به گزارش خبرنگار نبض بازار گروه اقتصادی باشگاه خبرنگاران جوان،هاوال، زیرمجموعه‌ای از گروه خودروسازی گریت‌وال چین است که بر تولید کراس‌اور تمرکز دارد و سعی می‌کند در مقایسه با تولیدات شرکت مادر، کیفیت بالاتری داشته باشد. در سال‌های اخیر، ابتدا سدان ولکس ساخت گریت وال وارد ایران شد که فروش چندانی نداشت. مدتی بعد شاهد واردات ۲ مدل وانت پکاپ با نام‌های وینگل ۳ و وینگل ۵ بودیم که البته توانایی فنی و کیفیت ساخت بالاتری نسبت به ولکس داشتند. گریت‌وال حالا با برند هاوال و کراس‌اور کامپکت H۲ وارد ایران خواهد شد تا سهم بیشتری از این بازار آشفته داشته باشد.
گریت وال، حدود ۳۴ سال قدمت دارد و این خودروساز از سال ۲۰۱۳، کراس‌اور‌های خود را با نام هاوال تولید می‌کند. گریت‌وال معمولا در رتبه‌ی هفتم تا دهم بزرگ‌ترین خودروسازان چین قرار دارد؛ اما بیشترین رشد فروش در سال گذشته را ثبت کرده است و بنا به ادعای رسانه‌های چینی، بزرگ‌ترین تولیدکننده‌ی خودرو‌های کلاس وانت و کراس‌اور در این کشور محسوب می‌شود. آمار فروش گریت‌وال در سال ۲۰۱۶ با ۲۵ درصد رشد نسبت به سال قبل از آن، بیش از یک میلیون و ۷۴ هزار دستگاه بوده که بخش عمده‌ی آن، مربوط به عرضه‌ی جهانی در تایلند، مالزی، روسیه، برزیل و شمال آفریقا است.
مدل H۲، کوچک‌ترین محصول هاوال محسوب می‌شود و طبیعتا ارزان‌ترین مدل برند سازنده است. این خودرو سال ۲۰۱۴ عرضه شد و با فیس‌لیفت در سال ۲۰۱۶ همراه شد. جالب است بدانید که هاوال H۲، هم‌زمان با ۲ چهره و یک نوع قوای محرک تولید می‌شود که شامل نسخه‌ی اولیه (مدل قرمز: Red Label) و نسخه‌ی فیس‌لیفت ۲۰۱۶ با کد H۲S (مدل آبی: Blue Label) است. این خودرو، فعلا با مدل قرمز در ایران فروخته خواهد شد که امکانات بیشتری نسبت به نسخه‌ی آبی دارد.
وانت‌های سری وینگل و سدان ولکس، نشانه‌ای از فقدان زبان طراحی در محصولات گریت وال بودند. این موضوع برای خودرو‌های هاوال صدق نمی‌کند و حالا می‌توان با نگاهی به جلوپنجره و سپر در سری H۲، H۶ و H۹ نوعی هماهنگی بین آن‌ها مشاهده کرد. البته سبک طراحی کراس‌اور‌های هاوال، قابل مقایسه با زبان طراحی خلاقانه در نمونه‌های اروپایی و ژاپنی نیست؛ اما نسبت به محصولات چری (نظیر ام‌وی‌ام X۳۳S اسپرت، تیگو ۵ و تیگو ۷)، با وحدت بیشتری همراه است و در مجموع، مدرن‌تر به نظر می‌رسد. از طرفی دیگر، می‌توان ادعا کرد که بسیاری از خودرو‌های چینی موجود در بازار ایران، مثل جک S۵ (الهام‌گرفته از نسل‌های قبل هیوندای توسان) یا بورگوارد X۷ (الهام‌گرفته از زبان طراحی آئودی)، فاقد استقلال در طراحی هستند؛ اما سری خودرو‌های هاوال، شباهت واضحی به کراس‌اور‌های مشهور دنیا ندارند. این موضوع زمانی جالب‌تر می‌شود که بدانید شاسی‌بلند‌های ساخت گریت‌وال تا همین چند سال پیش، به دلیل کپی‌برداری از تویوتا پرادو، به سخره گرفته می‌شدند.
