لارنژیت مزمن چیست؟
حنجره که به عنوان جعبه صدا نیز شناخته می شود، شامل تارهای صوتی در گلو است. تارهای صوتی می لرزند تا صدای شخص را تولید کنند. لارنژیت باعث ورم و التهاب حنجره می شود که عملکرد حنجره را تحت تاثیر قرار می دهد و می تواند منجر به تغییرات صدا مانند گرفتگی صدا شود.
لارنژیت یا حاد است یا مزمن. معمولا لارنژیت حاد به سرعت اتفاق می افتد و علائم معمولا حدود یک هفته خودشان را نشان می دهند. این بیماری عموما یک وضعیت جدی نیست و اغلب بدون درمان پزشکی درمان می شود.
لارنژیت مزمن به آرامی رشد می کند و علائم آن بیش از ۳ هفته طول می کشد.
یک مطالعه در سال ۲۰۱۳ برآورد می کند که تا ۲۱ درصد از مردم در طول زندگی خود، به لارنژیت مزمن مبتلا می شوند.
لارنژیت مزمن شرایطی شدیدتر و جدی تر از لارنژیت حاد است چون می تواند باعث بروز علائم طولانی تر و ناراحت کننده تری شود. علاوه بر این، این وضعیت، ممکن است نشانه وضعیت جدی تری مانند اختلال خودایمنی (autoimmune disorder) باشد. با این وجود، لارنژیت مزمن به خودی خود هیچ مشکل جدی برای سلامتی ایجاد نمی کند و نشانه ها به ندرت در دوره بیماری گسترش می یابد.
علائم
نشانه اصلی لارنژیت گرفتگی صدا است. علائم دیگر لارنژیت مزمن عبارتند از:
خلط زیاد
سرفه های مداوم
مشکل در بلع
احساس یک توده در گلو
گلودرد شدید
از دست دادن صدا
تب
بسیاری از این علائم هم می توانند با لارنژیت حاد اتفاق بیفتند اما در لارنژیت مزمن بیشتر به طول می انجامند. خشنی صدا می تواند در طول زمان بدتر شود و ممکن است بعد از بین رفتن علایم دیگر نیز ادامه پیدا کند.
بیشتر بخوانید:دلایل اصلی تغییر ناگهانی صدا؛ از جراحی بینی تا سرطان حنجره!
بعضی افراد ممکن است لارنژیت را در کنار سایر شرایط، مانند آنفلوآنزا، سرماخوردگی تجربه کنند. این به این معنی است که آن ها هم چنین ممکن است علائم دیگری هم داشته باشند ، مانند:
تورم غدد
خستگی
سردرد
علائم سرماخوردگی یا آنفولانزا مانند
همچنین لارنژیت مزمن ممکن است در طول زمان به تارهای صوتی نیز آسیب وارد کند.. این می تواند سبب رشد پُلیپ شود. این رشد می تواند ناراحت کننده باشد، اما هیچ خطر جدی برای سلامتی به وجود نمی آورد.
علت بروز لارنژیت چیست؟
لارنژیت دارای علل متفاوتی است. عفونت های ویروسی مانند سرماخوردگی و آنفلوآنزا شایع ترین علت لارنژیت حاد هستند. عفونت های باکتریایی و قارچی نیز باعث لارنژیت حاد می شوند.
علل لارنژیت مزمن عبارتند از:
رفلاکس اسید
استفاده بیش از حد از صدای، مانند خوانندگان و بازیگران
عفونت
سیگار کشیدن
داروهای استروئید استنشاقی
مصرف بیش از حد الکل
سینوزیت مزمن
قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی و گرد و غبار باعث ایجاد تحریک می شوند
در موارد نادر، ممکن است بیماری هایی مانند سل که تارهای عصبی را تحت تاثیر قرار می دهند، نیز باعث ایجاد لارنژیت شوند.
عوامل خطر
عوامل خطرساز برای لارنژیت مزمن عبارتند از:
سیگار کشیدن
کار در محیط زیست با مواد شیمیایی تحریک کننده یا گرد و غبار
کار کردن ، یا داشتن یک سرگرمی، که نیاز به بلند یا بلند حرف زدن ، فریاد زدن ، یا آواز خواندن دارد.
