انتشار یافته: ۱
در انتظار بررسی: ۰
یک مورد مهم آسیب رسان به شنوایی که مردم ایران کم تر به آن توجه دارند صدای گوشخراش بلندگوهای مجالس است.
۱- همه عفونت‌های گوش نیاز به آنتی بیوتیک ندارند.
گاهی اوقات با شنیدن کلمه «عفونت»، به طور ناخوآگاه به یاد آنتی بیوتیک می‌افتیم.
اما باید بدانید آنتی بیوتیک‌ها فقط باکتری‌ها را از بین می‌برند. اگر عفونت گوش در اثر ویروس یا قارچ باشد، آنتی بیوتیک تاثیری روی آن نخواهد داشت.
عفونت خفیف گوش خارجی همیشه نیاز به آنتی بیوتیک ندارد، ولی بسیاری از آن‌ها به قطره گوش آنتی‌بیوتیک احتیاج دارند.
بیشتر موارد عفونت گوش میانی توسط ویروس ایجاد می‌شوند و معمولا نیاز به آنتی بیوتیک ندارند.
اغلب عفونت‌های گوش داخلی هم نیاز به مصرف آنتی بیوتیک ندارند، مگر اینکه واقعا در اثر عفونت باکتریایی باشند.
۲- عفونت گوش در کودکان شایع‌تر است.
عفونت گوش میانی در کودکان شش ماهه تا سه ساله شایع‌تر است، زیرا شیپور استاش آن‌ها کوچک است.
شیپور استاش، گوش میانی را به حلق (گلو) وصل می‌کند.
عفونت گوش خارجی نیز در کودکان ۷ تا ۱۲ ساله شایع‌تر است.
۳- بسیاری از عفونت‌های گوش درد دارند.
عفونت گوش می‌تواند دردناک باشد. اگر شما یا کودک شما عفونت گوش همراه با درد دارد، از دارو‌های مسکن مثل بروفن و یا استامینوفن استفاده کنید. بهتر است از دکتر داروخانه یا پزشک بپرسید کدام داروی مسکن برای شما یا کودکتان بهتر است.
۴- بیماری گوش شناگر همیشه در اثر شنا کردن بروز نمی‌کند.
عفونت گوش خارجی اغلب با نام بیماری گوش شناگر خوانده می‌شود، زیرا کودکان در اثر شنا کردن زیاد دچار این عفونت می‌شوند. اما عفونت گوش خارجی می‌تواند در اثر سایر مواد خارجی مثل اسپری مو و سنگریزه و یا ورود مایعات به داخل گوش بروز کند.
۵- هرگز چیزی را داخل گوشتان فرو نکنید.
اگر گوشتان می‌خارد و یا می‌خواهید جرم گوشتان را بیرون بیاورید، هرگز گوش پاک کن و یا چیزی را داخل گوشتان فرو نکنید.
گوش شما خودش را تمیز می‌کند و فرو کردن چیزی در داخل آن، جرم گوش را بیشتر به سمت داخل هل می‌دهد و یا باعث آسیب آن می‌شود.
۶- شما می‌توانید کار‌های زیادی را برای جلوگیری از کاهش شنوایی انجام دهید.
برای جلوگیری از کاهش شنوایی، هنگام گوش دادن به موسیقی و آهنگ از طریق هدفون یا گوشی، صدای موسیقی را کم کنید و هنگامی که در معرض سر و صدای بلند برای مدت زمان طولانی هستید، از وسایل محافظ گوش استفاده کنید، مثل کارگرانی که خیابان را با مته حفاری می‌کنند.
۷- با افزایش سن، شنوایی ما کم می‌شود.
با افزایش سن، عملکرد سلول‌های مویی در گوش داخلی که نقش حیاتی در حس شنوایی دارند، کم می‌شود.
کاهش شنوایی در اثر افزایش سن را Presbycusis می‌نامند و ژنتیک در تسریع و یا بروز زودهنگام کم شنوایی نقش دارد.
۸- کم شنوایی یا ناشنوایی شایع است.
اگرچه کم شنوایی در افراد مسن شایع‌تر است، ولی در هر سنی می‌تواند بروز کند. علل کاهش شنوایی عبارتند از: عفونت‌های گوش، مشکلات ساختمانی گوش، برخورد ضربه به گوش و به ندرت تومورها.
در برخی موارد بیماری‌های عفونی مثل اوریون، مننژیت و سرخجه باعث کاهش شنوایی می‌شوند.
۹- تکنولوژی وسایل کمک شنوایی پیشرفت زیادی کرده است.
برای افرادی که نیاز به وسایل کمک شنوایی مثل سمعک دارند، پیشرفت زیادی در تکنولوژی این وسایل صورت گرفته است. امروزه این وسایل خیلی کوچک‌تر و قابل برنامه ریزی هستند. برنامه نویسی این وسایل باعث می‌شود در موقعیت‌های مختلف خیلی موثرتر عمل کنند، به خصوص در محیط‌های پر سروصدا.
اگر استفاده از وسایل کمک شنوایی به بهبود شنوایی کمکی نکند، کاشت حلزون شنوایی یک روش مفید است.
سیستم هشدار دهنده نوری صدای تلفن نیز برای افراد کم شنوا مفید است.
۱۰- کاهش شنوایی می‌تواند خفیف و تدریجی باشد و شما متوجه آن نشوید.
اگر چه برخی موارد کم شنوایی شدید است و به طور ناگهانی بروز می‌کند، اما می‌تواند این مشکل خفیف باشد و به تدریج رخ دهد.
دوستان و یا افراد خانواده شما ممکن است زودتر از بقیه متوجه کم شنوایی شما شوند. در این صورت به حرف آن‌ها گوش دهید و برای بررسی شنوایی خود به پزشک متخصص مراجعه کنید.
اگر متوجه گشتید که هنگام تماشای تلویزیون یا گوش دادن به رادیو، باید صدای آن‌ها را بلند کنید و یا هنگام گفتگو با دیگران به سختی صحبت آن‌ها را می‌شنوید نشان می‌دهد شنوایی شما کم شده است. در این صورت نیز برای بررسی شنوایی خود به پزشک متخصص مراجعه کنید.
منبع: تبیان
انتهای پیام/