آلفرد نوبل، فرزند سوم از هشت فرزند "امانوئل نوبل" و "آندریته آلسل" بود. در سال ۱۸۴۲ او همراه با خانواده‌اش به سن پترزبورگ مهاجرت کرد. در آنجا پدرش کارخانه تسلیحات‌سازی تاسیس کرده بود و مین‌های آبی می‌ساخت. این شرکت خانوادگی، بعد از مدتی، ورشکسته شد و آلفرد، به همراه خانواده‌اش به آمریکا رفت.
در آنجا وی، تمام وقت خود را به تحقیق درباره مواد منفجره، مخصوصا ایمن‌سازی و استفاده بهتر از نیتروگلیسیرین پرداخت. نوبل دریافت که اگر نیتروگلیسیرین جذب یک ماده خنثی مانند دیاتومایت گردد، در هنگام جابجایی به مراتب امن‌تر خواهد بود و آن مخلوط را در سال ۱۸۶۷ به نام دینامیت ثبت کرد.
دینامیت اولین ماده منفجرهٔ قابل کنترلی به حساب می‌رود که از باروت قدرت بیشتری دارد. این ماده ابتدا با نام "گرد منفجره نوبل" فروخته می‌شد، ولی بعد از معرفی شدنش، شهرت بسیاری یافت و به عنوان جایگزین مطمئنی برای باروت و نیتروگلیسیرین مطرح شد.
بیشتر بخوانید:جایزه صلح نوبل ۲۰۱۸ به دو فعال مبارزه با خشونت جنسی اعطا شد
نوبل در سال۱۸۹۴ کارخانه اسلحه سازی خود به نام "بوفورس" (Bofors) را تاسیس کرد و تا روز مرگش در آنجا فعالیت داشت.
در تاریخ ۲۷ نوامبر ۱۸۹۵ در باشگاه نروژی‌ها-سوئدی‌ها در پاریس، آلفرد نوبل آخرین وصیت‌نامه خود را امضا کرد و بیشتر دارایی خود را به جایزه‌ای اختصاص داد تا همه ساله بدون توجه به ملیتی خاص، به افراد شایسته اهدا گردد.
وی در آخرین وصیت‌نامه خود سرمایه حیرت انگیزش را برای تامین هزینه‌های جایزه نوبل اختصاص داد.
او ۱۰ دسامبر سال ۱۸۹۶ بر اثر سکته قلبی در گذشت و مبلغ ۳۱ میلیون کرون سوئد، حدودا معادل ۴٫۲ میلیون دلار آمریکا به جایزه مذکور تعلق یافت. مقبره وی در "نورّابگراونینگزپلاتسن" (Norra begravningsplatsen) در استکهلم قرار دارد. عنصر شیمیایی" نوبلیم" نیز به احترام او نامگذاری شده‌است.
منبع: ایسنا
انتهای پیام/