مهم‌ترین شاخصه در کراس‌اور‌های هاوال، استفاده از خطوط افقی و موازی در جلوپنجره است. این بخش، هواکش نسبتا بزرگی برای پیشرانه محسوب می‌شود و البته به لطف استفاده از فلز براق کروم، جلوه‌ی لوکس خودرو را افزایش می‌دهد. در مدل H۲، شاید بتوان از بزرگی و سادگی جلوپنجره به‌عنوان نکته‌ی مثبت تعریف کرد؛ اما شبکه‌ی فلزی و نقره‌ای رنگی که پشت جلوپنجره قرار گرفته است، شباهت زیادی به لانه‌ی پرندگان دارد و کاملا ارزان‌قیمت به نظر می‌رسد. اما نکته‌ی جالب در هاوال که به‌ندرت در برند‌های تاریخ خودروسازی دنیا دیده‌ایم، نوشتن نام سازنده به‌صورت کامل با فونت درشت در زمینه‌ی قرمز است که البته چندان ناخوشایند نیست و خلاقانه محسوب می‌شود.
در مجموع، می‌توان از نمای اصلی هاوال H۲ با توجه به قیمت و کلاس خودرویی رضایت داشت. این کراس‌اور، حجم‌دهی خوبی روی سپر و کاپوت جلو دارد که منجر به چهره‌ای اسپرت و جوان‌پسند می‌شود. فرم چراغ‌ها نسبتا بی‌تفاوت و ساده به نظر می‌رسد؛ اما به لطف جایگاه ویژه برای مه‌شکن‌ها در سپر و ردیف نوار LED، تاحدودی مدرن جلوه می‌کند. هاوال H۲ بر خلاف بسیاری از کراس‌اور‌های چینی، دارای قطعات حجیم پلاستیک در سپر و رکاب‌های نیست که این موضوع هم نکته‌ای مثبت محسوب می‌شود.
از نمای جانبی، فرمول یکنواخت همیشگی که در بسیاری از کراس‌اور‌های ژاپنی دیده‌ایم، برای هاوال H۲ تقلید شده است. فرم پنجره‌ها در انتهای بدنه حالت مثلثی دارد و از سقف فاصله می‌گیرد. همانند آنچه در هوندا CR-V و نیسان ایکس تریل دیده می‌شود؛ خط روی بدنه هم از روی دستگیره‌ها می‌گذرد تا چراغ‌های عقب و جلو را پیوند بزند. این خط، در نزدیکی گلگیر عقب، حالت دایره‌ای پیدا می‌کند که البته با عبور از چراغ، عجیب و بی‌ربط به نظر می‌رسد. پرهیز از قطعات پلاستیکی، فریم براق کروم پیرامون پنجره‌ها، آینه بغل‌های راهنمادار همرنگ بدنه، گلگیر‌های تمام فلزی و باربند نقره‌ای، از نکات مثبت در طراحی نمای جانبی هاوال H۲ هستند.
با نگاه به پشت خودرو، متوجه یکی از مهم‌ترین نکات مثبت در طراحی هاوال H۲ می‌شویم که البته برای ایرانی‌ها اهمیت کمتری دارد. عادت کرده‌ایم که نمای ناخوشایندی از قسمت عقب کراس‌اور‌های چینی ببینیم؛ اما باید اعتراف کنیم که ظاهر این بخش، نسبتا قابل قبول و مشتری‌پسند است. از این زاویه، شباهت زیادی بین هاوال H۲ و جک S۵ دیده می‌شود که البته همه آن‌ها با الهام از سبک طراحی پورشه کاین عرضه می‌شوند. در این مکتب، چراغ‌های عریض و نسبتا بزرگ که در قسمت بالایی درپوش صندوق حضور دارند، با کشیدگی به سمت نمای جانبی و فاصله زیاد نسبت به سپر، فضای قابل توجهی در قسمت مربوط به گلگیر‌ها و پلاک ایجاد می‌کنند.
