به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان؛ جامعه، خانواده و شهروندان باید بدانند هنگام وقوع آتش‌سوزی چه باید بکنند و هنگام وقوع طوفان، زلزله یا سیل به کجا پناه ببرند. مردم باید آماده باشند تا به هنگام ضرورت خانه‌های خود را ترک کنند و در پناهگاه‌های عمومی استقرار یابند. در چنین اوضاعی شهروندان باید بدانند که چگونه نیازهای اولیه پزشکی خود را تامین کنند.
مردم با انجام اقداماتی می‌توانند دامنه خسارات ناشی از سوانح را کاهش داده (ازجمله ساخت سیل‌بند، ارتفاع‌دادن به خانه‌های مسکونی یا جابه‌‌جایی محل سکونت از مسیر خطر و محکم‌کردن وسایلی که در جریان زمین‌لرزه احتمال سقوط آنها می‌رود) یا به طورکلی خود را از گزند خطر دور نگه دارند.
بیشتربخوانید: نکات طلایی برای رویارویی با مخاطرات/ زمان حادثه چه باید کرد؟
چرا آمادگی ضرورت دارد؟
حوادث و بلایا سالیانه جان صدها‌هزار نفر را می‌گیرند. هر یک از حوادث و بلایا برای شهروندان و امکانات جامعه می‌تواند عواقب بلندمدتی به همراه داشته باشد.
اگر در جامعه حادثه یا بلایی روی بدهد، دولت و سازمان‌های امدادرسان اقدام به ارایه کمک خواهند کرد، اما شهروندان نیز خود باید آماده باشند. امدادرسانان بلافاصله در محل وقوع سانحه حضور پیدا نخواهند کرد و گاهی ممکن است در جایی دیگر سرگرم امدادرسانی باشند.
تیم‌های آمادگی
بعد از وقوع حوادث و بلایا مردم ممکن است به دلیل وسعت ناحیه آسیب‌دید‌ه، نبود ارتباطات و مسدودشدن راه‌های دسترسی، برای مدت معینی صرفا به امکانات خود متکی باشند. برای آمادگی در برابر چنین شرایطی می‌توان در هر منطقه‌ای تعدادی از شهروندان داوطلب را در قالب تیم‌های مردمی آموزش داد تا هنگام وقوع حوادث و بلایا بتوانند علاوه بر محافظت از خود و اطرافیانشان به سایر آسیبدیدگان نیز کمک فوری بدهند. این تیم‌ها اطلاعات مربوط به حادثه را هنگام رسیدن نیروهای کمکی نیز در اختیار آنان قرار می‌دهند.
اعضای این تیم‌ها در مورد شناخت حوادث احتمالی و روش‌های آمادگی در برابر آنها و نیز مهارت‌های اساسی سازماندهی، آموزش می‌بینند، به‌طوری که بتوانند تا زمان رسیدن نیروهای کمکی به خود، سایر اعضای خانواده، دوستان و همسایگان کمک برسانند. به این افراد، آموزش‌هایی در مورد آمادگی در برابر حوادث، ایمنی در برابر حریق، ارایه کمک‌های اولیه پزشکی، انجام عملیات جست‌وجو و نجات اولیه، سازماندهی تیمی و آشنایی با حمایت روانی آسیبدیدگان هنگام وقوع حوادث و بلایا ارایه می‌شود. بعد از اتمام این دوره به اعضای گروه توصیه می‌شود تا رابطه خود را کماکان حفظ کرده و با شرکت در مانورهای محلی و سایر برنامه‌های مخصوص داوطلبان، آمادگی جامعه را در برابر حوادث و بلایا تقویت کنند.
برنامه شرایط اضطراری
اکنون که راجع به وقوع سوانح و بحران‌های احتمالی در جامعه و نحوه مقابله با آنها در سطح جامعه اطلاعاتی به دست آمده، لازم است برای آمادگی نیز برنامه‌ای در سطح خانواده تدوین شود. برای انجام این کار بهتر است با اعضای خانواده جلسه‌ای تشکیل داده و اطلاعات به دست آمده را مرور کرد (سوانح احتمالی، سیستم‌های هشدار، راه‌های ترک محل سکونت و کار و برنامه‌های مقابله با بحران در سطح جامعه، مدارس و محل کار). باید به این سوال پاسخ داد که اگر آژیر خطر به صدا درآمد و اعضای خانواده در خانه نبودند، چه باید کرد. در تدوین برنامه آمادگی در برابر سانحه یا بحران در سطح خانواده باید موارد زیر را مدنظر قرار داد:
- تعیین راه‌های ترک محل سکونت
- تعیین محل قرار ملاقات اعضای خانواده
- نحوه برقراری ارتباطات خانوادگی
- نحوه خاموش‌کردن وسایل خانگی و رعایت موازین ایمنی در مورد آنها
- نحوه محافظت و نگهداری از مدارک با اهمیت
- توجه به نیازهای ویژه
- مراقبت از حیوانات خانگی
- آشنایی اعضای خانواده با مهارت‌های ایمنی
- نحوه همکاری با نیروهای امدادی
چگونگی برقراری ارتباط هنگام بروز موقعیت اضطراری
چگونه خانواده و دوستانم را از سلامت خود مطمئن کنم؟
آیا بستگان من ایمن هستند؟
چه چیزهایی را لازم است بدانم؟
با توجه به وابستگی روزافزون به فناوری‌های جدید، باید مطمئن شویم که هنگام بروز سانحه می‌توانیم از دستگاه‌های الکترونیکی استفاده کنیم.
