده داخل بخش پلاستیکی سپر جای گرفته‌اند. با توجه به فرم رو به بالای چراغ‌های جلو، دو مجرای هوا در گوشه‌های سپر دیده می‌شود که نه‌تن‌ها تقارن خوبی با چراغ‌ها دارد، با هدف رفع یکنواختی این بخش و البته بهبود آیرودینامیک گنجانده شده است. تلاش تویوتا در حجیم‌سازی C-HR، با چاق کردن گلگیر‌های جلو، به اوج خود رسیده است و از نمای روبه‌رو، فراتر از سایز اتاق به نظر می‌رسد.
در نمای جانبی، خطوط حجم‌دهنده حاکم مطلق هستند و حالتی سه بعدی به C-HR می‌دهند. حس مواج بدنه، خصوصا با خطوطی که از چراغ جلو تا روی گلگیر، رکاب و امتداد انتهای خودرو ادامه می‌یابند، تقویت می‌شود. یکی از نکات عجیب در طراحی C-HR، جایگذاری بی‌سابقه‌ی دستگیره‌ی در عقب است که نزدیک سقف و چسبیده به شیشه‌ی عقب دیده می‌شود. این حرکت ابتکاری، می‌تواند برای افراد کوتاه‌قد و کودکان مشکل‌ساز باشد؛ هرچند زیبایی بدنه و حالت الماس‌گونه‌ی C-HR را تقویت می‌کند. این خودرو در دو تیپ بدنه با سقف فلزی یا پانورامیک ارائه می‌شود که در حالت دوم، قاب فلزی سقف، به رنگ سیاه و مستقل از رنگ اصلی خواهد بود؛ درحالی‌که نمونه‌هایی با سقف تمام فلزی، می‌توانند رنگ‌هایی هماهنگ با بدنه یا متفاوت از آن داشته باشند.
حجم‌دهی و خلاقیت در طراحی C-HR، از نمای پشت نیز مشهود است. حتی کاسه چراغ مثلثی عقب هم حالتی چندوجهی دارد؛ در حالی‌که زوایای آن، به شکلی هنرمندانه با خطوط روی صندوق و گلگیر‌ها هماهنگ هستند. مشابه نمای جلو، در قسمت عقب C-HR هم شاهد فضای خالی مثلث شکل در گوشه‌های سپر هستیم که تقارنی نسبی با چراغ‌های اصلی دارد. بر خلاف دیگر خودروسازان دنیا، در طراحی این خودرو، محل خاصی برای اگزوز‌ها در نظر گرفته نشده است تا با استفاده از یک خروجی کوچک، تا حدودی مخفی شود.
در مجموع می‌توان به طراحی تویوتا C-HR، امتیاز بالایی داد؛ هرچند نمی‌تواند مورد قبول همه‌ی اقشار جامعه باشد، با توجه به خلاقیت اعمال شده بر بدنه‌ی آن، رضایت‌بخش، جذاب و البته متفاوت از دیگر خودرو‌های دنیا محسوب می‌شود. ابعاد C-HR شامل ۴.۳۶۰ متر طول با عرض ۱.۷۹۵ متر و ارتفاع سقف ۱.۵۶۵ است که با فاصله محور‌های ۲.۶۴۰ متر ارائه می‌شود.
پیش از این تصور می‌شد که زبان طراحی مدرن تویوتا در پریوس، C-HR را تحت تأثیر قرار دهد، اما با توجه به نقد‌های منفی به کابین پریوس و عدم رضایت نسبی از این سبک طراحی، با نمایی قابل قبول در فضای داخلی C-HR روبه‌رو هستیم.
به محض ورود به کابین این خودرو، سادگی همراه با زیبایی آن سرنشینان را تحت تأثیر قرار می‌دهد. کاهش کلید‌های مختلف و اتکا به نمایشگر لمسی میان داشبورد، ویژگی مثبت مدل‌های امروزی است که در C-HR به وضوح دیده می‌شود. برای سهولت فرمان‌دهی راننده به تجهیزات رفاهی و فنی خودرو، نمایشگر ۷ اینچی در محلی نزدیک به فرمان قرار دارد؛ هرچند بسیاری از ادوات آن، مثل سیستم پخش چند رسانه‌ای و حالت‌های مختلف رانندگی، از طریق دکمه‌های روی فرمان نیز قابل تنظیم هستند.
