بر اساس تحقیقات انجام گرفته، به دلیل وجود این مکانیزم دفاعی، کمتر از 5 درصد قطره ها و پمادهای چشمی به درون چشم راه یافته و جذب می شوند و بخش عمده داروی جذب شده به جای این که درون چشم باقی بماند، سر از جریان خون در آورده و عوارض جانبی نامطلوبی را ایجاد می کند.
با وجود این که لنزهای چشمی ابزار مناسبی برای رهاسازی مستقیم دارو درون چشم هستند، امکان نظارت لحظه ای بر جریان دارو رسانی را در اختیار نمی گذارند. به همین علت محققان لنزی را ساختند که هنگام رهاسازی دارو در چشم، تغییر رنگ می دهد.
محققان برای ساخت این لنز از تکنیک نشانه گذاری مولکولی استفاده کردند که در آن درون ساختار یک پلیمر حفره هایی منطبق بر اندازه مولکول های یک ترکیب خاص مانند یک دارو، ایجاد می شود.
در آزمایشات اولیه، لنزهای چشمی با استفاده از نشانه گذاری مولکولی به گونه ای ساخته شدند که مولکول های دارویی موسوم به تیموتول را که برای درمان گلوکوم (آب سیاه) کاربرد دارد، در خود جای دهند. سپس برای شبیه سازی محیط چشم، لنزها را درون اشک مصنوعی قرار دادند.
در این آزمایش هنگام رها شدن مولکول های دارو درون اشک، ساختار مولکولی پلیمر سازنده لنز نیز در اطراف محل رهاسازی دارو تغییر کرده و موجب تغییر رنگ لنز شد. در این آزمایش از هیچ نوع رنگدانه ای استفاده نشد و در نتیجه عوارض جانبی ناشی از رنگدانه ها نیز بروز نکرد. تغییر رنگ لنزها با چشم غیر مسلح و همچنین با استفاده از طیف سنج فیبر نوری قابل تشخیص است.
محققان معتقدند این فناوری برای رساندن بسیاری از داروها به چشم، بدون هرگونه عوارض جانبی کاربرد دارد. گزارش کامل این تحقیقات در نشریه ACS Applied Materials & Interfaces منتشر شده است.
منبع:ایرنا
انتهای پیام/