مگر می‌شود اهل تعزیه باشی و استاد رضا حیدری را که به پدر تعزیه ایران مشهور است و برخی او را عصاره تعزیه ایران می‌خوانند، نشناسی. پیرمردی مهربان و خوش‌سیما که با تجربه 72 ساله‌اش در تعزیه‌خوانی یکی از گنجینه‌های ایران است. استاد اهل تفرش است و خودش می‌گوید که از هفت، هشت سالگی نزد پدرش استاد محمد‌تقی حیدری در تهران شبیه‌خوانی کرده است؛ از بچه‌خوانی و قاسم‌خوانی و علیاکبرخوانی گرفته تا بعد امام‌خوانی.
او امسال به سفر حج مشرف شده است و قبل از رفتن به این سفر مردم خمینی‌شهر از او دعوت کرده‌اند که دهه اول محرم را در این شهر تعزیه بخواند و حالا او قرار است تا 10 روز آینده در خمینی‌شهر اصفهان باشد و هنرنمایی کند. از کودکی‌اش می‌گوید که آن زمان تعزیه‌خوان‌های خیلی خوبی بودند که در کنارشان یاد گرفته است؛ از میرزا غضنفر کاشی و مرحوم محمد‌حسن ترابی و حاج‌مرتضی سلیمانی تا پدرش و مرحوم سیدحسن خوش‌ضمیر که گاهی در تلویزیون نقالی می‌کرد و مرحوم حسین نورایی که مخالف‌خوان بود.
بیشتر بخوانید:همه آنچه باید از تعزیه بدانیم+تصاویر
حیدری می‌گوید: «آنها از هر لحاظ استاد تعزیه بودند. ما در دوران بچگی در خدمت آقایان بچه‌خوانی می‌کردیم، زیر دست آنها بزرگ شدیم و آرام‌آرام دوران بچه‌خوانی شد قاسم‌خانی بعد علیاکبرخوانی بعد دوران شهادت‌خوانی و حالا که پیر شدیم امام‌خوانی می‌کنیم.
زمان قدیم شبیه‌خوان‌ها اعتقادشان خوب بود و با وضو لباس تعزیه می‌پوشیدند و وارد تکیه‌ها می‌شدند البته تعزیه‌خوان‌های الان هم خوبند اما آن موقع بهتر بود.» او از پدرش به نیکی یاد می‌کند و می‌گوید پدرم هر چیزی را که لازم بود از کودکی به من یاد می‌داد و من تعزیه‌خوانی را بیشتر عملی یاد گرفته‌ام. اگر اشتباهی می‌کردم پدرم مرا اصلاح می‌کرد و درستش را برایم می‌خواند و بعد من می‌خواندم.
می‌گویند که استاد حیدری ازجمله کسانی است که نسل امروز تعزیه‌خوانی کشور را تربیت کرده و او علاوه‌بر تعزیه‌خوان بودن محقق و نسخه‌نویس است و تحقیقات زیادی در زمینه تعزیه و تاریخ اسلام داشته است تا تعزیه‌خوانی از انحراف و تحریفات به دور باشد. او همچنین مسلط به دستگاه‌های موسیقی اصیل و سنتی ایرانی است.
او درباره منابعی که در شبیه‌خوانی استفاده می‌کند، می‌گوید: «زمانی که ما در تفرش بودیم و می‌خواندیم از منابعی استفاده می‌کردیم که متعلق به میرانجم بود اما نسخه‌هایی که در تهران خواندیم متعلق به میرعذا و میرغم بود. امروز هم اغلب از روی همان نسخه‌های میرعذا می‌خوانیم.»
امام حسین(ع) خود معجزه است و مردم در طول سال‌هایی که برای ایشان عزاداری کرده‌اند معجزاتی را به عینه دیده‌اند. استاد در این‌باره می‌گوید: «من در تعزیه معجزات زیادی دیده‌ام. خودم 12 سال بیشتر نداشتم که به مریضی سختی مبتلا شدم و مادرم شبانه‌روز بالای سرم گریه می‌کرد. اما یک بار مردی شبیه همین امامی که در تعزیه بازی می‌کنیم بالای سرم آمد و دستی به سرم کشید و رفت و من شفا پیدا کردم. این معجزه درباره خود من بود و البته درباره مردم هم معجزات بسیاری شنیده‌ام.»
وی درباره تعزیه‌های امروزی می‌گوید: «آنچه در نظر من هست این که تعزیه‌خوان به‌عنوان کسی که درباره امام حسین می‌خواند و در خانه اوست باید تقوا پیشه کند و امام حسین را بشناسد و بداند که کجا دارد خدمت می‌کند، اگر این‌طور باشد به مقصد می‌رسد وگرنه اگر کسی این چیزها برایش اهمیت نداشته باشد به مقصد نمی‌رسد.»
منبع:فرهیختگان
انتهای پیام/