در اکثر نسخه‌ها، پوشش داشبورد به رنگ خاکستری مات و از پلاستیک سخت است که با چرم مصنوعی صندلی‌ها و فرمان، هماهنگی خوبی دارد. قسمت بالایی داشبورد C-HR، با پوشش نرم چرم و همراه خط دوخت ارائه می‌شود که سختی این قسمت را کاهش می‌دهد و حس یک محصول لوکس را تداعی می‌کند. نشان‌دهنده ها‌ی دور موتور و سرعت لحظه‌های، عقربه‌ای هستند و از سبک جایگذاری سیلندری استفاده می‌کنند. هرچند این نوع چیدمان نسبتا قدیمی به نظر می‌رسد؛ با حضور یک نمایشگر ۴.۲ اینچ رنگی، کارایی مناسبی خواهد داشت. فرمان و دسته دنده، ترکیبی از متریال براق به همراه دارند که شباهت زیادی به نمونه‌های دیده شده در لکسوس دارد. خطوط زیبای دوخت، در این نواحی نیز دیده می‌شوند و طبیعتا، چشم‌نواز هستند.
می‌توان اطمینان داشت که نوآوری تویوتا در طراحی خارجی C-HR، در فضای داخلی ادامه داشته است و از این نظر، فرم کلی آن شبیه به هیچکدام از محصولات سابق تویوتا نیست. به‌عنوان مثال، بخشی از پوشش داخلی در، دارای پارچه‌ای با طرح شبه کریستالی است. نواری از LED پیرامون سرنشینان C-HR را فرا گرفته است که با رنگ ملایم آبی، قابل روشن شدن خواهد بود.
در صندلی عقب، فضای کمتری نسبت به ردیف جلو (در حدود ۳/۴) وجود دارد، اما برای حمل دو انسان بالغ با قد ۱۸۰ سانتیمتر مناسب خواهد بود. حجم مفید صندوق عقب درحالت عادی، ۵۳۸ لیتر است که با جمع کردن صندلی‌های ردیف دوم، می‌توان آن را به ۱۰۳۱ لیتر افزایش داد. علاوه بر این، زیر داشبورد، کنسول و محل استراحت بازو نیز فضای مناسبی جهت قرار دادن اجسام مختلف، مثل اوراق، گوشی تلفن همراه و بطری آب در نظر گرفته شده است.
تنوع قوای محرک برای C-HR چندان زیاد نیست و حتی نمونه‌ی هیبرید هم در بسیاری از نقاط دنیا از جمله آمریکا عرضه نخواهد شد. با توجه به غیر قابل پیش‌بینی بودن شرایط فروش خودرو‌ها در کشورمان، تمامی نسخه‌های اصلی C-HR که در سراسر دنیا فروخته می‌شوند، در ادامه‌ی مطلب معرفی می‌شوند.
ارزان‌ترین نمونه‌ی تویوتا C-HR با پیشرانه‌ی ۴ سیلندر خطی و توربوشارژ ۱.۲ لیتری ارائه می‌شود که قدرت ۱۱۶ اسب بخار و گشتاور ۱۸۵ نیوتن‌متر دارد. بالاترین گشتاور این خودرو از دور موتور ۱۵۰۰ تا ۴۰۰۰ دور بر دقیقه حاصل می‌شود که هرچند میزان فوق تصوری نیست، کارایی قابل قبولی دارد. C-HR با چنین پیشرانه‌ای، ظرف ۱۱ ثانیه به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت می‌رسد و نهایت سرعت ۱۸۵ کیلومتر بر ساعت در اختیار راننده می‌گذارد. میانگین مصرف سوخت این خودرو، کمتر از ۶ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر خواهد بود؛ درحالی‌که با سرعت ثابت در بزرگراه، نزدیک به ۵ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر و در ترافیک شهری، نهایت مصرف بنزین ۷.۵ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر خواهد داشت.
