ارتش سوریه پس از هشت سال مقابله با بحران و کسب تجارب ارزنده در این سال ها، از دو ماه قبل نیروهای خود را به شمال غرب این کشور گیسل کرده و تلاش دارد تا با آزادسازی ادلب و مناطق اطراف آن یکبار دیگر با بیرون راندن آخرین بازماندگان تروریست ها، کار خود را به آخر برساند، ولی گویا برخی که منافع آنان در گرو ادامه این بحران است، زنگ های خطر را به صدا در آورده و تلاش دارند تا بحران را بیش از این طولانی و طعم پیروزی را به نام مردم سوریه تلخ کنند.
اکنون دیگر اخبار مربوط به بحران سراسری سوریه کمتر در رسانه ها منتشر می شود و بیشترین خبرهای مربوط به آن درباره ادلب ، رایزنی های سیاسی ، وضعیت و آزادسازی آن از دست معجونی از تروریست ها و مناطق مختلف سوریه است که آن را با حمایت حامیان خود به عنوان مامن و پناهگاهی در چند سال اخیر قرار داده اند.
در جریان بحران هشت ساله سوریه 360 هزار تروریست وابسته به بیش از یکصد و سه گروه تروریستی از 120 کشور شناسایی شدند که اکنون با قلع و قمع آنان در سراسر این کشور حدود 146 هزار تروریست وابسته به گروه های مزبور از 60 کشور جهان در ادلب مستقر می باشند.
این تروریست ها به دنبال ایجاد مناطق کاهش تنش و توافق های انجام شده در جریان یافتن راه حل های سیاسی حل بحران بر اساس درخواست خود و به خاطر نگرانی از انتقام مردم مناطق تازه آزاد شده از آنان به دلیل جنایت های سال های گذشته مجبور به مهاجرات به همراه خانواده به شمال غرب سوریه شدند.
بیشتربخوانید:آغاز شمارش معکوس برای غوغای «ام‌المعارک» در ادلب/ برگ برنده سوریه در پیچیدن طومار تروریستها چیست؟
اختلاف موجود در بین آنان موجب شد تا دو منطقه 'جرابلس' و ادلب برای گروه های مختلف تروریستی ایجاد شود تا درگیری ها و تنش ها در آنها کاهش یابد، ولی به خاطر عمیق بودن اختلافات، درگیری های خونینی در سال های اخیر بین آنان در این دو منطقه و حتی بین گروه های تقریبا بدون اختلاف رخ داده است.
در دو ماه گذشته و به دنبال استقرار نیروهای پیاده نظام و زرهی سوریه در اطراف استان ادلب برای آزادی آن، ترکیه که تا پیش از این موضوع را چندان جدی تلقی نمی‌کرد، به تکاپو افتاده و تلاش دارد تا به هر قیمتی که شده به بهانه مسایل انساندوستانه مانند موج جدید آوارگی ، بازنشدن مدارس ادلب ، کشتار مردم به عنوان سپر تروریست ها و نظایر آن جلو اقدام قانونی ارتش سوریه را برای آزادی این بخش از خاک خود بگیرد، ولی باید گفت که در پس این مخالفت ها، آنکارا به دنبال اهداف دیگری است.
ترکیه که تا پیش از برگزاری اجلاس روسای سران سه کشور ضامن در ارتباط با سوریه (ایران ، روسیه و ترکیه) اختلاف چندانی با آنها در خصوص حل بحران نداشت، به یکباره از زمان برگزاری اجلاس در تهران در 16 شهریور ماه اقدام به تک نوازی و طرح مسایلی مانند آتش بس در ادلب کرد.