طراحان هاوال سعی کرده‌اند با کمترین هزینه، حس یک خودروی ارزان‌قیمت را از H۲ دور کنند. با این هدف، نوار‌های باریکی از فلز براق کروم در قسمت دستگیره‌ی درپوش عقب و بخش ورودی صندوق نصب شده‌اند. بخش اصلی سپر عقب هم تمام فلزی و همرنگ بدنه است؛ هرچند با پلاستیک سیاه در پایین ارائه می‌شود. اگزوز‌های براق کروم با حالت دوگانه در طرفین و چراغ‌های هشدار باریک در پایین سپر، دیگر نکات مثبت در طراحی عقب هاوال H۲ هستند؛ ضمن اینکه استفاده از بال عقب (اسپویلر) و آنتن کوسه‌ای هم ظاهر بهتری به خودرو می‌دهند. شیشه‌ی عقب در هاوال H۲، بسیار کوچک است و عملا نمی‌تواند دید مناسبی به بیرون داشته باشد. این بخش با قاب بسیار عریض سیاه‌رنگ، کمی ناخوشایند و آزاردهنده به نظر می‌رسد.
در مجموع، با توجه به اینکه هاوال H۲ یک کراس‌اور کوچک اقتصادی ساخت چین محسوب می‌شود؛ دارای جذابیت‌هایی در طراحی بیرونی است. در مقایسه با رقبای هم‌وطن این خودرو، نظیر ام‌وی‌ام X۳۳ S. اسپرت و خصوصا جک S۳، می‌توان نمره‌ی بالاتری به هاوال H۲ داد؛ البته نباید فراموش کرد که این روزها، هایما S۵ نیز دارای جذابیت زیادی برای عامه‌ی مردم است.
ورود به کابین هاوال H۲، هواداران خودرو‌های چینی و کراس‌اور‌های کمتر از ۱۰۰ میلیون تومان در بازار ایران را خوشحال خواهد کرد. البته با فضایی لوکس و سرشار از تجهیزات مدرن مواجه نیستیم؛ اما به لطف طراحی هوشمندانه و دسته‌بندی ادوات داشبورد، حس خوبی به سرنشین هاوال H۲ منتقل می‌شود و در نگاه اول، رضایت‌بخش جلوه می‌کند.
متریال اصلی در داشبورد، پلاستیک فشرده است که در نقاط بالا و پایین، نسبتا سخت و ارزان‌قیمت به نظر می‌رسد؛ اما در بخش میانی به لطف قطعات پلاستیک براق، حالتی فلزی القا می‌کند. کلید‌های اصلی مربوط به کنترل تهویه مطبوع هم پلاستیکی و سیاه‌رنگ هستند؛ اما حالت پیانویی و براق دارند. طراحان هاوال، به شکلی هوشمندانه از قاب فلزی در قسمت‌های مختلف، مثل کلید‌های گردان، قاب میانی و فریم دریچه‌ی هدایت هوا استفاده کرده‌اند تا با کمترین هزینه، جلوه‌ی لوکس کابین افزایش پیدا کند.
از نظر مواد به‌کاررفته در صندلی و پوشش داخل درها، می‌توان رضایت بسیار خوبی از هاوال H۲ داشت. چرم مصنوعی نهتنها در صندلی‌ها، بلکه در بخش زیادی از استراحتگاه آرنج و تودری دیده می‌شود. دستگیرها، فلزی و کروم براق هستند؛ ضمن اینکه با ادوات نقره‌ای رنگ مشابه بخش میانی داشبورد ارائه می‌شوند.