برای برقراری ارتباط «قبل، حین و پس» از بروز یک موقعیت اضطراری، بایدها و نبایدهای زیر را مدنظر داشته باشید:
بایدها
برای آگاهی از خبرها و اطلاعات مربوط به حادثه که از جانب مسئولان ارایه می‌شود، از اخبار رادیو و تلویزیون یا شبکه‌های اجتماعی رسمی و معتبر استفاده کنید.
اطمینان حاصل کنید که تمامی وسایل الکترونیک شما همیشه شارژ داشته و باتری‌های اضافی هم در دسترس باشد.
در دفترچه تلفن‌همراه خود، فهرستی از شماره‌های اضطراری ذخیره کنید.
اطمینان حاصل کنید که تمامی اعضای خانواده، شماره تلفن‌های ضروری را داشته و قادر به استفاده از امکانات گوشی هستند.
به‌طور مرتب اخبار رادیو و تلویزیون و شبکه‌های اجتماعی رسمی و معتبر را پیگیری کنید، تا از آخرین اطلاعات آگاه شوید.
گوشی تلفن، تبلت، لپ‌تاپ، باتری و شارژر را در یک محل خشک قابل دسترسی نگه دارید.
همیشه یک تلفن ثابت (غیربرقی) نیز متصل به پریز تلفن داشته باشید تا درصورت قطع برق، بتوانید از آن استفاده کنید .
برای تماس ضروری متناسب با نوع مخاطره با شماره‌های آتش‌نشانی، اورژانس و هلال‌احمر تماس بگیرید.
برای رسیدن به بستگان یا دوستان خود از پیام کوتاه، ایمیل یا شبکه‌های اجتماعی استفاده کنید.
برای اطلاع‌رسانی درمورد وضع خود یا جست‌وجوی دیگران با هلال‌احمر یا سازمان‌های امدادی دیگر تماس بگیرید.
نبایدها
نباید تصور کنید که قطع برق به معنی قطع اینترنت است.
نباید اجازه دهید که مخزن سوخت خودروی‌تان خالی بشود. (ممکن است برای روشن نگه‌داشتن وسایل برقی خود به شارژ خودرو نیاز داشته باشید.)
نباید فراموش کنید که شماره‌های ضروری را در تلفن خود ذخیره کنید.
نباید صبر کنید تا یک حادثه یا موقعیت اضطراری اتفاق بیفتد و پس از آن به فکر ذخیره شماره‌های ضروری باشید.
نباید به آدرس ایمیل‌های غیرمعتبر و ناشناس تکیه کنید.
نباید به‌طور مرتب (پشت سرهم) سعی کنید با یک شماره تلفن تماس بگیرید. (بین هر تماس ۱۰ثانیه صبر کنید.)
نباید انتظار داشته باشید که با وجود قطع برق، منشی تلفنی دستگاه جوابگو باشد.
نباید با تماس‌های غیرضروری، بازی، تماشای فیلم و... شارژ گوشی خود را خالی کنید.
نباید به تلفن بی‌سیم یا ماهواره‌ای متکی باشید.
نباید سعی کنید به اورژانس یا هرشماره ضروری دیگر پیام تصویری بزنید.
نباید تماس‌های طولانی بگیرید. (تنها به انتقال اطلاعات ضروری بسنده کنید.)
نباید فراموش کنید که اطلاعات خبری سازمان‌های مربوطه (هلال‌احمر، اورژانس و...) را چک کنید.
نکاتی ویژه کودکان
قبل از وقوع زلزله با کودکان خود وقت بگذارید و درباره آن‌چه احتمال دارد رخ دهد، صحبت کنید.
در آماده‌سازی برنامه مقابله با بلایا و تهیه جعبه وسایل لازم (از آنها بپرسید دوست دارند چه اسباب‌‌بازی یا وسیله دیگری در این جعبه بگذارند) و در تمرین «پناه‌گیری» آنها را شرکت دهید.
در روزهای پس از بروز زلزله، کودکان به حمایت و مراقبت بیشتری نیاز دارند.
ممکن است خیلی بترسند و فشار زیادی به آنها وارد شده باشد و شوک‌های بعدی به آنها امکان فراموش‌کردن این تجربه تلخ را ندهد.
ممکن است والدین برای شرکت در عملیات امدادرسانی، فرزندان خود را نزد دیگران بگذارند که این امر می‌تواند برای بچه‌ها ترسناک باشد. در صورت امکان بچه‌ها را در فرآیند بازتوانی (بازگشت به وضعیت عادی) شرکت دهید.
منبع: روزنامه شهروند
انتهای پیام/