این پروژه به دانشگاه آرکان تعلق دارد و با استفاده از پلیمر‌های «الکترو اسپین» آب را از هوا بیرون می‌کشد.این پلیمر‌ها در مقیاس نانو هستند. همچنین نسبت سطح به حجم در این پلیمر‌ها بسیار بیشتر از این نسبت در غشا‌های مورد استفاده در دستگاه‌های تقطیر آب است.
شیوه معمول برداشت آب از هوا به وسیله مش‌های مه انجام می‌شود. این مش‌ها شامل ورقه‌ای مشبک از پلیتن است که بین دو قطب مثبت و منفی قرار دارد.بخار آب روی فیبر‌های کوچک متراکم می‌شود و وارد بطری‌های زیر این دستگاه می‌شود. این روش حتی در شرایط مرطوب نیز آب کمی تولید می‌کند.
بیشتر بخوانید:ابداع نانوپارچه‌ای منحصربفرد برای ساخت پوشش‌های جنگی
اما شینگ چونگ جاش وانگ از دانشگاه ارکان دراوهایو و گروهش ماده جدیدی ابداع کرده اند که آب بیشتری از هوا برداشت می‌کند.در سیستم جدید فیبر‌های مقیاس نانو دور بخش‌هایی از گرافیت منبسط شده، می‌پیچیند تا سطحی وسیع برای تجمیع قطرات آب فراهم کنند. ازسوی دیگر گرافیت نیز سبب می‌شود هنگام فشردن یا گرم کردن مواد آب از آن‌ها خارج شود.
به گفته وانگ دستگاه‌های برداشت آب با کمک این نانوفیبر‌ها می‌توانند روزانه تا۱۸۰ لیتر آب به ازای هر متر مربع تولید کنند.حال آنکه سیستم‌های تجاری که اکنون در مراکش به کار گرفته شده اند، روزانه فقط ۳۰ لیتر به ازای هر متر مربع تولید می‌کنند.
نانوفیبر‌ها علاوه بر استخراج آب از هوا گرد وغبار و باکتری را از آن جدا می‌کنند به عبارت دیگر آب قابل آشامیدن است.
منبع:مهر
انتهای پیام/