ابتدا نباید شرایط خاص سرخپوشان در این فصل پس از دو پنجره محرومیت نقل و انتقالاتی و کمبود بازیکن در تمامی خطوط را فراموش کرد. به طور مثال اگر در ترکیب پرسپولیس بازیکنانی مثل ترابی ، رفیعی و شریفی یا حتی شیری حضور داشتند قطعا مربی کروات در پایان هفته پنجم اندوخته ای بیش از ۹ امتیاز داشت!
با این وجود پرسپولیس همچون دو فصل گذشته تیمی با صلابت و منضبط در خط دفاع نشان داده و در ۵ مسابقه ابتدایی فصل با یک گل خورده نشان می دهد که همچنان یکی از مدعیان اصلی عنوان بهترین خط دفاع لیگ است. اما در فاز هجومی به استثنای یک نیمه بازی با فولاد اثری از نمایش هجومی همیشگی سرخپوشان دیده نمی شود. گردش توپ در مرکز زمین به خوبی اتفاق نمی‌افتد ، فضاسازی لازم برای مهاجمان صورت نمی گیرد و هافبک های هجومی در عبور از خط میانی و خط دفاع حریف برای دور زدن دفاع و ایجاد موقعیت گل زنی ناکام نشان می دهند.
بیشتر بخوانید: برانکو: بازی سخت و نامعلومی مقابل نفت آبادان داشتیم
ابتدا باید به ماجرای محرومیت بازگشت و فراموش نکرد که فرشاد احمدزاده و وحید امیری چه نقش کلیدی در فاز هجومی تیم برانکو داشتند. توانایی عبور از یار مقابل ، دریبلینگ موفق و البته موثر ، قدرت حمل توپ مطلوب و ایجاد موقعیت های گل زنی از هر دو جناح موجب می شد مهاجمان پرسپولیس در هر مسابقه بارها صاحب موقعیت گل زنی شوند. نعمت بزرگی که طارمی و علیپور را به عنوان آقای گلی لیگ رساند.
حتی صادق محرمی که با مشارکت فعال و موثر در برنامه های هجومی، جناح راست خط دفاع پرسپولیس را به یکی از نقاط قدرت این تیم مبدل ساخته بود هم از این تیم جدا شده تا توان هجومی تیم برانکو به شکل معنایی پایین آمده باشد. و البته در این بین نمی توان نقش محسن مسلمان ، موفق ترین گل ساز فصل گذشته لیگ را فراموش کرد که روی پاس های ارسالی و ضربات ایستگاهی تا چه حد خطرساز بود.
با این وجود در میان بازیکنان فعلی پرسپولیس هم می توان گزینه هایی یافت که حداقل وضعیت نیمه هجومی این تیم را بهبود بخشند. پرسپولیس قدرتمند و با صلابت در خط دفاع شاید در این شرایط به جای تقویت تعداد بازیکنان تدافعی خودش نیاز به برتری عددی در زمین حریف داشته باشد ، اتفاقی که طبیعتا با کاستن از تعداد هافبک های تدافعی این تیم رخ می دهد.
احمد نوراللهی و کمال کامیابی نیا کمربند محکمی در خط میانی سرخ پوشان ایجاد کرده اند اما مشارکت آنها در کارهای هجومی به شکل واضحی کاشته یافته تا ۴-۲-۳-۱ مورد نظر برانکو به حضور دو هافبک دفاعی در مرکز زمین شکل بگیرد. پرسپولیس عملا با یک مهاجم نوک که علیپور است و ۳ هافبک هجومی شامل بر بشار رسن ، سیانمک نعمتی و امید عالیشاه بازی می کند.
تنها گزینه باقیمانده در خط میانی منشا است که روی نیمکت می نشیند و در بازی با صنعت نفت تنها ۳ دقیقه فرصت حضور در میدان را پیدا کرد. اما اگر مربی کروات حاضر به آزموندن آرایش ۴-۴-۲ لوزی مثل بسیاری از بازی های فصل گذشته باشد و تیمش را با یک هافبک تدافعی به میدان بفرستد برتری عددی لازم در فاز هجومی را برای تیمش ایجاد خواهد کرد. در این آرایش بشار رسن بهترین گزینه برای بازی در پست هافبک میانی طراح پشت سر دو مهاجم هدف به شمار می رود ، همچنین نعمتی و عالیشاه می توانند در دو جناح حضور موثری داشته باشند.
برانکو در این فصل بیشتر ترجیح داده رسن را در سمت راست به بازی بگیرد و امید عالیشاه را در سمت چپ قرار بدهد تا سیامک نعمتی نزدیک تر به علیپور و پشت سر مهاجم نوک این تیم بازی کند. اما خصوصیات و سابقه بازی رسن نشان می دهد هافبک عراقی یک بازیکن خلاق و طراح در مرکز خط میانی است ، در پستی که فعلا بیشتر به سیامک نعمتی اعتماد شده در حالی که رسن فاقد خصوصیات بازی در جناحین است.
هافبک عراقی از توان عبور از مدافع مستقیم و ارسال های موثر همچنین سرعت کافی برای بازی در این پست برخوردار نیست و به شکل متقابل سیامک نعمتی دقیقا خصوصیات مورد نیاز برای بازی در این پست را داراست! برانکو بعضا به شکل موقتی این جا به جایی را در ترکیب تیمش ایجاد کرده و انتقال نعمتی به جناحین همچنین بشار رسن به پشت سر مهاجم شرایط تیمش را در فاز هجومی بهبود بخشیده است.
فراموش نکنیم که برانکو شایستگی خودش در پرسپولیس را با کسب دو قهرمانی و یک نایب قهرمانی به خوبی اثبات کرده و با همه مشکلاتش در این فصل هم می تواند برای سایر مدعیان خطرساز باشد اما شاید وفاداری بیش از حد او به صلابت خط دفاعی و تاکید بر حفظ احتیاط در فاز دفاعی ، خصوصا با توجه به محرومیت و کمبود بازیکن موجب پایین آمدن توان هجومی تیمش شده باشد. با این وجود پرسپولیس محروم برانکو هم می تواند زیباتر و هجومی تر از این بازی کند تا در نیم فصل اول همچنان در پله های بالایی جدول باقی بمانده و بتواند در نیم فصل دوم با اضافه شدن بازیکنان جدید از عنوان قهرمانی خودش دفاع کند.
منبع: مهر
انتهای پیام/