این سخنان ترامپ در همان ابتدای سخنرانی اش با واکنش تمسخر آمیز و خنده نمایندگان کشورها و دیپلمات‌های حاضر در مجمع عمومی روبرو شد و ترامپ نیز با قطع چند ثانیه‌ای سخنان خود به حاضران اعلام کرد که «اشکالی ندارد؛ انتظار چنین واکنشی را نداشتم».
ترامپ در ادامه سخنان خود علاوه بر مسائل اقتصادی آمریکا به دیگر موضوعات بین‌المللی از جمله مذاکرات کره شمالی، تحولات خاورمیانه و موضوع صلح فلسطین نیز اشاره کرد.
رییس جمهوری امریکا در پایان گفت: باید از استقلال خود پیش از هر چیزی حمایت کنیم؛ سپس راه های همکاری جدی را پیش روی خود می بینیم. بگذارید صلح و آزادی را به جای تحکم استوار سازیم.
در هین راستا با پروفسور «فرانک فن هیپل» گفت و گو می‌کنیم:
حوزه تحقیقاتی «فن هیپل» معاون اسبق امنیت ملی کاخ سفید در زمینه علوم و فناوری شامل مواردی چون کنترل تسلیحات اتمی و منع اشاعه هسته ای، انرژی و توازن سیاست گذاری در عرصه های تکنولوژی است. وی، پیش از پیوستن به دانشگاه «پرینستون»، به مدت ۱۰ سال مشغول تحقیق در زمینه فیزیک نظری ذرات بنیادی بود و به طور خاص به نگارش آثاری با موضوع پایه و اساس فنی منع اشاعه هسته ای و راهکارهای خلع سلاح، آینده انرژی اتمی و بهینه سازی اقتصاد سوخت خودرو علاقه دارد. هیپل در سال ۱۹۹۳ به پاس تحقیقات ارزشمندش، موفق به دریافت فلوشیپ موسسه «مک آرتور» شد. وی که دارای مدرک دکتری از دانشگاه آکسفورد است، در حال حاضر عضو هیئت مدیره پنل بین المللی درباره مواد شکافت پذیر است.
سخنرانی ترامپ در سازمان ملل حاوی نکاتی در خصوص تقابل جدی وی با ایران بود. اظهارات او را چگونه ارزیابی می کنید؟
من سخنرانی او را به طور کلی و یا در ارتباط با تهدید ایران دوست نداشتم. به طور کلی آمریکا سطح حاکمیت جهانی – که از پایان جنگ جهانی دوم تاکنون میزان جنگ در سیستم بین الملل را کاهش داده به نفع یا بازگشت به دورانی که سگها همدیگر را می خورند - جایی که قوی ترین سگ، احتمالا ایالات متحده، برنده خواهد شد - لکه دار نمود.
با توجه به تهدید ایران، باید گفت که امریکا ایران را به عنوان دلیل همه مشکلات در خاورمیانه اعلام کرده است. این یک دیدگاه بسیار یک طرفه است.
بیشتربخوانید:توجیه ترامپ در واکنش به خنده حضار هنگام سخنرانی‌اش در سازمان ملل
برجام هیچ حس بعدی را در مورد این ادعا که ایران به دنبال سلاح هسته ای است ایجاد نکرد. اگر ایران از برجام خارج شود، که به نظر می رسد دولت ترامپ به آن امیدوار باشد، نگرانی در مورد برنامه هسته ای ایران به جای کاهش افزایش خواهد یافت. همچنین در برجام توقف (مهلت قانونی) یک جانبه در مورد توسعه موشک های بالستیک با برد بیش از ۲۰۰۰ کیلومتر ایران تایید نشد.
من نگران این هستم که طرفداران تغییر رژیم مانند جان بولتون سعی کنند ایران را به خروج از برجام به منظور داشتن بهانه ای برای تسریع در بمباران تاسیسات هسته ای ایران، تحریک کنند. من امیدوارم که پراگماتیسم غالب شود و ایران در این تله قرار نگیرد.
من درک می کنم که اقتصاد ایران تحت تحریم های تازه آمریکا قرار داشته و آسیب می بیند اما واکنش بیش از حد وضعیت را بدتر می کند.
من امیدوارم که ایران با شرکای دیگر در برجام برای به حداقل رساندن خسارت تا زمانی که ایالات متحده توازن سیاسی خود را بهبود بخشد همکاری کند. دولت ترامپ بسیار افراطی است. باید توجه داشت که اپوزیسیون امریکا متحدتر از آن است که من تا به حال دیده ام. متاسفانه، تعادل سیاسی با انتخابات آینده به طور کامل باز نخواهد گشت، اما امیدوارم این اولین گام باشد.
ترامپ در سخنرانی خود اعلام کرد مخالف جهانی شدن است چرا که جهانی شدن باعث سواری دادن مجانی امریکا شده است. چرا ترامپ با جهانی شدن که حتی برخی آنرا آمریکایی شدن می نامند مخالفت می کند؟
من فکر می کنم به این دلیل است که ترامپ یک قلدر است. او فکر می کند که ایالات متحده به عنوان قویترین کشور باید آزاد باشد تا در مورد دیگر کشورها تصمیم بگیرد.
ترامپ همچنین در سخنرانی خود اعلام کرد بودجه صلحبانی سازمان ملل را دیگر نخواهد داد. این موضوع چه آثاری بر روند صلح در نقاط مختلف جهان خواهد داشت؟
من صادقانه بگویم در مورد این تاثیر اطلاعی ندارم. اما ما نیاز به حفظ صلح بهتر، نه کمتر، در مکان های مشکل و طوفانی مانند کنگو و سودان جنوبی داریم.
ترامپ همچنین به سازمان اوپک تاخت و از متحدان خود در اوپک انتقاد کرد که قیمت نفت را بالا نگه می دارند. آیا این امر موجب تقابل ترامپ با متحدانی چون عربستان، امارات وغیره خواهد شد؟
از یک سو، ترامپ در حال تلاش برای کاهش صادرات نفت ایران است، از سوی دیگر، به نظر می رسد او درک کند که در نتیجه این تصمیم قیمت نفت بالاتر خواهد رفت.
تنها کشورهایی که به راحتی می توانند تولید نفت خود را افزایش دهند، دیگر تولید کنندگان نفت خلیج فارس هستند. آنها نیازهای اقتصادی خود را دارند. بنابراین نمی دانم ترامپ چگونه می تواند موفق شود آنها را متقاعد به افزایش تولید کند در حالی که منجر به کاهش درآمد آنها نشود.
بنابراین سوال به یک مسئله تکنیکی می رسد، درآمد نفتی یک کشور بازده (تولید) آن (قیمت منهای هزینه تولید ) است. نتیجه واقعی و خالص اگر تولید افزایش یابد در حالی که قیمت کاهش می یابد چه خواهد بود؟
منبع: مهر
انتهای پیام/