در آمریکا و کانادا، تنها پیشرانه‌ی قابل سفارش برای C-HR، نسخه‌ی ۲ لیتری تنفس طبیعی خواهد بود که قدرت ۱۴۴ اسب بخار و گشتاور ۱۹۰ نیوتن‌متر تأمین می‌کند. بالاترین گشتاور این مدل، از دور موتور ۴۰۰۰ دور بر دقیقه تولید می‌شود تا حدودی کندتر از نمونه‌ی ۱.۲ لیتری توربوشارژ خواهد بود. برخلاف قدرت بیشتر این نسخه از C-HR که با کد XLE شناخته می‌شود، زمان رسیدن به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت، رقم نه‌چندان خوب ۱۰.۵ ثانیه خواهد بود. جالب است بدانید که نهایت سرعت این مدل، ۲۱۰ کیلومتر بر ساعت گفته شده، اما برای ثبت سرعت ۱۶۰ کیلومتر بر ساعت، حدود ۵۵ ثانیه زمان می‌برد. میانگین مصرف سوخت C-HR با پیشرانه‌ی ۲ لیتری، ۸.۲ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر خواهد بود که در صورت رانندگی در بزگراه، حدود ۷.۵ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر و در ترافیک شهری، ۹لیتر در ۱۰۰ کیلومتر خواهد بود.
جذاب‌ترین پیشرانه‌ی C-HR، نمونه‌ی هیبریدی این خودرو است که در بازار اروپا و خصوصا انگلستان، مورد توجه نسبی قرار گرفته است. پیشرانه‌ی بنزینی ۱.۸ لیتری، در کنار موتور الکتریکی، قدرت ۱۲۲ اسب بخار و گشتاور ۱۴۲ نیوتن‌متر از دور موتور ۳۶۰۰ دور بر دقیقه تولید می‌کند که رسیدن به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت، در زمانی حدود ۱۱ ثانیه را ممکن می‌کند. نهایت سرعت C-HR هیبریدی،۱۷۰ کیلومتر بر ساعت خواهد بود، درحالی‌که با میانگین مصرف سوخت ۳.۸ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر، ارائه می‌شود. این خودرو با سرعت ثابت در بزرگراه، ۳.۴ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر و در ترافیک شهری، حدود ۴.۲ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر، مصرف بنزین خواهد داشت.
در بازار جهانی، تقریبا تمامی نسخه‌های C-HR، با سیستم دیفرانسیل جلو یا دو دیفرانسیل فعال؛ قابل سفارش هستند، ضمن اینکه در کنار جعبه‌دنده‌ی خودکار CVT، نمونه‌هایی با جعبه‌دنده‌ی دستی نیز، دیده شده است.
در فضای داخلی، نمایشگر ۸ اینچی اصلی، تقریبا در تمامی نسخه‌ها وجود دارد، اما نمونه‌ی پشت فرمان می‌تواند در دو اندازه‌ی ۳.۷ اینچ یا ۴.۲ اینچ عرضه شود که البته نوع بزرگ‌تر باتوجه به اختلاف قیمت ناچیز، فراوانی بیشتری دارد. بعضی نسخه‌های ارزان‌قیمت C-HR که فاقد نمایشگر ۸ اینچی هستند، با سیستم پخش CD عرضه می‌شوند، درحالی‌که دیگر مدل‌ها، به لطف فناوری اختصاصی تویوتا موسوم به Touch ۲، طیف وسیعی از امکانات مربوط به پخش چند رسانه‌ای، ارتباط با تلفن هوشمند، اینترنت Wifi و اتصال بلوتوث را شامل می‌شود. سیستم صوتی C-HR کیفیت قابل قبولی دارد و با ۶ اسپیکر همراه است، اما علاقه‌مندان می‌توانند با سفارش تجهیزات قوی‌تر از برند مشهور JBL، صدای عالی با ۹ اسپیکر را تجربه کنند.
بعضی امکانات مدرن، مثل امکان فرمان‌دهی صوتی به خودرو، تنها در نسخه‌های فول‌آپشن C-HR وجود دارد. در عوض، سنسور تشخیص باران، روشن و خاموش‌کردن چراغ‌ها و مه‌شکن‌ها باتوجه به روشنایی محیط، دوربین عقب و سیستم تهویه مطبوع دوگانه، در تمامی مدل‌های CH-R وجود دارد. چراغ‌های جلو، می‌توانند از نوع تمام LED سفارش داده شوند، درحالی‌که فناوری روشنایی روز و خاموش شدن دیرهنگام پس از خاموش کردن خودرو (Follow me home headlights) به همراه خواهند داشت.
