انتشار یافته: ۱
در انتظار بررسی: ۰
جانم فدای پنج تن آل عبا(حضرت محمد(ص)، امیر المؤمنین امام علی(ع) حضرت فاطمه الزهرا(س)، امام حسن(ع)، امام حسین(ع).
روایات فراوانی در منابع معروف و دست اول اهل سنّت و منابع اهل‌بیت(علیهم السلام) آمده که با صراحت می‌گوید: آیه مباهله درباره علی، فاطمه، حسن و حسین(علیهم السلام) نازل شده است.
مباهله در اصل از ماده بَهْل (بر وزن اَهْل) به معنی رها کردن است. به همین جهت هنگامی که حیوان را به حال خود واگذارند و پستان آن را برای جلوگیری از نوشیدن نوزادش در کیسه قرار ندهند به آن حیوان باهِل می‌گویند و از این رو ابتهال در دعا به معنی تضرّع و واگذاری کار به خدا است و گاه این واژه را به معنی هلاکت و لعن و دوری از خدا معنی کرده‌اند و آن نیز به خاطر رها کردن و واگذار نمودن بنده به حال خویش و خروج از سایه لطف خداست. اما از نظر مفهوم متداول که در آیه به آن اشاره شده، مباهله به معنی نفرین کردن دو نفر به همدیگر است. به این ترتیب که وقتی استدلالات منطقی سودی نداشت، افرادی که با هم درباره یک مسأله مهمّ دینی گفت‌وگو دارند، در یک جا جمع می‌شوند و به درگاه خدا تضرّع می‌کنند و از او می‌خواهند که دروغگو را رسوا سازد و مجازات کند، همان کاری که پیامبر اسلام(ص)در برابر مسیحیان نجران کرد.
در اینفوگرافیک زیر می‌توانید داستان مباهله را مشاهده کنید.
انتهای پیام/