اصانلو در مورد نبود تکنولوژی روز دنیا در معادن کشور گفت: در شرایط فعلی و تحریم، سرمایه‌گذار قادر نخواهد بود تکنولوژی خاص و ماشین‌آلات جدید را وارد کند، همچنین نمی توان متخصصانی را به منظور آشنایی با تکنولوژی روز به سایر معادن دنیا اعزام کرد.
وی در مورد فاصله ایران از لحاظ تکنولوژی با کشور‌های تراز اول دنیا بیان کرد: در سال‌های اخیر ۱۰ کشور که از لحاظ GDP هم سطح ایران بودند همچون هند و برزیل، مورد ارزیابی قرار گرفتند، در این کشورها ۶۰ تا ۹۰ درصد سرمایه خارجی از طریق بخش معدن جذب شده است، در حالی که در سال های گذشته با استفاده از منابع معدنی، جزو کشور‌هایی قرار می‌گیرند که سالیانه ۵ تا ۱۰ هزار دلار درآمد دارد.
اصانلو در ادامه گفت: علاوه بر این در این کشورها بخشی از درآمد دولت نیز از طریق اخذ مالیات از بخش معدن تأمین می‌شود یعنی غیر از ایجاد اشتغال و ثروت، بخش معدن برای بخش‌های دیگر نیز اشتغال ایجاد می‌کند.
عضو هیئت علمی دانشگاه امیرکبیر تصریح کرد: بخش معدن توان بهبود وضعیت زیرساخت‌ها را نیز دارد؛ برای مثال بین سال‌های ۵۲ تا ۵۵ که در مس سرچشمه شاغل بودم از لحاظ امکانات در وضعیت بدی قرار داشت، اما اکنون با بخشی از درآمد معدن منطقه، دارای امکاناتی، چون بیمارستان، هتل و غیره شده است.
اصانلو در مورد وضعیت سرمایه‌گذاری بخش خصوصی در معدن،گفت: به معنای واقعی بخش خصوصی در معادن کشور حضور ندارد و بیشتر بخش‌های نیمه دولتی فعالیت دارند.
وی در ادامه گفت: برای رفع مشکلات این بخش باید بخش خصوصی به معنای واقعی فعالیت خود را داشته باشد و این امنیت برای سرمایه‌گذار داخلی و خارجی به وجود آید که سرمایه‌اش در این بخش به خطر نمی‌افتد.
اصانلو در پایان در مورد توجه وزارت صنعت به بخش معدن در سال های اخیر بیان کرد: مدیریت یک فرد حتی اگر کاردان و مدبر نیز باشد، در سه شاخه کار بسیار سختی است، ایران کشور معدن‌خیزی است و نیاز است معدن از سایر بخش‌ها جدا باشد تا بتواند باعث ارتقای زیرساخت‌های کشور شود.
انتهای پیام/