حسادت از منظر حجت‌الاسلام اژه‌ای/حسادت عامل بسیاری از جنایت‌ها در طول تاریخ بوده است

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان؛  حجت‌الاسلام مهدی اژه‌ای استاد حوزه علمیه، درباره حسادت و آثار آن اظهار کرد: در سوره ناس آمده است: «قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ، مَلِکِ النَّاسِ، إِلهِ النَّاسِ، مِنْ شَرِّ الْوَسْواسِ الْخَنَّاسِ، الَّذی یُوَسْوِسُ فی‏ صُدُورِ النَّاسِ، مِنَ الْجِنَّةِ وَ النَّاسِ؛ بگو: پناه مى‌برم به پروردگار مردم، پادشاه مردم، معبود به حق مردم، از شرِّ آن وسوسه‌گرى که، چون خدا از یاد رود بازآید و وسوسه کند و، چون خدا یاد شود باز رود و نهان گردد. همان که در سینه‌های مردم وسوسه مى‌کند، چه از جنّیان و چه از آدمیان». طبق این آیات عامل ایجاد حسادت، در درون انسان و وابسته به افکار او است.

بیشتر بخوانید: فرق غبطه خوردن با حسادت چیست؟

وی ادامه داد: خداوند در سوره فلق نیز می‌فرماید: «قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ، مِنْ شَرِّ ما خَلَقَ، وَ مِنْ شَرِّ غاسِقٍ إِذا وَقَبَ، وَ مِنْ شَرِّ النَّفَّاثاتِ فِی الْعُقَدِ، وَ مِنْ شَرِّ حاسِدٍ إِذا حَسَدَ؛ بگو: پناه مى‌برم به خداوندگارِ سپیده‌دم که تاریکى را مى‌شکافد، از شرِّ هر صاحب شرّى که آفریده است و از شرِّ شب آن گاه که با تاریکى‌اش درآید و از شرِّ زنان جادوگر که هنگام افسون کردن مردمان، در گره‌هاى جادو سخت مى‌دمند و از شرّ هر حسود آن گاه که حسد ورزد». انسان در این آیات از شر غرایضی مانند شهوات جنسی یا مادی مانند ریاست و مال، به خداوند پناه می‌برد.

حسادت عامل بسیاری از جنایت‌ها در طول تاریخ بوده است

این استاد حوزه علمیه افزود: برخی اشخاصی مایل‌اند که امکانات و وسایل بسیاری داشته باشند و دوست ندارند که آن امکانات را در اختیار دیگران نیز ببینند و آن را تنها برای خود می‌خواهند. در طول تاریخ نیز جنگاوران بسیاری با طمع به دست آوردن امکانات بیشتر، خون‌های زیادی را بر زمین ریختند، حتی برخی از سلاطین حاضر شدند فرزندان خود را به قتل برسانند یا فرزندانی پدران خود را به خاطر طمع مال و قدرت کشتند.
حجت‌الاسلام اژه‌ای خاطرنشان کرد: حسود همه چیز را تنها برای خود خواسته و دوست ندارد که دیگران آن چیز را داشته باشند. گاهی هم این حسد در میان علم‌آموزان و نسبت به صاحبان علم وجود دارد و فرد حسود حتی حاضر است علم استاد خود را نفی کند.
وی با اشاره به اینکه خصومت میان هابیل و قابیل نیز به خاطر حسادت نسبت به پذیرفته شدن هدیه هابیل نزد خداوند شکل گرفت، افزود: قابیل، برادرش هابیل را به همین دلیل به قتل رساند و اولین خونی که بر زمین ریخته شد، به دلیل حسادت بود. یوسف (ع) نیز از مقام پیامبری بهره‌مند بود و برادرانش تحمل این مقام خدایی را نداشته و دوست داشتند که محبوب خداوند و پدر باشند و همین حسادت موجب مشکلات زیادی برای حضرت یوسف (ع) شد.
وی تصریح کرد: در صدر اسلام نیز عده زیادی که ولایت امیرالمومنین (ع) را نپذیرفتند، به ایشان حسادت کرده و جایگاه اجتماعی آن حضرت را غصب کردند. البته هر انسانی زمانی که نعمتی را در دست شخص دیگری می‌بیند، دوست دارد که آن را داشته باشد، ولی حس زمانی خطرناک می‌شود که شخص برای رسیدن به آن نعمت به صورت غیر شرعی اقدام کند. پس طالب نعمت کسی بودن اشکالی ندارد، به شرطی که از راه‌های غیر شرعی سراغ آن نرویم.

حسادت ریشه ایمان را می‌سوزاند

این استاد حوزه در پایان خاطرنشان کرد: طبق فرموده قرآن، «حسد ریشه ایمان را می‌خورد، همان‌گونه که آتش پنبه را می‌خورد». باور افراد حسود به خدا ضعیف بوده و مالکیت او را قبول ندارند. با داشتن اعتقادات صحیح، جایی برای حسادت باقی نمی‌ماند، همان‌گونه که هیچ پیامبری به مقام پیامبر دیگر حسادت نورزید. هر کس حقایق عالم را شناخت و ایمان آورد، از حسد دوری کرده و خداوند را به خاطر نعمت‌هایش شکر می‌کند.
وی با بیان تفاوت میان حسادت و غبطه گفت: انسان هر نعمتی را ببیند، دوست دارد مالک آن باشد و در صورتی که از راه شرعی و قانونی تلاش کند و به آن دست یابد، حالتی است که غبطه خوردن نام دارد و خصلتی خوب محسوب می‌شود. غبطه یعنی انسان از مسیر صحیح به نعمت برسد، ولی فرد حسود دوست دارد کسانی را که از نعمتی برخوردارند نابود کند.

منبع: ایکنا

انتهای پیام/

حسادت ریشه ایمان را می‌سوزاند