انتشار یافته: ۱
در انتظار بررسی: ۰
کارتون عالیه،احسنت،خدا خیرتون بده،لطفا طرز ساختن عروسک رو هم آموزش بدین تا ما هم تو شهرهامون درست کنیم و بفرستیم
«وداد» هدیه‌هایی برای کودکان عراقی است که از سوی جمعی از بانوان ایرانی تدارک دیده شده تا خستگی را از تن آنها بیرون کند.
به گزارش حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ ۵ سال قبل گروهی از خانم‌ها تصمیم گرفتند تا برای جبران محبت کودکان عراقی در پیاده روی اربعین هدیه‌هایی را تهیه کنند و به آنها بدهند امسال هم این گروه با اضافه شدن نیرو‌های جوان همچنان به این عهد وفادار بودند و عروسک‌ها را راهی مسیر پیاده روی اربعین کردند، به این بهانه با آنها گفتگویی داشتیم که در ادامه می خوانید.
مهدیس جعفر زاده در این باره گفت: ۵ سال قبل ، ما اولین گروهی بودیم که به فکر دوخت عروسک برای دختربچه‌های عراقی در پیاده‌روی اربعین افتادیم و بعد از آن، گروه‌های متعددی از کار ما ایده گرفتند خانم‌ها فراخوان ما را در فضای مجازی دیدند و از تمام نقاط تهران به اینجا در محدوده خیابان ۱۷ شهریور شمالی آمدند و در آماده‌سازی عروسک‌ها کمک کردند. بعضی عزیزان پارچه‌ها را به منزلشان بردند و لباس عروسک‌ها را دوختند و بعضی دیگر در منزلشان آنها را با الیاف پر کردند. حتی بعضی از دوستان هم که به دلیل بُعد مسافت نتوانستند در کنار ما باشند، توفیق همراهی با این کار زیبا را از دست ندادند بطوریکه برای یکی از دوستان که ساکن کرج بود، الگوی عروسک‌ها را ارسال کردیم و او خودش پارچه خرید و براساس آن الگو، ۱۳۰ عروسک دوخت و برای ما ارسال کرد.
جمیلی هم در ادامه از روند کاری این گروه برایمان گفت که تمام همّ‌وغمّ ما این بوده الگویی طراحی کنیم که همه افراد بتوانند در آماده‌سازی‌اش مشارکت کنند، حتی اگر هنر خاصی نداشته‌باشند بطوریکه وقتی خانم‌ها تماس می‌گیرند و می‌گویند دوست داریم در این کار سهیم باشیم، اما هیچ کاری بلد نیستیم در جوابشان می‌گوییم شما بیایید، اینجا برای همه کار داریم.
در زمان گفتگوی ما درِ پایگاه باز شد و خانمی با تردید داخل آمد. سلام ضعیفش را همه با صدای بلند جواب دادند و بی‌آنکه نام و نشانش را بپرسند، با خوش آامدگویی صمیمانه کاری کردند که یخ غریبه بودنش زود آب شود.
دور بساط دوخت عروسک‌ها و کنار خانم‌ها که می‌نشیند، خانم جمیلی می‌پرسد: «چه کاری بلدید؟» با لبخند در جواب می‌گوید: «نمی‌دانم. هر کاری بگویید، انجام می‌دهم.» جمیلی دوباره می‌پرسد: «بافت مو بلدید؟» سرش را به نشانه تأیید تکان می‌دهد، خانم سرگروه می‌گوید: «پس مو‌های عروسک‌ها را ببافید.» لبخند مهمان تازه‌وارد یعنی ماجرای مشارکت خانم‌ها در آماده‌سازی عروسک‌های اربعین، همین‌قدر ساده و دلنشین است.