پشت فرمان، ترکیب نسبتا ساده‌ای از عقربه‌های سرعت‌سنج و دورموتور وجود دارد که با نمایشگر جذابی تمام رنگی در وسط قابل خرید است. بسیاری از امکانات مربوط به کامپیوتر سفر، مثل حالت رانندگی، میانگین مصرف سوخت، فشار باد لاستیک‌ها و ... از طریق همین نمایشگر ۴ اینچی به راننده اطلاع‌رسانی می‌شود. فرمان هاوال H۲، طرح استخوانی دارد و با مواد چرم مصنوعی، حس خوبی به راننده می‌دهد. چیدمان کلید‌های مربوط به کروز کنترل، تماس تلفنی و سیستم صوتی، همراه با ادوات نقره‌ای رنگ در پایین، ترکیب جذابی دارند که نسبت به کراس‌اور‌های چینی در سال‌های قبل برتری دارد.
فضای داخلی هاوال H۲ اصولا برای ۴ نفر طراحی شده است؛ اما مسلما می‌توان نفر پنجم را در قسمت میانی صندلی عقب، جا داد. نکته‌ی جالب در این خودرو، راحتی قابل قبول صندلی‌های ردیف دوم است؛ به‌طوری که فردی درشت‌اندام با قد ۱۹۰ سانتیمتر، در مقابل زانو و بالای سر، فضای مناسبی خواهد داشت و با استفاده از جالیوانی (استراحتگاه بازو) بین صندلی‌ها، راحتی بیشتری نسبت به سرنشینان جلو دارد. از سویی دیگر، ارگونومی صندلی‌ها و راحتی آن‌ها، قابل مقایسه با محصولات معروف، مثل میتسوبیشی ASX نیست و کمی سفت احساس می‌شود. این موضوع برای افراد درشت‌اندام در صندلی جلو و هنگام سفر‌های طولانی، نکته‌ی منفی و البته با توجه به قیمت خودرو، قابل گذشت محسوب می‌شود.
نهتنها در ایران که در چین و دیگر کشور‌های میزبان هاوال H۲، این خودرو صرفا با پیشرانه‌ی توربوشارژ ۱.۵ لیتری قابل خرید است. مدل‌های مختلف این خودرو در بازار جهانی، به‌صورت دیفرانسیل جلو یا دو دیفرانسیل، همراه گیربکس اتوماتیک یا دستی ۶ سرعته فروخته می‌شوند که علمکردی پرشتاب‌تر و البته کمی پرمصرف‌تر، نسبت به کراس‌اور‌های چینی مجهز به جعبه‌دنده‌ی CVT دارند. هاوال H۲ قرار است فقط با گیربکس اتوماتیک و سیستم انتقال نیروی تک دیفرانسیل در ایران عرضه شود.
کراس‌اور H۲ قدرت ۱۴۱ اسب بخار و نهایت گشتاور ۲۰۲ نیوتن‌متر فراهم می‌کند تا در زمانی حدود ۱۱.۵ تا ۱۲ ثانیه به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت برسد و نهایت سرعت ۱۸۰ کیلومتر بر ساعت داشته باشد. کوچک‌ترین محصول هاوال، برای رسیدن به سرعت ۱۲۰ کیلومتر بر ساعت از حالت سکون، حدود ۱۵ ثانیه و برای ۱۶۰ کیلومتر بر ساعت، بیش از ۳۱ ثانیه زمان می‌برد. میانگین مصرف سوخت این خودرو در بروشور‌های چینی، ۷.۵ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر عنوان شده است؛ اما بنا به تست‌های واقعی در کشور‌های مختلف، مصرف سوخت ۹ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر خواهد داشت.
