وی افزود: این جایزه از این جهت که بر انجام پژوهش حول محور موضوعات و مسائل سینمای ایران تعریف شده، قاعدتاً در پی حل مسائل سینما است و در نتیجه تولیدات سینمای ایران از آن بهره می برند. البته همه چیز مشروط به توجهی است که از طرف سینماگران به این پژوهش‌ها خواهد شد که این خود نیاز به زمان و ترویج فرهنگ مراجعه به پژوهش‌ها پیش از اقدام، در نزد فعالان سینما دارد.
وی درباره حضور و مشارکت دانشگاه‌ها در این رویداد فرهنگی گفت: فیلمنامه و تولید یا نگارش فیلمنامه بخشی از چرخه "صنعت" سینمای ایران است و در نتیجه ضعف یا قوت آن وابسته به عوامل و عناصر مختلفی است که نیاز به پژوهش و مطالعه دارند. نظارت و ممیزی از عوامل موثر بر چند و، چون نگارش فیلمنامهها محسوب می شوند، همانطور که بضاعت تکنولوژیک سینمای ایران یا سواد میان رشتهها و بویژه ادبی نویسندگان سینمای ما نیز در تولید فیلمنامهها نقش مهمی داشته و دارند.
حسینی افزود: اگر ورود پژوهشگران دانشگاهی توجه به این گستره از عوامل و مطالعه آن‌ها باشد، قطعاً موثر و مفید خواهد بود. ضمن اینکه در طول زمان قطعا گفتگوی نزدیک اهل نظر و فعالان سینما، منجر به بازنگری و بازشناسی واقعی و درستتر مسائل و نظرات هریک از دو طرف می شود.
حسینی درباره ملاک ارزیابی پژوهش‌ها توضیح داد: علاوه بر معیار‌ها و استاندارد‌های معمول انجام یک کار پژوهشی، آنچه در ارزیابی آثار این جشنواره اهمیت ویژهای دارد، توجه به مسائل و موضوعات سینمای ایران است که چنانچه مد نظر پژوهشگران نباشد، هر اندازه اثر به لحاظ علمی و تحقیقاتی متقن و محکم باشد مورد استقبال هیاتهای داوری قرار نخواهد گرفت.
وی درباره کمرنگ بودن مقوله پژوهش در کشور گفت: دلایل مختلف و متعدد تاریخی، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی در این ماجرا دخالت دارند که فرصت پرداختن به آن‌ها در این مجال نیست. آنچه مهم است این است که اندک اندک در حوزههای مختلف و از جمله سینما، مطالعه و تحقیق اهمیت پیدا کرده است. شاید هم لطماتی که بویژه در حوزه اقتصادی، کار‌های بی مطالعه و پژوهش، به بار آورده، موجب شده تا ضرورت و اهمیت تحقیق درک شود، که به هر حال مبارک و مغتنم است.
وی با اشاره به محورهای پژوهشی این جایزه اظهار داست: این محور‌ها در ارتباط با یکدیگر معنا و اهمیت پیدا می‌کنند و در نتیجه، همگی از اهمیت و اعتبار یکسانی برخوردارند.
حسینی همچنین گفت: اگر در نهایت نتوانیم آرشیوی از پژوهش‌های برتر داشته باشیم یعنی اگر دانشی که تولید می شود انباشته نگردد، نقض غرض رخ داده است. این خود از آداب و قواعد مسلم پژوهش است که هر تحقیق جدیدی باید بر مبنای مطالعات گذشته و پیشینی، انجام شود و لذا نه تنها پژوهش‌های برتر بلکه کل پژوهش‌ها باید در سامانهها بایگانی شود و هر یک مقدمهای برای مطالعات بعدی باشد.
انتهای پیام/