به طور کلی موارد زیر را می توان در پس سیاست اخیر آنکارا در ارتباط با مخالفت با آزادی ادلب برشمرد:
- ادامه اشغال مناطقی مانند عفرین ، جرابلس ، الباب و اعزاز در شمال سوریه در سایه بحران این کشور
- حفظ 12 پست بازرسی ترکیه در مناطق شمال سوریه بر اساس توافق های ایجاد مناطق کاهش تنش
- جلوگیری از حتمی شدن شکست حامیان تروریست ها در هشت سال گذشته با وجود 400 میلیارد دلار هزینه مستقیم و برخی هزینه های غیرمستقیم
- جلوگیری از ظهور سوریه ای قدرتمند در فردای پیروزی بر بحران نفس گیر این کشور و نقش آفرینی جدید آن در معادلات منطقه به خاطر پیروزی بر تروریستها
- جلوگیری از کاهش نقش منطقه ای ترکیه به خاطر نقش آفرینی جدید سوریه و از بین رفتن حیثیت سیاسی آنکارا به دلیل حمایت های تمام قد و همه جانبه از تروریست ها در کنار برخی کشورهای غربی و عربی
- فرار از برخی مشکلات داخلی و به خصوص اقتصادی در روزهای اخیر به خاطر ادامه بحران سوریه
- حفظ تروریست ها به منظور استفاده از آنان در ارتباط با اهداف دیگر در کنار برخی کشورها و رژیم صهیونیستی
- جلوگیری از فرار تروریست ها به ترکیه به دنبال عملیات ارتش سوریه و ترس از به خطر افتادن امنیت ترکیه به خاطر افزایش حضور تروریست ها در این کشور
- ترس از پایان کمک های مالی برخی کشورهای عربی به ترکیه به خاطر نقش آفرینی در بحران سوریه
- تلاش برای حل سیاسی بحران سوریه جهت جلوگیری از خروج پیروزمندانه دمشق از آن
دولتمردان آنکارا در روزهای اخیر برای رسیدن به اهداف مورد نظر خود تلاش های مختلفی را از جنبه های گوناگون آغاز کرده اند تا شاید بتوانند به این اهداف دست یابند.
بررسی تلاش روزهای اخیر دولتمردان ترکیه نشان می دهد که آنان اقدامات زیر را برای حصول به اهداف مورد نظر در ارتباط با ادلب دنبال می کنند:
- ایجاد تغییرات در سازمان و چارت گروه های تروریستی و تشکیل تشکل های جدید با عناوین مختلف برای خارج کردن گروه های تروریستی فعال در سوریه از فهرست سیاه برخی سازمان ها و کشورها مانند ایجاد ارتش حلب و یا گروه های جدید
- استفاده از ظرفیت های رسانه ای داخلی ترکیه و بین المللی (با هزینه کردن برای انتشار مقاله) به منظور انتشار مطالبی در ارتباط با مسایل انساندوستانه در صورت اقدام نظامی در ادلب برای تحریک افکار عمومی منطقه و جهان
- تلاش برای جلب نظرات برخی کشورهای اروپایی به منظور خروج از انزوای کنونی در ارتباط با سیاست آنکارا در ارتباط با ادلب
- انجام رایزنی و دیدارهای سیاسی و طرح موضوع در محافل سیاسی
- لشکرکشی به مناطق جنوبی ترکیه و هم مرز با سوریه به منظور اعلام وجود و تهدید ارتش سوریه، ولی به بهانه فرار تروریست ها به داخل خاک ترکیه
- کمک به دست اندرکاران اجرای سناریوی حمله شیمیایی و متهم کردن دولت سوریه به استفاده از سلاح شیمیایی برای کشاندن پای برخی قدرت های خارج از منطقه به بحران سوریه و تحرک برای اقدام نظامی آنان
نتیجه این که ترکیه اکنون به خوبی دریافت است که پس از هشت سال حمایت همه جانبه برای ایجاد بحران در سوریه به خاطر سیاست های متضاد آنکارا دوست قابل اطمینانی برای خود در منطقه و جهان ندارد و روی همین اصل از همه طرف تلاش می کند تا با استفاده از آخرین زمینه موجود در بحران سوریه یعنی حل سیاسی موضوع ادلب و عقب انداختن اقدام نظامی در ادلب شاید بتواند با راه حلی دیگر حداقل جایگاه و اعتباری برای خود ایجاد کند و از وضعیت کنونی خارج شود.
منبع: ایرنا
انتهای پیام/