پیشرانه‌ی توربوشارژ هاوال H۲، ساخت گریت‌وال چین است؛ اما از تجهیزات برند بوش آلمان در ECU، سیستم ترمز و چند مورد دیگر بهره می‌برد. بیشترین قدرت در ۵۶۰۰ دور بر دقیقه و نهایت گشتاور از دور موتور ۲۲۰۰ تا ۴۵۰۰ دور بر دقیقه تولید می‌شود که در نتیجه‌ی آن، شتاب‌گیری عالی در لحظه‌ی شروع حرکت و دور‌های ابتدایی فراهم نخواهد بود.
طبق معمول، سخن‌گفتن از امکانات خودروی خارجی که قرار است وارد ایران شود، چندان دقیق نیست. نوسانات نرخ ارز و رقابت با دیگر خودرو‌های بازار، واردکننده را مجبور به تغییر در سطح آپشن‌های خودرو می‌کند و البته، حق انتخاب از خریدار ایرانی سلب می‌شود. با این حساب، تجهیزات مدل پایه و تمامی امکانات اضافه هاوال H۲ که در نسخه‌ی فول‌آپشن (پرمیوم) وجود دارد، معرفی می‌شوند؛ ضمن اینکه قرار است خودروی مذکور با آپشن‌های کامل در ایران فروخته شود.
رینگ‌های آلومینیوم ۱۸ اینچ با طرح ۱۰ پر، همراه لاستیک‌هایی به پهنای ۲۳۵ میلی‌متر، در همه‌ی مدل‌های هاوال H۲ ثابت هستند. باربند فلزی، چراغ‌های مه‌شکن جلو و عقب، نوار LED برای روشنایی روز و پشت خودرو، آنتن کوسه‌ای، شیشه‌های برقی، گرم‌کن عقب، کروز کنترل، نمایشگر لمسی ۸ اینچ، کامپیوتر سفر با مانیتور ۳.۵ اینچ رنگی، استارت دکمه‌ای، ورود بدون کلید و قفل خودکار با لمس دستگیره، فرمان و صندلی چرم مصنوعی، سیستم سرگرمی مجهز به بلوتوث با درگاه‌های AUX، USB و پخش CD، آپشن‌های ثابت هاوال H۲ در نسخه‌ی استاندارد محسوب می‌شوند.
مدل‌های کامل‌تر این خودرو، مجهز به لامپ‌های زنون با قابلیت تنظیم زاویه و آب‌پاش، روشنایی خودکار، آینه‌بغل‌های برقی مجهز به گرم‌کن، سانروف عریض، صندلی الکتریکی ردیف جلو و تهویه مطبوع دوگانه با عملکرد مستقل گرمایش و سرمایش هستند.
برخلاف بسیاری از خودرو‌های ساخت چین، محصولات هاوال با هدف جذب خریدار خارجی تولید می‌شوند و محکوم به رعایت استاندارد‌های ایمنی در سطح جهانی هستند. مدل H۲ بنا به آزمون‌هایی که در استرالیا توسط ANCAP گذرانده، موفق به کسب ۵ ستاره‌ی ایمنی شده است که مسلما، مشابه با چنین امتیازی از بنیاد تست و ایمنی خودرو‌های اروپا (Euro NCAP) نیست؛ اما می‌تواند معادل ۴ ستاره تعبیر شود. با نگاهی به فیلم‌های منتشرشده از آزمون تصادف هاوال H۲، می‌توان اطمینان پیدا کرد که استقامت مناسبی در کابین و سقف خودرو وجود دارد.
در نسخه‌ی وارداتی هاوال H۲، تعداد ۶ کیسه هوا وجود دارد که شامل ۴ مورد در جلو و ۲ عدد پرده‌ای می‌شود. سیستم ترمز ضد قفل (ABS)، ترمز کمکی (BA)، تقسیم نیروی ترمز (EBD)، کنترل لغزش (TCS) و جلوگیری از لغزش (VSC) دیگر آپشن‌های ایمنی هاوال H۲ هستند. فناوری افزاینده نیروی ترمز هنگام حرکت خودرو در سراشیبی به‌منظور رانندگی با سرعت کمتر از ۳۵ کیلومتر بر ساعت (DSR) و سیستم حفظ خودرو در شیب (Auto-hold) در این خودرو قابل استفاده هستند.
