اینجا در استان من بوشهر، مانند دیگر نقاط کشور مردم از چند روز مانده به محرم، کوچه و خیابان‌های شهر و روستایشان را در سوگ شهادت سرور و سالار شهیدان امام حسین (ع) و یاران وفادارش سیاهپوش کرده‌اند.
امامی که بپاخاست و قیام کرد تا امت جدش را از ناآگاهی برهاند، تا درس آزادگی بدهد، تا بگوید وقتی که پای دین خدا در میان است، باید جانبازی کرد.
محرم حماسه شجاعت و رشادت است، حماسه شناخت و شناساندن، و امام حسین (ع) با قیام خود نه به یک نسل بلکه به هزاران نسل بعد از خود، نه یک درس بلکه هزاران درس، داد.
اینجا، عشق به ثارالله پیش از تولد هر نوزاد در نهاد او به ودیعه نهاده می‌شود. کاروان عاشورایی سن و جنس نمی‌شناسد و درمجلس امام حسین (ع) همه هستند؛ ازکودک ونوجوان و جوان، تا میانسال و سالخورده؛ زن ومرد.
بار دیگر گردش روزگار ماه محرم را به ما رساند، ماه غربت حسین (ع) و تنهایی زینب (س)، ماه دلاورمردی عباس (ع) و شجاعت علی اکبر (ع)؛ ماهی که اگر به هوش باشی و به گوش، بعد از گذشت قرن ها، صدای «هل من ناصر ینصرنی» حسین (ع) را از زبان امام حاضرِ غائبت خواهی شنید.
یادمان باشد در مجالس عزاداری‌مان از شرط یاوری و یاوران امام بگوییم، از معروف‌هایی که باید امر به آن‌ها کرد و از منکر‌هایی که باید نهی شوند.
یادمان باشد که مکتب محرم، شاگرد هوشیار و بصیر می‌خواهد. شاگردی که یزید زمانه را بشناسد.
انتهای پیام/ف
خاطره خواجه گانی