وی اظهار داشت: کودکان در دورۀ رشد در ساختار اسکلتی و استخوانی‌شان به اندازۀ کافی تکامل نیافته‌اند و بسیار انعطاف‌پذیر و آسیب‌پذیر هستند و در برابر استرس‌های وارده، فشار و کار‌های فیزیکی تحمل کافی را ندارند.
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی تصریح کرد: کیف‌ها و تجهیزات آموزشی به روش‌های مختلفی حمل می‌شوند که می‌تواند بر کارایی و سلامتی کاربر موثر باشد. از جمله روش‌های حمل وسایل آموزشی عبارتند از: حمل توسط پشت (کوله پشتی)، حمل توسط شانه (کیف شانه‌ای) و حمل توسط دست (کلاسور و کیف دستی).
مختاری‌نیا افزود: تحقیقات مختلف نشانگر این مسئله است که حمل بار توسط کوله‌پشتی از روش‌های دیگر حمل بار بهتر بوده و عوارض کمتری را برای بدن ایجاد خواهد کرد. حمل بار توسط کوله‌پشتی فشار فیزیولوژیک معنی‌داری را بر دستگاه‌های قلبی و عروقی و متابولیکی اعمال نکرده و عملکرد دستگاه‌های فوق‌الذکر را تغییر نمی‌دهد.
این پژوهشگر ارگونومیک گفت: حمل کوله‌پشتی در مقایسه با سایر کیف‌ها کمترین تغییرات فیزیولوژیک را اعمال کرده و مدت زمان کوتاه‌تری را برای بازگشت متغیر‌های فیزیولوژیک به حالت اولیه احتیاج دارد.
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی تصریح کرد: مطالعات بیانگر آن است که کل وزن حمل شده، مدت و زمان تکرارپذیری و روشی که این وزن حمل می‌شود، تماماً بر سیستم اسکلتی عضلانی فرد تأثیر گذار است.
مختاری‌نیا تأکید کرد: حمل کردن کوله پشتی با وزن بیشتر از ۱۰% وزن بدن منجر به قوز پشتی و کاهش ظرفیت ریوی فرد می‌شود. اغلب در حین انتخاب کوله پشتی مواردی مثل طرح و مدل کوله‌پشتی‌ها، قیمت عرضۀ آن و میزان در دسترس بودن، راحتی، کیفیت و جای کافی در نظر گرفته می‌شود.
منبع: تسنیم
انتهای پیام/