رضایت مشتری از یک خودرو، ارتباط عمیقی با قیمت نهایی و شرایط فروش رقبا دارد. با این حساب، بررسی دقیق هاوال H۲ مشکل می‌شود. از یک سو نوسانات نرخ ارز منجر به افزایش قیمت کراس‌اور‌های چینی شده است و از سویی دیگر، حق انتخاب متنوعی برای خریدار ایرانی وجود ندارد. قرار است هاوال H۲ با قیمتی کمتر از ۱۰۰ میلیون تومان به دست مصرف‌کننده برسد که البته بستگی به شرایط اقتصادی ایران دارد. خودرو‌های ام‌وی‌ام X۳۳S، هایما S۵ و جک S۳، رقبای هاوال H۲ در این کلاس قیمتی هستند که البته با استقبال نسبتا خوبی در بازار مواجه شدند.
از نظر طراحی ظاهری، می‌توان امتیاز خوبی به کراس‌اور هاوال داد. شاید تنها محصولی که می‌تواند در نگاه اول، خریدار بیشتری جذب کند، هایما S۵ باشد. هاوال H۲ از فرمول تکراری جلوپنجره‌ی بزرگ با خطوط موازی استفاده می‌کند که موضوع جدیدی نیست؛ اما در عوض با ترکیب خوبی از چراغ‌های LED و سپر‌های اسپرت ارائه می‌شود. چهره‌ی هاوال H۲ از زوایای مختلف، کمی لوکس‌تر از هایما S۵ به نظر می‌رسد و در طولانی‌مدت، باعث خستگی و دل‌زدگی کمتری خواهد شد.
برند سازنده‌ی هاوال، برای خریدار ایرانی ناشناخته است. از این نظر می‌توان ادعا کرد که ام‌وی‌ام X۳۳S با حضور طولانی‌مدت برند چری در بازار کشور، کاملا امتحان خود را پس داده و حالا مورد اعتماد مردم است. در بازار جهانی و کشور‌هایی مثل استرالیا، روسیه، آفریقای جنوبی و مناطقی از آمریکای لاتین، سال‌ها از حضور هاوال می‌گذرد؛ اما نمی‌توان از مقبولیت آن برای مردم ایران، مطمئن بود. این شرایط، حداقل در کوتاه‌مدت، بر بازار نمونه‌های دست دوم هاوال H۲ تأثیرگذار است.
از نظر آپشن‌های رفاهی و ایمنی هم می‌توان از کراس‌اور هاوال رضایت داشت. تجربه نشان می‌دهد برای خریدار ایرانی، گیربکس اتوماتیک، سانروف، دوربین پارک و نمایشگر لمسی بزرگ میان داشبورد، اهمیت بسیار زیادی دارد و حتی از قدرت پیشرانه مهم‌تر است. از سویی دیگر، کامپیوتر سفری با امکانات مدرن، تجهیزات الکترونیکی برند بوش، ترمز دستی برقی و امکانات جالبی مثل کنترل سرعت هنگام رانندگی در شیب (DSR)، هاوال H۲ را برتر از دیگر رقبای چینی و هم‌قیمت قرار می‌دهد.
خریدار یک کراس‌اور ساخت چین، خصوصا در کلاس قیمتی کمتر از ۱۰۰ میلیون تومان، انتظار شتاب‌گیری عالی و رانندگی اسپرت ندارد. حرکت نرم در خیابان‌های شهری با حفظ ایمنی و سکوت کابین، مهم‌ترین خاصه‌ی این فرد است. با این اوصاف، هاوال H۲ می‌تواند گزینه‌ای مناسب و راضی‌کننده باشد. رسیدن به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت در زمانی حدود ۱۲ ثانیه، همراه میانگین مصرف سوخت ۹ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر چشم‌گیر نیست؛ اما برای پاسخ به نیاز‌های روزانه کافی به نظر می‌رسد.