با توجه به اینکه این عروسک‌ها برای کودکان عراقی تهیه می‌شوند طراحی آنها را چگونه انتخاب کردید تا شبیه عروسک‌های آنها شود؟
فعالیت گروه کودکان اربعین در دوخت عروسک‌ها، یک کار منسجم و اصولی است که پشت تک‌تک اجزایش حتی انتخاب طرح و رنگ پارچه‌ها فکر و ایده‌ای وجود دارد .
سرگروه جمع دراین‌باره می‌گوید: «برای انتخاب طرح و رنگ پارچه‌ها علاوه بر همفکری، یک کار میدانی هم انجام دادیم. خوب می‌دانستیم علاقه و انتخاب ما مهم نیست و باید عروسک‌ها را مطابق سلیقه دختربچه‌های عراقی طراحی و آماده کنیم تا بتوانند با آن ارتباط برقرار کنند و دوستش داشته‌باشند. این‌طور بود که با مربیان مهدکودک‌های عراقی مشورت کردم و از آنها شنیدم بچه‌های عراقی به پارچه‌های با طرح‌های گل‌دُرشت و پررنگ و پرزرق‌وبرق علاقه دارند حتی طرح بافت موی عروسک‌ها را هم بر اساس آداب بافت موی دختر کوچولو‌های عراقی درنظر گرفتیم.»
اسم عروسک‌ها هم ریشه عربی دارد؟
جالب است بدانید حتی انتخاب اسم این عروسک‌های نازنین هم برای خودش ماجرایی دارد: «از یکی از معلم‌های مدرسه ابتدایی بچه‌های عراقی پرسیدم اسم دخترک داستان‌های کتاب کلاس اول مدارس شما چیست؟ در جواب گفت: «وداد» و ادامه داد: وداد یعنی دوستی به‌این‌ترتیب ما هم اسم عروسک‌های اربعینی را «وداد» گذاشتیم تا نماد دوستی بچه‌های ایرانی و عراقی باشد.»
ایناس جمیلی با اشاره به بال‌های عروسک‌های «وداد»، آنها را در واقع فرشته‌هایی می‌داند که سفیر محبت میان کودکان دو کشور هستند و لبخند بر لب ادامه می‌دهد: «ما تمام وسایل موردنیاز دوخت عروسک‌ها ازجمله پارچه، الیاف، کاموا و... را از نوع ایرانی‌اش تهیه می‌کنیم؛ بنابراین وداد، یک عروسک کاملاً ایرانی است، اما متناسب با سلیقه کودکان عراقی.
در این پیاده روی هزاران کودک از تمام دنیا حضور دارند شما این عروسک‌ها را تنها مختص کودکان عرب می‌دانید؟
این هدایای گروه کودکان اربعین برای خادم کوچولو‌ها نیست: «شعبه دوم گروه ما در تهرانسر، تِل سر نمدی و پیکسل با طرح «یا رقیه» برای دختران ۹ سال به بالا و پیکسل با طرح «یا حسین» است که برای پسران درست می‌کنند. ما امسال برای درج اسم حضرت رقیه (س) و امام حسین (ع) از رسم‌الخط عربی استفاده کردیم چون سال گذشته متوجه شدیم بچه‌های عراقی نمی‌توانند رسم‌الخط ایرانی را بخوانند و با این هدیه‌ها ارتباط برقرار کنند.
فاطمه عالی یکی دیگر از اعضای این گروه است که برایمان از لذت و خلق عروسک‌ها می‌گوید:خَلق کردن، خیلی لذت‌بخش است. من در پایان بافت عروسک‌های خودم، حال خیلی خوبی دارم اما دوخت این عروسک‌های اربعینی، لذت مضاعفی دارد، چون به عشق و برای امام حسین (ع) کار می‌کنی. راستش من امسال امکان حضور در پیاده‌روی اربعین را ندارم و دلم می‌خواست حداقل با کمک به درست کردن این عروسک‌ها، در این خیر بزرگ سهیم باشم. من هر روز که به اینجا می‌آیم حس می‌کنم دارم به هیئت می‌آیم و به دوخت این عروسک‌ها به‌عنوان یک کار هیئتی نگاه می‌کنم. می‌دانید، پیاده‌روی اربعین یک‌جور تکلیف است و ما هم از این طریق می‌خواهیم وظیفه خود را در این مسیر انجام دهیم. انشاءالله خدا قبول کند.
