ناصر پروانی شاعر در گفتگو با خبرنگارحوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان با اشاره به اینکه ما در زبان فارسی قله‌هایی را مانند نظامی، سعدی، حافظ، مولانا و فردوسی داریم، گفت: با توجه به احترام ویژه‌ای که برای شهریار قائل هستم، هرسالی که به روز شعر و ادب نزدیک می‌شوم با خود می‌گویم ای کاش روز شعر و ادب معاصر را به نام شهریار گذاشته بودند.
پروانی ادامه داد: شهریار شاعر بسیار بزرگی است و به عنوان مقایسه و در کنار بزرگانی که اسم آن‌ها را آوردم، جامع‌تر به این مسئله نگاه می‌کردند. شهریار به ادبیات ما خدمات شایانی کرد و در غزل‌های عاشقانه و مذهبی شعر را به اوج رساند که تبلور آن در شعر وی با مطلع «علی‌ای همای رحمت» است.
وی با بیان اینکه شعر «علی‌ای همای رحمت» لالایی ما در زمان کودکی بوده است و میلیارد‌ها بار این شعر خوانده شده است، گفت: شهریار بسیار بزرگ است و در شعر و ادبیات فارسی قله‌هایی بودند که استاد شهریار یکی از آن هاست. روز‌هایی که نامگذاری می‌شود یادواره است روزی است که به واسطه آن بزرگداشت ادبیات فارسی برپا می‌شود و مردم به بهانه آن به زبان و ادب فارسی توجه می‌کنند.
پروانی با تاکید بر اینکه شهریار بسیار مردمی است و شعر عاشقانه و عرفانی در شعر شاعرانی مانند حافظ وجود دارد، گفت: نزدیکی و ملموس بودن کلمات در شعر شهریار دیده می‌شود. شاید تنها شعری که واژه هایش به معنا کردن نیازی ندارد، شعر این شاعر است.
این شاعر با اشاره به اینکه شهریار بسیار ملموس شعر می‌گفت و برای مطالعه اشعارش نیازی به خواندن زبان فارسی نیست، بیان کرد: شهریار ظرایف عاشقانه را سلیس و روان و قابل لمس بیان می‌کند؛ این قابل لمس بودن شعرش را مردمی می‌کند. شاید نگاه ویژه ائمه به شهریار به دلیل سرودن شعر‌های مذهبی، چون «علی‌ای همای رحمت» بود که شهریار را به جایگاه رفیعی در ادبیات رساند. شهریار در شعری می‌گوید «به ذره گر نظر لطف بوتراب کند، به آسمان رود و کار آفتاب کند» نظر خاص ابوتراب به این شعر شهریار ذره پروری شده است و این شاعر به جایگاه رفیع در ادبیات رسید.
انتهای پیام/