شکوفه اویار حسینی مشاور خانواده در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه کلینیک گروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران؛ گفت: مساله قلدری همسالان و یا هم درسی ها از جمله مشکلاتی که به نظر می‌رسد برخی از نوجوانان با آن دست به گریبان می‌شوند، البته دامنه قلدری بسیار وسیع است و می‌تواند در محل زندگی، در خانواده و غیره هم رخ دهد. در این بین انواع مختلفی از قلدری وجود دارد که کنارآمدن با برخی از آنها ساده‌تر است.
این مشاور خانواده بیان کرد: گردن کلفتی یا قلدری ایجاد ارعاب و خشونت به طرقی مختلف مانند سربه سر یا اسم گذاشتن روی افراد، پخش شایعات زشت و انتشار نوشته یا ایمیل‌های سوء استفاده کننده یا تهدید آمیز است. رفتار‌هایی ناپسند که تفسیر‌هایی متفاوت برای آن وجود دارد؛ برای مثال آنچه توسط یک نوجوان یک سربه سر گذاشتن ساده است ممکن است برای دیگری نوعی آزار و اذیت جدی به نظر برسد لذا نمی‌توان به طور قطع یک رفتار را در دامنه قلدری قرار داد یا آن را بطور کل رد کرد.
بیشتر بخوانید: تربیت کودک بدون داد و فریاد با چند پیشنهاد ساده!
اویار حسینی ادامه داد: شکی نیست که قلدری به هر صورت که تعریف شود برای برخی از افراد نوجوان، پر استرس‌ترین تجربه زندگی است؛ برخی به حدی از این موضوع هراس دارند که از رفتن به مدرسه طفره می‌روند و یا بهانه می‌یابند تا از موقعیت‌هایی که ختم به قلدری می‌شود پرهیز کنند.
وی افزود: در بالاترین سطح، گاه قلدری می‌تواند به خودکشی یا اقدام برای خودکشی ختم شود، لذا این مساله باید جدی در نظر گرفته شود. کودکان و نوجوانان باید یاد بگیرند سطحی مشخص از سربه سر گذاشتن و شوخی‌های مخصوص این سن و سال را بپذیرند و یا از آن چشم‌پوشی کنند، والدین نیز باید در این موارد از آنها حمایت کنند تا بچه ها بتوانند به‌خوبی با آن ها مواجه شوند، توجه کنید که تهدید‌های جسمی، طعنه زدن و سرزنش‌های متوالی اضطراب‌زا هستند و نباید تحمل شوند.
بیشتر بخوانید: ترفند‌هایی برای تربیت صحیح کودکان
این مشاور خانواده گفت: برخی از نوجوانان با احتمالی بیشتر نسبت به بقیه افراد قربانی این گردن‌کشی‌ها هستند، آن‌هایی که یک ویژگی فیزیکی (جسمانی) واضح مانند اضافه وزن و یا حتی جثه‌ای ریز نقش داشته و ضعیف به نظر می‌رسند، یا آن‌هایی که به یک نوع ناتوانی مبتلا هستند (معلولیت)، نوجوانانی که توانایی ابراز وجود کمتری داشته و در برابر تمسخر‌ها و بدرفتاری‌ها به سرعت ضعف نشان می‌دهند یا نوجوانانی که به ظاهر وابسته به والدین نشان می‌دهند، از قربانیان اصلی قلدری هستند.
اویار حسینی ادامه داد: این جاست که دوستان و والدین می‌توانند نقش کلیدی خود را ایفا کنند (قربانیان نیاز دارند که حمایت شوند تا ببینند که در این موضوع هیچ تقصیر و گناهی ندارند).
وی تشریح کرد: قلدر‌ها اغلب افرادی هستند که خودشان مورد گردن‌کشی و یا سوء استفاده قرار گرفته‌اند و ممکن است آسیب‌پذیر و عصبانی باشند، وقتی قلدری اتفاق می‌افتد بیشتر توجه‌ها سراغ فرد قربانی می‌رود اما لازم است که به شخص قلدر هم توجه شود، تمام قلدر‌ها مثل هم نیستند.
این مشاور خانواده بیان کرد: تحقیقات نشان داده است که بین معرکه‌گیر‌ها (یعنی همان قلدر اصلی)، نوچه‌ها و تماشاگر‌های خاموش و ساکت تفاوت‌هایی است. قلدر‌ها اغلب افرادی هستند که خودشان مورد گردن‌کشی و یا سوء استفاده قرار گرفته‌اند و ممکن است آسیب‌پذیر و عصبانی باشند.
اویار حسینی ادامه داد: راه‌هایی مختلف برای کمک به آنها است تا بتوانند مشکل خود را مدیریت کنند و مانع از بروز آن در حق افراد دیگر شود، ضمن اینکه تمام قلدری‌ها در مدرسه‌ها اتفاق نمی‌افتد، بیشتر مردم فکر می‌کنند که گردن‌کشی‌ها و قلدری‌ها در مدارس بیشتر از هر جای دیگر است، در حالیکه این مسئله می‌تواند در هر جایی از جمله در خانه، اینترنت و یا حتی توسط خواهر و برادر بزرگتر اتفاق بیفتد.
وی گفت: هرچند، گاهی اوقات مشاهده آنچه که در حال وقوع و پیشرفت است دشوار است، اما بزرگتر‌ها می‌توانند کمک زیادی کنند. اگر در کودکتان علائمی از استرس مشاهده کردید و مطمئن نیستید که چه اتفاقی در حال وقوع است، گردن‌کشی می‌تواند یک گزینه احتمالی باشد.
این مشاور خانواده اظهار کرد: تمام مدارس نیازمند یک استراتژی مقابله با گردن کشی و قلدری هستند، لذا شما به‌عنوان والدین می‌توانید پیگیر چنین مکانیسمی در مدرسه باشید که اگر وجود نداشت به کمک سایر والدین درخواست چنین مکانیسمی را مطرح کنید. توجه کنید منظور از راه اندازی چنین مکانیسمی در مدارس این است که هم به مشکلات رفتاری فرد قلدر پرداخته شود و هم بر روی مهارت‌های ارتباطی و توانایی ابراز وجود قربانیان توجه لازم صورت گیرد.
بیشتر بخوانید: بازی، راه طلایی تربیت کودکان برای آینده/ انعکاس رفتار والدین در تربیت کودکان
اویار حسینی ادامه داد: اگر متوجه شدید که نوجوان‌تان مورد گردن‌کشی واقع شده، با کمال حساسیت و دقت این مساله را دنبال کنید؛ برخورد‌های تند با مدرسه و کادر آموزشی آن و داد و فریاد راه انداختن الزاما بهترین روش نیست. افراد نوجوان اغلب نسبت به رفتار والدین‌شان بسیار عصبانی می‌شوند.
وی یادآوری کرد: حتی ممکن است فرد قلدر در تلافی رفتار مدرسه دوباره مزاحمت ایجاد کند، لذا بهترین کار مسلط شدن بر اوضاع و صحبت کردن با فرزندتان جهت اتخاذ تصمیمی است که خود او نیز از انجام آن خوشحال و راضی باشد. این تصمیم می‌تواند شامل جلب حمایت دوستان فرزندتان یا والدین آنها، صحبت کردن با یک معلم مورد اعتماد مدرسه و یا حتی تغییر مدرسه باشد.
انتهای پیام/