عفونت های تنفسی مانند سرماخوردگی یا آنفولانزا
تشخیص لارنژیت
یک پزشک اغلب معاینه فیزیکی را برای تشخیص لارنژیت انجام می دهد. آنها همچنین ممکن است در مورد تاریخچه پزشکی و سبک زندگی فرد برای ارزیابی خطر لارنژیت سوال کنند.
بعضی از علائم مانند گرفتگی صدا معمولا به راحتی شناسایی می‌شوند.
علاوه بر معاینه، ممکن است پزشک برای تشخیص از لارنگوسکوپی استفاده کند. این روش شامل عبور یک لوله نازک، یک دوربین و نور از طریق دهان یا بینی فرد و پایین رفتن به گلویش است. این روش اجازه می دهد تا پزشک داخل گلو را بازرسی کند.
برای مشخص کردن شرایط جدی تر، مانند سرطان حنجره، یک پزشک می تواند موارد زیر را توصیه کند:
یک بیوپسی (نمونه برداری) که شامل گرفتن یک نمونه کوچک از بافت گلو در طول لارنگوسکوپی و تجزیه و تحلیل آن در یک آزمایشگاه است.
یک اشعه ایکس، CT، یا MRI که آزمایش های تصویربرداری هستند که اجازه می دهند دکتر داخل گلو را ببینید.
آزمایش خون، که می تواند علائم سایر شرایط را بررسی کند.
درمان لارنژیت چیست؟
چند گزینه درمان برای لارنژیت وجود دارد. فرد اغلب می تواند علایم حاد را در خانه درمان کند، مانند:
اجتناب از صحبت کردن، آواز خواندن یا استفاده غیر ضروری از صدا
نوشیدن مقدار زیادی مایعات
محدود کردن مصرف کافئین و الکل
خودداری از مصرف آنتی هیستامین دکونژستانت
خودداری از سیگار کشیدن
اجتناب از تحریک کنندگان گلو، مانند دود، گرد و غبار و گازهای شیمیایی
شستشوی گلو با محلول نمک یا دهانشویه ضدعفونی کننده
برای مثال، اگر علت رفلاکس اسید باشد، ممکن است لازم باشد تغییرات غذایی مانند اجتناب از غذاهای چرب، سرخ شده یا تند را انجام دهید. در مورد عفونت باکتریایی، برخی دکترها ممکن است آنتی بیوتیک تجویز کنند. با این حال استفاده از آنتی بیوتیک ها برای لارنژیت در در حال حاضر بحث برانگیز است.
بررسی ۲۰۱۵ آزمایشات بالینی که شامل ۳۵۱ شرکت کننده بود، نشان داد که آنتی بیوتیک ها در درمان لارنژیت حاد مؤثر نیستند. محققان نتیجه گرفتند که هزینه ها، عوارض جانبی و پیامدهای منفی برای مقاومت آنتی بیوتیک بیشتر از مزایای این درمان برای لارنژیت است.
چگونه از لارنژیت مزمن پیشگیری کنیم؟
اگرچه ممکن است همیشه برای پیشگیری از لارنژیت مزمن امکان پذیر نباشد، برخی از اقدامات ساده می تواند کمک کننده باشد، از قبیل:
ترک سیگار و یا توقف موقت کشیدن آن
اجتناب از استفاده بیش از حد ازصدا
اعتدال در نوشیدن الکل و کافئین
مرطوب نگه داشتن هوای داخل منزل مانند استفاده از بخور
اجتناب از استنشاق مواد شیمیایی یا گرد و غبار، مانند استفاده از لوازم حفاظتی
شستن منظم دست ها
اجتناب از تماس با افراد مبتلا به سرماخوردگی یا آنفولانزا
واکسینه شدن در برابر شرایط مرتبط، مانند آنفلوآنزا
نوشیدن مقدار زیادی مایعات
اگر علائم بیماری شدید هستند و یا پس از چند هفته بهبود نمی یابند، حتما به یک پزشک مراجعه کنید.
منبع:مجله سلامت
انتهای پیام/