با توجه به سطح آپشن‌ها در نسخه‌های گوناگون C-HR، رنگ داشبورد سه نوع خاکستری تیره در نمونه‌ی پایه، بنفش تیره و قهوه‌ای در مدل‌های بالاتر را شامل می‌شود. نور روشنائی داخل کابین، به صورت نوار LED سرتاسری نیز، فقط به رنگ آبی روشن و در نسخه‌های فول‌آپشن موجود خواهد بود. گرم‌کن داخلی نیز، فقط برای صندلی‌های جلو، قابل سفارش ست.
آپشن‌های ایمنی و تست تصادفات
همان‌طور که پیش‌تر اشاره کردیم، توقع مردم دنیا از محصولات غول‌های خودروساز در حد تویوتا، بسیار بالا است و البته این برند هم، نیاز‌های عمومی مثل ایمنی سرنشینان را به‌خوبی فراهم می‌کند. مدل C-HR امکانات مناسبی در این زمینه ارائه می‌کند که شامل طراحی مناسب بدنه و فناوری‌های مدرن است. در فیلم کوتاهی که در ادامه‌ی مطلب قابل مشاهده خواهد بود، روی تویوتا C-HR تحت آزمایشات گوناگون بنیاد ایمنی خودرو‌های اتحادیه اروپا (Euro NCAP) قرار می‌گیرد.
دریافت ۵ ستاره‌ی ایمنی (امتیاز کامل) از سازمان ایمنی خودروی اروپا، برای روی تویوتا C-HR قابل انتظار است، اما امتیاز بسیار عالی ۹۵ از ۱۰۰، برای حفظ جان سرنشینان بالغ، این خودرو را در کلاس ایمن‌ترین کراس‌اوور‌های جهان قرار می‌دهد. بنا به گزارش Euro NCAP، ایمنی کودکان در تویوتا C-HR، حدود ۷۷ درصد و در صورت برخورد با عابرین پیاده، ۷۶ درصد خواهد بود. این نهاد، بهره‌گیری C-HR از فناوری‌های مدرن ایمنی را، ۷۸ درصد اعلام کرده است که با توجه به هزینه‌ی خرید آن در نسخه‌های مختلف، امتیاز رضایت‌بخشی محسوب می‌شود.
حتی ارزان‌ترین مدل C-HR، از فناوری ترمز خودکار به هنگام تشخیص احتمال برخورد با موانع و عابرین، استفاده می‌کند. آپشن‌های هشدار تعویض لاین، کروز کنترل هوشمند با قابلیت کاهش و افزایش خودکار سرعت، تشخیص اجسام در نقطه‌ی کور و فناوری هشدار سرعت مجاز با توجه به قوانین محلی (Road Sign Assist) در قالب نسخه‌های C-HR وجود دارد.
سیستم‌های حفظ تعادل خودرو، شامل VSC و TRAC، در کنار ترمز‌های هوشمند ABS و EBA، همراه با جلوگیری از حرکت ناخواسته در شیب (HAC)، در تویوتا C-HR حضور دارند. ضمن اینکه سنسور‌های کنترل تجهیزات فنی، مثل نشان‌دهنده‌ی فشار بادلاستیک‌ها، در همه‌ی نسخه‌های این خودرو، قابل استفاده است.
استفاده از ۱۰ کیسه‌ی هوا، یکی از مهم‌ترین عوامل افزایش ایمنی برای سرنشینان این خودرو است که شامل ایربگ‌های زانو و کنار بازو برای ردیف جلو، همراه با نوع پرده‌ای در عقب می‌شود. کمربند‌های ایمنی C-HR هم در سه مرحله عمل می‌کنند که مجهز به فناوری قفل اضطراری (ELR) هستند.
