به گزارش خبرنگار حوزه موسیقی گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ در اواسط دهه ۹۰ سبکی نوین میان سبک‌های مختلف موسیقی سر در آورد که گفته می‌شد پیوند میان موسیقی ایرانی و سبک‌های نوین است. وقتی حرف از سبک تلفیقی به میان آمد، بسیاری به استقبال آن رفتند و آن را حرکتی در راستای حفظ موسیقی سنتی دانستند اما برخی هم آن را در تناقض با اصول موسیقی دیدند و دست رد به سینه این سبک تازه وارد زدند. هر چه گذشت برخی از هنرمندانی به این عرصه قدم گذاشتند و سعی کردند با پایبندی به موسیقی اصیل ایرانی، ساز‌های الکتریک را به کار گیرند و آنها را با فرمی جوان پسند ارائه کنند. هدف فعالان موسیقی تلفیقی این بود که سبک سنتی فراموش نشود و همچنان بر سر زبان‌ها باشد.
منصور بنی عامریان یکی از خوانندگان و نوازندگانی است که ابتدا تنبک و آواز ایرانی را فراگرفته و پس از یک دهه کسب تجربه در هنر اول و موسیقی ایرانی، گام در زمینه تلفیقی گذاشت. او که به تازگی کارهایش شنیده شده و میان جوانان محبوبیت پیدا کرده است در خصوص سبک فعالیت و آخرین آثارش به خبرنگار باشگاه خبرنگاران جوان؛گفت: من از سال ۸۱ وارد موسیقی شدم و از ابتدا به سراغ یادگیری تنبک رفتم. در همان زمان برادرم محسن، سه تار را فراگرفته بود. پس از آن که حدود سه سال آموزش تنبک به پایان رسید، سراغ یادگیری سه تار از برادرم رفتم. به همین دلیل روی دو ساز مسلط هستم و با این دو ساز موزیکم را جلو می‌برم؛ ریتم موزیک را با تنبک ارزیابی و جایگاه نت موزیکم را از سه تار دریافت می‌کنم.
وی ادامه داد: از ابتدا موسیقی استاد مشکاتیان و استاد شجریان را گوش می‌کردم و با هنرنمایی‌های استاد علیزاده، عاشق موسیقی شدم. سعی می‌کردم بعضی از قطعات این بزرگواران را بنوازم و بخوانم. شروع کار من با موسیقی ایرانی بود چراکه پدر، مادر و تمامی بزرگان ما، موسیقی ایرانی دوست داشتند هر چه جلو رفتیم بیشتر یاد گرفتیم و حتی در عرصه صدابرداری و تنظیم آموزش تغییر و تحولاتی در موسیقی کشور رخ داد و ذائقه مخاطبان موسیقی به ویژه جوانان تغییر کرد، به فکر این افتادم، سبکی را انتخاب کنم که در عین پایبندی به هارمونی موسیقی ایرانی، نسبت به تغییر ذائقه جوانان بی تفاوت نباشم. به همین دلیل در کنار آواز ایرانی و موسیقی ایرانی، تنظیم با سبک امروزی را در نظر گرفتم.
این خواننده تلفیقی کشورمان در خصوص آثارش گفت: در دهه ۸۰ کار تنظیم و صدابرداری در موسیقی را یاد گرفتم و در سال ۹۰ سراغ تولید قطعات و جمع آوری آلبوم، با رویکرد سبک تلفیقی رفتم. در آن دوران برخی از قطعات تلفیقی را شنیده بودم اما از هیچ کدام تقلید نکردم؛ هرچند آن زمان، هنوز سبک تلفیقی مانند امروز بر سر زبان‌ها نیفتاده بود. تولید آلبوم پنج سال زمان برد و سپس در سال ۹۵ به دنبال اخذ مجوز رفتم متاسفانه با وجود اینکه اخذ مجوز هر اثر، حداکثر چند ماه طول می‌کشد، آلبوم من که «عاشقانه عارفانه» نام دارد، یکسال مراحل اخذ مجوز را طی کرد.
بنی عامریان در ادامه به تشریح جزئیاتی از آلبومش پرداخت و بیان کرد: این آلبوم هفت قطعه دارد که شعر دو قطعه از آن را خودم سروده ام. یک قطعه با نام «سرگشته» بازخوانی اثری قدیمی است که فرمی نوین را به خود گرفته است.
وی با بیان اینکه برای نوازندگی ساز‌های این آلبوم، من از نوازندگان برگزیده جشنواره موسیقی فجر بهره گرفتم،گفت: تمام اعضای تیم هم با ذائقه جوانان و هم به اصول قواعد موسیقی ایرانی آشنا و مسلط هستند. هدف گروه ما این است که از نغمه‌های محبوب و تاثیرگذار ایرانی محروم نشویم و با تکیه بر فرکانس ساز‌ها و اشعار بزرگانی چون، حافظ، سعدی، مولوی، فریدون مشیری، هوشنگ ابتهاج و ...، تنظیمی مدرن و پست مدرن را به کار بگیریم و آثاری جوان پسند و اصولی تولید کنیم چرا که سبک تلفیقی سبب می‌شود که سنت‌های موسیقی ایران، همچنان حفظ شود.
بنی عامریان با تاکید بر اینکه تا این لحظه چند تک آهنگ را با نام‌های «بی تو مهتاب»، «تو‌ای پری کجایی» منتشر کردیم، گفت:در میان این قطعات چند قطعه از آلبوم «عاشقانه عارفانه» انتخاب و منتشر شد البته در نظر داریم، ابتدا تک ترک‌ها را منتشر کنیم و در زمانی مناسب، از آلبومان رونمایی کنیم.
انتهای پیام/