از نظر آپشن‌های رفاهی و ایمنی هم می‌توان از کراس‌اور هاوال رضایت داشت. تجربه نشان می‌دهد برای خریدار ایرانی، گیربکس اتوماتیک، سانروف، دوربین پارک و نمایشگر لمسی بزرگ میان داشبورد، اهمیت بسیار زیادی دارد و حتی از قدرت پیشرانه مهم‌تر است. از سویی دیگر، کامپیوتر سفری با امکانات مدرن، تجهیزات الکترونیکی برند بوش، ترمز دستی برقی و امکانات جالبی مثل کنترل سرعت هنگام رانندگی در شیب (DSR)، هاوال H۲ را برتر از دیگر رقبای چینی و هم‌قیمت قرار می‌دهد.
خریدار یک کراس‌اور ساخت چین، خصوصا در کلاس قیمتی کمتر از ۱۰۰ میلیون تومان، انتظار شتاب‌گیری عالی و رانندگی اسپرت ندارد. حرکت نرم در خیابان‌های شهری با حفظ ایمنی و سکوت کابین، مهم‌ترین خاصه‌ی این فرد است. با این اوصاف، هاوال H۲ می‌تواند گزینه‌ای مناسب و راضی‌کننده باشد. رسیدن به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت در زمانی حدود ۱۲ ثانیه، همراه میانگین مصرف سوخت ۹ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر چشم‌گیر نیست؛ اما برای پاسخ به نیاز‌های روزانه کافی به نظر می‌رسد.
فضای داخل هاوال H۲، یکی از مهم‌ترین نکات مثبت این کراس‌اور محسوب می‌شود که در استفاده‌ی درازمدت، ارزشمند جلوه می‌کند. در کنار صندوق بار با ظرفیت بالا، راحتی بسیار خوبی برای سرنشینان عقب وجود دارد که سفر‌های طولانی‌مدت را لذت‌بخش و قابل تحمل خواهد کرد. مواد به‌کاررفته در داشبورد، صندلی‌ها و تودری‌ها نیز خریدار یک کراس‌اور در کلاس قیمتی هاوال H۲ را جذب می‌کند.
در مجموع، می‌توان ادعا کرد که خودروی مورد بحث از کیفیت قابل قبولی برای استفاده روزانه برخوردار است و به لطف طراحی مناسب، برتری‌های مهمی نسبت به رقبا در بازار ایران دارد. البته نباید فراموش کرد که قیمت نهایی هاوال H۲ در بازه‌ی کمتر از ۱۰۰ میلیون تومان و خدمات پس از فروش مناسب از سوی بهمن خودرو، تضمین فروش در درازمدت خواهد بود و در غیر این صورت، به فراموشی سپرده خواهد شد.
نزدیک بودن هزینه‌ی نهایی هاوال H۲ به جک S۵، خریدار احتمالی را وسوسه خواهد کرد. اگر در بازار آزاد با برچسب قیمت ۱۰۰ تا ۱۰۵میلیون تومانی هاوال مواجه شویم، مسلما می‌توان نمونه‌های کم‌کار و نزدیک به صفر کیلومتر از جک S۵ را ترجیح داد. در سال‌های اخیر، کراس‌اور جک به پرفروش‌ترین خودروی چینی ایران تبدیل شده است و البته با فضای بزرگ‌تر، رقیبی مهم برای هاوال H۲ محسوب می‌شود. در کنار خدمات پس از فروش رضایت‌بخش که توسط کرمان موتور برای جک S۵ ارائه می‌شود، مصرف سوخت و استهلاک نسبتا بالای این خودرو نیز اهمیت دارد.
انتهای پیام/