یکی دیگر از اعضای این جمع برایمان از خاطرات نابش در پیاده روی اربعین گفت:من معجزه را با «وداد» تجربه کردم. تا قبل از همکاری برای دوخت این عروسک‌ها هیچ‌وقت پیاده‌روی اربعین نرفته بودم، اما همان سال که این کار را شروع کردیم، واقعاً معجزه‌وار قسمتم شد در این همایش باشکوه شرکت کنم و به لطف خدا از آن موقع، این رزق هر ساله‌ام شده و معتقدم پیاده‌روی اربعین هر سال را از برکت این عروسک‌ها دارم. رسم گروه کاروان اربعین این است که بعد از پایان کار، به هرکدام از عاشقانی که به‌صورت نقدی یا یدی در آماده‌شدن عروسک‌ها مشارکت کرده‌اند، تعدادی عروسک می‌دهند تا با خود به پیاده‌روی اربعین ببرند و در مسیر به کودکان عراقی و سایر کودکان هدیه بدهند.
سال گذشته با اینکه کوله‌پشتی‌ام خیلی سنگین بود، نهایت تلاشم را کردم که برای عمود‌های آخر هم عروسک نگه‌دارم بطوریکه تا نزدیکی‌های کربلا هم عروسک داشتم و وقتی در آخر‌های مسیر که بچه‌ها خیلی خسته و بهانه‌گیر شده‌بودند، یک عروسک به آنها می‌دادم و خیلی خوشحال می‌شدند و خستگی را فراموش می‌کردند.
عروسک‌هایی را که هدیه می‌دهید چه حس و حالی در بچه‌ها بوجود می‌آید؟ چقدر با هدیه دادن‌هایی که تا به حال تجربه کردید متفاوت است؟
اولین بار که می‌خواستم به دختران عراقی عروسک هدیه بدهم، نگران بودم. با خودم می‌گفتم: چطور باید عروسک را به آنها بدهم؟ من که عربی بلد نیستم. اصلاً آیا از من می‌گیرند؟ خلاصه به یک دختربچه تقریباً ۵ ساله که با یک جعبه دستمال کاغذی در مسیر حرکت زائران ایستاده‌بود، اشاره کردم که: بیا! با تردید جلو آمد. وقتی عروسک را نشانش دادم، خیلی ذوق کرد. از خوشحالی بالا پرید. عروسک را گرفت، مرا بوسید و پیش مادرش دوید. حالا نوبت مادرش بود. به طرفم آمد، تشکر کرد، دستم را گرفت و به موکبشان برد. خیلی قشنگ بود؛ محبت بین ما منتقل شد، بدون اینکه کلامی به زبان بیاوریم.
خانم جعفرزاده با وجود گرانی‌هایی که اتفاق افتاد از ادامه این مسیر منصرف نشدید؟
امسال برای تهیه وسایل کار، حسابی به مشکل برخوردیم. تمام قیمت‌ها به نسبت پارسال، ۳، ۴ برابر شد و این شرایط، کار را برای این طرح که جز کمک‌های مردمی، هیچ منبع مالی ندارد، سخت کرد. اما ما هم کار خودمان را کردیم و به عشق خدمت به خادمان کوچولوی پیاده‌روی اربعین، به لطف خدا هرطور بود گرانی‌ها را دور زدیم البته کار گروه کودکان اربعین در طی سال هم تعطیلی ندارد ما در طی سال هم به تولید عروسک‌ها ادامه می‌دهیم و آنها را از طریق فضای مجازی به فروش می‌رسانیم و تمام عواید حاصل از این کار هم برای اربعین سال آینده پس انداز می‌شود.
انتهای پیام/