این دکترای آموزش پرستاری بیان کرد: در تشنج‌های بزرگ بدن فرد مصدوم به شدت دچار تکان و بدن سفت می‌شود، بی‌اختیاری ادرار و مدفوع رخ می‌دهد، سطح هوشیاری کاهش می‌یابد و حتی ممکن است زبان جویده شود، بنابراین فرد متوجه اتفاقات اطراف خود نخواهد بود.
روددهقان ادامه داد: در برخی از مبتلایان به تشنج، قبل از شروع تشنج پیش درآمدهایی از بروز علائم رخ می‌دهد که برای خود و اطرافیان قابل درک خواهد بود از جمله سرگیجه، احساس بوهای ناخوشایند، غیر قابل فهم صحبت کردن، اختلال در شناخت، پرش دست یا پرش لب؛ در این شرایط بهتر است به محلی خلوت و آرام برود که از دید دیگران دور باشد.
وی افزود: در مواجه با فردی که دچار تشنج شده است، اطراف بیمار را خلوت کنید و او را از دید افراد کنجکاو دور نگه دارید، سر بیمار را با یک بالشت یا یک وسیله نرمی محافظت کنید تا حین تکان‌ها آسیبی به سر وارد نشود، لباس‌های تنگ که به بدن فشار وارد می‌کند را باز کنید، هر نوع اسباب و وسیله‌ای که ممکن است به بیمار آسیب برساند را از اطراف بیمار دور کنید.
این دکترای آموزش پرستاری گفت: جهت باز کردن فک قفل شده اقدامی انجام ندهید، حرکات بیمار را مهار نکنید، در صورت امکان قرار دادن بیمار را به پهلو قرار دهید و سر او را به جلو خم کنید تا زبان به جلو متمایل شود و تخلیه بزاق انجام گیرید.
روددهقان تشریح کرد: بعد از اتمام تشنج بیمار را در وضعیت بهبودی قرار دهید، برای این کار دست نزدیک بیمار به خود را به طرف بالا خم کنید، دست مقابل بیمار به سمت خود بیارید و زیر سر بیمار قرار دهید، پای دور بیمار را گرفته و بیمار را به پهلو بچرخانید، سپس یک دست خود را روی پیشانی و دست دیگر خود را زیر چانه قرار دهید و پیشانی را به سمت عقب و چانه را به بالا بیاورید.
وی ادامه داد: از باز بودن راه هوایی بیمار اطمینان حاصل کنید، این کار را با نزدیک کردن سر خود به دهان بیمار و گوش دادن به صدای تنفس وی انجام دهید، بعد از هوشیار شدن بیمار، او را نسبت به موقعیت زمانی و مکانی آگاه کنید، سعی کنید در کنار بیمار بمانید و به او آرامش دهید.
انتهای پیام/