موگرینی گفت: «در کل خاورمیانه، با نمونه‌های فوریت داری روبرو هستیم که باید به صورت کامل روی آن‌ها تمرکز داشته باشیم. در کنار همدیگر با خاورمیانه، می‌توانم از لیبی، اوکراین، افغانستان، ونزوئلا و کره شمالی نیز نام ببرم و فهرستی طولانی به دست می‌آید. گذشته از مواردی خاص، باور دارم که تمرکز روی این مساله بسیار اهمیت دارد، همه جهان برهه‌ای آشفته را سپری می‌کند. سوال نیز اینجاست که، آیا این فقط یک برهه است یا دورانی طولانی خواهد بود؟ در هر دو صورت، ما باید به عنوان اروپا و اتحادیه اروپا، باید کاملا در خصوص راه حل و ذهنیت خود روشن و متحد باشیم، مجموعه ارزش ها، اصول و منافعی که اقدامات ما را در سطح جهانی تعریف می‌کنند.»
وی افزود: «با توجه به اینکه شمار قدرت‌های جهانی در حال افزایش است، به جای اینکه نظامی برای مدیریت این دنیای چند قطبی را با نهاد‌های چندگانه داشته باشیم، خود مساله چند گانگی در هر روز به چالش کشیده می‌شود. شاهد بازگشت به منطق مبادلات دو جانبه بین قدرت‌ها و چه بسا رهبران هستیم، وضعیتی که ارتکاب اشتباه وجود دارد و جهان به حوزه‌های نفوذ تقسیم می‌شود. این منطق ما نیست و بسیاری دیگر در جهان این شیوه را قبول ندارند. به خاطر دارید که همین دو سال پیش ما "راهبرد جهانی برای سیاست خارجی و امنیتی" را تدوین کردیم.»
مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا ادامه داد: «در واقع در آن دوران جهانی بسیار متفاوت داشتیم. با این حال آنچه ما در راهبرد خود نگارش کردیم همچنان به قوت خود باقیست. ما جهانی را توصیف می‌کنیم که به صورتی فزاینده در حال پیچیده‌تر شدن است، تقابلی‌تر و نابرابر‌تر می‌شود. ما آن را به عنوان تنها راه برای تغییر جهان به جایی بهتر و همکاری بیشتر برای نظم جهانی تدوین کردیم تا در کنار هم در اروپا و دیگر شرکای خود در سراسر دنیا به پیش ببریم. در چهار سال کاری، باور داریم که ما این را با شیوه همکاری و آشتی جویی نشان داده ایم که نظم جهانی در واقع امری شدنی است. باور دارم که در واقع عناصری را نیز برای چند جانبه گرایی موثر‌تر در آن قرار داده ایم. برخی از این عناصر را بر می‌شمارم.»
موگرینی گفت: «اول، توافق هسته‌ای ایران شکلی بی‌سابقه از توافق عدم اشاعه در چندجانبه‌گرایی بود که باعث شد همه جهان و اروپا امن‌تر شود همچنانکه آژانس بین المللی انرژی اتمی نیز در دوازهمین گزارش خود این را تایید کرد. دوم توافق پاریس درباره تغییرات آب و هوایی و اهداف توسعه پایدار بود که هر دو در نظام سازمان ملل تمرکز داشتند. سوم، توافقات تجاری جدید که از تجارت و فرصت‌های شغلی ما دفاع می‌کرد و باعث بالا رفتن معیار‌های کاری و حفاظت از محیط زیست می‌شد که نسلی جدید از توافقات تجای به شمار می‌آید. چهارم، همکاری سه جانبه ما با اتحادیه آفریقا و سازمان ملل در خصوص مساله مهاجرت بود. شمار افرادی که خود را به اروپا می‌رساندند در ساله همین همکاری سه جانبه براساس شراکت برابر و منافع دو جانبه و همچنین تمایل برای مدیریت تحرکت انسانی به شکلی که پایدار باشد و به صورت کامل به کرامت انسانی محترم شمرده شود، کاهش یافت.»
وی ادامه داد: «این فهرست می‌تواند ادامه داشته باشد، ولی امروز مساله اینجاست که بسیاری چندجانبه‌گرایی را در داخل و خارج از اتحادیه اروپا و براساس منافع ملی زیر سوال می‌برند. باور من این است که اروپایی‌ها می‌توانند بی هیچ تردیدی بگویند که ما منافع ملی خود را در شصت سال اخیر نه بر علیه چندجانبه گرایی بلکه از طریق چندجانبه گرایی پیش برده ایم. سالی که پیش روی داریم به همین علت حائز اهمیت است. باید سعی کنیم دستاوردهایمان را حفظ کنیم، زیرا زمان زیادی برای آن‌ها صرف شده است و مدت زمانی اندک لازم است تا آن‌ها به نابودی کشیده شوند.»
انتهای پیام/