وی با اشاره به اینکه بین دانشگاه و صنعت پیوندی وجود ندارد، افزود: در مقابل، صنعت دفاعی کشورمان از وضعیت بسیار خوبی برخوردار است و حتی زبانزد دیگران هم هست؛ زیرا در صنعت دفاعی توانستیم بین صنعت و دانشگاه ارتباط برقرار کنیم.
بکایی با ذکر مثال‌هایی در این زمینه ادامه داد: در آستانه عملیات «والفجر یک» ۲ هزار و ۴۰۰ راکت مینی‌کاتیوشا را از خارج خریداری و شب عملیات بین یگان‌های ارتش و سپاه تقسیم کردیم، اما به واسطه تلاش‌های شبانه‌روزی که انجام شد در پایان جنگ تحمیلی و در زمان عملیات مرصاد، همین راکت را به میزان روزانه ۱۳۰۰ تیر، تولید می‌کردیم.
وی درباره ساخت موشک هم عنوان کرد: در عرصه موشکی هم ۲ راه داشتیم؛ ساخت موشک با سوخت مایع و جامد. برای تولید موشک با سوخت مایع انتقال تکنولوژی از کره شمالی صورت گرفت، ولی در ساخت موشک با سوخت جامد، محققان کشورمان برای دستیابی به تکنولوژی تولید این نوع سوخت، تلاش‌های خود را آغاز کردند.
دبیر کل مرکز تحقیقات راهبردی دانشگاه عالی دفاع ملی ادامه داد: برای تولید سوخت جامد برای موشک تلاش‌هایی که در ابتدا صورت می‌گرفت موفقیتی به همراه نداشت، به همین جهت برای دریافت آن به سراغ چین رفتیم، اما به واسطه برخورد‌های نامناسبی که با ما داشتند از انعقاد قرارداد با آن‌ها صرف نظر کردیم و مجدداً برای تولید آن از متخصصان کشورمان کمک خواستیم و در این مرحله موفق شدیم که پس از یک سال تلاش شبانه‌روزی، سوخت جامد موشک را تولید کنیم.
وی اضافه کرد: امروز در زمینه تولید سوخت جامد موشک و طراحی و ساخت کارخانه‌های آن به مرحله خودکفایی و حتی صدور این تکنولوژی رسیده‌ایم.
بکایی در ادامه عنوان کرد: برای تولید موشک‌های ماهواره‌بر نیز ما هیچ آگاهی و شناختی نسبت به ماهواره نداشتیم؛ چون ماهواره را از نزدیک ندیده بودیم، ولی وقتی دستور ساخت آن ابلاغ شد، شروع به کار ما با کره جنوبی همزمان شد که بعد از سه سال تلاش مفید، موفق به ساخت موشک ماهواره‌بر شدیم؛ این در حالی است که در صنعت خودروسازی همچنان وابسته هستیم.
وی علت موفقیت و پیشرفت صنعت دفاعی در مقایسه با صنعت خودروسازی را اثبات شعار «ما می‌توانیم» دانست و افزود: تحریم همان‌گونه که برای صنعت دفاعی فرصتی برای خودکفایی شد، برای سایر صنایع نیز می‌تواند چنین فرصتی را ایجاد کند، به شرط اینکه نگاه به خارج و «کدخدا» نداشته باشیم.
انتهای پیام/