با وجود حمایت دولت ها، برخی از شرکت های اروپایی ناگزیر به خروج از ایران و قطع همکاری با کشورمان شدند. علاوه براین تحریم های ثانویه شامل همکاری های بانکی هم علیه ایران از سوی واشنگتن اعمال شد و با توجه به اینکه مبادلات بانکی دنیا از طریق سوئیفت که تحت حمایت آمریکا است انجام میشود، اروپاییها را بر آن داشت تا به فکر ایجاد شبکهی مالی مجزا از سوئیفت بیفتند تا دیگر تحریم های یکجانبهی ایالات متحده بر مبادلات آنها اثر نگذارد.
حسن عابدینی کارشناس سیاست خارجی، در گفتوگو با باشگاه خبرنگاران جوان، با بیان اینکه برجام یک تعهد بین المللی است و قطع نامه 2231 آن را تایید کرده است، اظهار داشت: اگر کشورهای قدرتمند اروپایی مایلند در افکار بین المللی سیاست خود را مستقل از ایالات متحده نشان دهند باید در شورا سازمان ملل متحد موضوع محکومیت آمریکا را به صراحت به رای بگذارند؛ انگلستان و فرانسه به عنوان 2 عضو دائم شورا امنیت باید آمریکا را به دلیل اینکه یک عضو دائم این شورا غیر مسئولانه عمل کرده و قطع نامهی این شورا را زیر پا گذاشته، به صراحت محکوم کرده و مورد سرزنش قرار دهند، که مطمئنا این اقدام حمایت روسیه و چین را هم به دنبال خواهد داشت.
این کارشناس سیاست خارجی درباره موضع اروپا در قبال انرژی هسته ای ایران، خاطرنشان کرد: با توجه به فراز و فرودهای متفاوتی که اتحادیه اروپا از سال 1382 تا به امروز در برابر توان هسته ای ایران داشته، باید یک بار و برای همیشه حقوق هسته ای ایران را در چهار چوب NPT و یا پادمان های هسته ای به رسمیت بشناسد.
وی افزود: متاسفانه سیاست های اروپا در قبال موضوع هسته ای ایران تا به امروز به صورت زیگزاگی بوده است؛ از سال 82 تا86 آنها سیاست فعلی ایالات متحده را دنبال می کردند. در دوران مذاکرات هم کارشکنیهای فرانسویها و شیطنت های انگلستان، نشان دهنده صادق نبودن آنها بود.
عابدینی با بیان اینکه اروپایی ها از چند راه میتوانند خط مشی خود را در قبال موضوع هسته ای و حمایت از ایران مشخص کنند، گفت: آنها می توانند با ایجاد خط ارتباطی جداگانه با ایران، می توانند ضررهای ایران قبل از فشارهای آمریکا مبنی بر کاهش نفت را تضمین کرده و با حمایت دولت از شرکت های اروپایی میتوانند، فشار واشنگتن مبنی بر ممانعت از همکاری آنها با ایران را کاهش دهند.
وی با بیان اینکه یکی از راه های ایجاد خط اعتباری با ایران، ایجاد شبکه ای مقابل سوئیفت است، مطرح کرد: با وجود اینکه آمریکا با گردش مالی بالا پشتوانه سوئیفت است، اما دو کشور هم با استفاده از ارزهای داخلی خود و بدون وابستگی به ارز سومی میتوانند با یکدیگر مبادله داشته باشند؛ یعنی تجارت دو جانبه امکان پذیر بوده و بحث تازه ای در تجارت بین المللی نیست و خیلی ربطی با سوئیفت آمریکا ندارد.
عابدینی افزود: سوئیفت در حقیقت یک سامانه هوشمند نظارت بر مبادلات تجاری بین المللی است که آمریکا را در جریان اقدامات مالی دیگر کشورها قرار می دهد.
این کارشناس سیاست خارجی با بیان اینکه وجود شبکه ارتباط مقابل سوئیفت تاثیر مثبتی بر رشد اقتصاد ایران دارد، خاطرنشان کرد: اقتصاد ایران جایگاه مهمی را به خود اختصاص داده و رشد آن به مولفه های متعددی بستگی دارد که تنها یکی از آنها سرمایه گذاری خارجی است و با اقداماتی مانند حمایت از شرکت های کوچک و متوسط داخلی و شرکت های دانش بنیان، کاهش وابستگی به نفت، تقویت سیستم مالیاتی و در یک کلمه ایجاد اقتصاد مقاومتی، می تواند روی پای خود بایستد.
وی در پایان خاطرنشان کرد: از زمانی که دلار آمریکا به عنوان ارز مبادلهی بین المللی مطرح شد تا امروز فراز و فرودهای زیادی داشته است و در حال حاضر هم در حدود 20 تریلیون دلار بدهی فدرالی دارد،اما به اعتبار ایالات متحده آمریکا بودن همچنان پول چاپ می کند، اگر کشورهای مختلف ارتباط خود با دلار را کاهش دهند، دلار ارزش خود را از دست داده و مانند پول دیگر کشور ها میشود، اما اینکه این موضوع میتواند در کوتاه مدت تاثیر داشته باشد یا خیر جای بحث دارد.
انتهای پیام/