بنا به ادعای مهندسان تویوتا، بهینه‌سازی سیستم تعلیق و فنربندی C-HR، بعد از مدل اسپرت GT ۸۶، بهترین عملکرد فنی را در میان محصولات تویوتا ارائه می‌کند. این موضوع تا حدودی قابل قبول است و در یک کراس‌اوور کوچک با قیمت نسبتا پائین (در بازار جهانی) می‌توان روی حفظ تعادل و آرامش C-HR در مانور‌های تیز، حساب کرد، اما در مجموع، باتوجه به سایز بدنه و قدرت پیشرانه، نباید توقع یک رانندگی در حد خودرو‌های اسپرت و جوان‌پسند، از C-HR داشت.
بنا به اظهارات بررسی‌کننده‌گان C-HR در کشور‌های مختلف دنیا، این خودرو برای استفاده‌ی شهری و سفر‌های طولانی مدت انفرادی، کاملا مناسب است. خصوصا در مسیر‌های مستقیم، به لطف صندلی‌های مناسب؛ خستگی چندانی به همراه ندارد. صداگیری تجهیزات فنی و عایق‌بندی کابین، بسیار خوب انجام شده است و در سرعت‌های مجاز (تا ۱۲۰ کیلومتر بر ساعت) سکوت و آرامش نسبی برای سرنشینان فراهم می‌شود. این شرایط در نسخه‌ی هیبرید C-HR، با توجه به حضور موتور الکتریکی در سرعت‌های پائین، تقویت می‌شود.
هرچند فضای داخلی C-HR، در کلاس خودرو‌های کراس‌اوور کوچک، رضایت‌بخش است و ۵ نفر انسان بالغ سایز متوسط را در خود جای می‌دهد، به جهت سبک طراحی بدنه دارای ایراداتی است. همان‌طور که اشاره شد، ستون عقب (C) پهن و بزرگ طراحی شده که در کنار پنجره‌ی کوچک این قسمت، دید کمی در اختیار سرنشین ردیف دوم می‌گذارد. البته این موضوع، برای افراد کوتاه قامت و کودکان، ناراحت‌کننده‌تر خواهد بود.
گروه خریداران هوشمند C-HR، شامل کسانی می‌شود که استفاده‌ی خاصی از صندلی عقب نمی‌کنند. این افراد، حتی به شرط داشتن سه فرزند در سنین زیر ۱۸ سال هم، از داشتن C-HR لذت خواهند برد. این خودرو مسلما برای استفاده‌ی شخصی و انفرادی هم مناسب است، اما نمی‌تواند سفر‌های طولانی مدت ۴ یا ۵ انسان بالغ و بلندقد را با فضای کافی تأمین کند و حتما با خستگی سرنشینان عقب در قسمت زانو همراه خواهد بود.
در بازار جهانی، تویوتا C-HR یک رقیب بسیار جدی و پرفروش دارد. نیسان جوک با گذشت نزدیک به ۷ سال از عرضه اولیه، به دلیل استهلاک و قیمت مناسب، هوادارن زیادی پیدا کرده و خصوصا در میان رانندگان جوان و بانوان مورد توجه است. در گروه کراس‌اوور‌های کوچک، بالاترین امتیاز فنی که از سوی رسانه‌های خودرویی به مدل‌های مختلف داده شده، در اختیار مزدا CX-۳ و جیپ رنگید است که علاوه بر توانایی‌های فنی قابل قبول، حدود ۳ هزار دلار آستانه‌ی قیمت کمتری در مقایسه با C-HR دارند. فراموش نکنیم در رده‌بندی کیفی، تویوتا C-HR، رقابت تنگاتنگی با نیسان جوک دارد.
علاقه‌مندان خودرو در بازار داخلی، امیدوارند شاهد حضور C-HR با پیشرانه‌ی هیبرید باشند. واردات این نسخه در برنامه‌ی نمایندگی تویوتا دیده می‌شود و طبق اعلام رسمی ارزش گمرکی محصولات جدید تویوتا، به لطف تخفیف در عوارض گمرکی و مالیات‌ها، قیمتی نزدیک به نمونه‌ی توربوشارژ ۱.۲ لیتری (ارزان‌ترین نمونه‌ی C-HR در بازار جهانی) خواهد داشت.
انتهای پیام/