به گزارش حوزه تجسمی گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛عکاسی و ثبت تصاویر و لحظات، جزء هنر و مهارت‌هایی محسوب می‌شود که هر کسی نمی‌تواند بلیت ورود به آن را برنده شود و باید علاوه بر ذوق و سلیقه هنر ورود به عرصه را نیز دارا باشد.
هنری که با تمرین و خلق ایده‌های ناب و مشاهده و ... می‌تواند روز به روز افزایش یابد، اما باید این نکته را مد نظر قرار داد که این هنر و نحوه عکاسی، سبک‌ها و ژانر‌های متفاوت و گسترده‌ای دارد که هر کدام از آنها بصورت حرفه‌ای به موضوعی خاص می‌پردازد که این امر سبب ایجاد تفاوت‌هایی در نحوه اجرا عکاسی و نوع عکاسی دارد.
در همین راستا باشگاه خبرنگاران جوان قصد دارد تا شما هنرمندان خلاق و یا علاقه مندان به موضوع عکاسی را با انواع سبک‌ها و ژانر‌های موجود در عکاسی آشنا کند، پس اگر قصد دارید یک عکاس خوش ذوق شوید و نمی‌دانید کدام ژانر را انتخاب کنید با ما همراه باشید.
عکاسی آنالوگ اصطلاحی است که بعد از ظهور عکاسی دیجیتال، به عکاسی که با فیلم انجام می‌گیرد، اطلاق شد.
بیشتر بدانید: عکاسی و تاریخچه عکاسی/ عکاسی چطور وارد ایران شد؟
در مقایسه با عکاسی دیجیتال که ضبط تصویر به وسیله تغییر در پتانسیل الکتریکی خروجی از سلول‌های حساس به نور صورت می‌گیرد، پیشوند آنالوگ به سیستم ضبط شیمیایی تصویر که بدون وجود تغییرات الکتریکی است، اضافه شده است.
در عکاسی آنالوگ، تصویر بر روی فیلمی که با استفاده از ژلاتین، نقره برمید بصورت امولسیون بر روی پایه فیلم تهیه شده، ثبت می‌شود؛ ولی در دوربین عکاسی دیجیتال، سیگنال تولید شده از برخورد نور با صفحه حساس ضبط تصویر، توسط پردازشگر دوربین، ضبط و برای ارسال یا بازپخش آماده می‌شود.
عکاسی دیجیتال به فرآیند ثبت تصاویر به وسیلهٔ دریافت و ثبت نور بر روی سطح حساس به نور حسگر الکترونیکی گفته می‌شود. الگو‌های نوری بازتابیده شده یا ساطع شده از اشیاء بر روی سطح حساس به نور حسگر تأثیر می‌گذارد و باعث ثبت تصاویر می شود.
عکاسی دارای سه ویژگی علمی، صنعتی (اقتصادی) و هنری است. عکاسی به عنوان یک پدیده علمی تولد یافت و به شکل یک صنعت گسترش یافت و همچنین جنبه‌های هنری نیز در آن ظهور کرد.
عکاسی دیجیتال در حال حاضر رایج‌ترین تکنولوژی برای ثبت تصویر‌های ۲بعدی و ۳بعدی در بازار‌های مصرف‌کننده و حرفه‌ای است. آسانی نسبی استفاده، سرعت بالای بازدید، انتقال و چاپ و نیز در بسیاری از موارد، کیفیت برتر، تعدادی از ویژگی‌های متمایزکننده عکاسی دیجیتال هستند.
ببینید: سلفی‌های تاریخی یک راننده تاکسی زمانی که سلفی مد نبود
آسانی نسبی ویرایش عکاس‌های دیجیتال و در دسترس بودن نرم‌افزار‌های قدرتمند برای این کار، باعث پیش آمدن جنجال‌های بسیاری در مورد صداقت و قابل اعتماد بودن عکس‌های دیجیتالی در عرصه‌های خبرنگاری و تاریخ‌نگاری شده است.
البته ویرایش عکس و پیامد‌های مربوط به آن، محدود به عکاسی دیجیتال نیستند و این موضوع بحثی مطرح در کل طول تاریخ عکاسی بوده است.
تقسیم بندی سبک‌ها و ژانر‌های عکاسی کار مشکلی است به همین دلیل هر عکاس را می‌توان صاحب یک ژانر از عکاسی دانست.
در این نوشته سعی شده به تمام انواع عکاسی که شناخته شده پرداخته شود.
عکاسی مفهومی از جنبش هنر مفهومی در اواخر دهه ۱۹۶۰ میلادی به وجود آمد.
عکاسی مفهومی سعی دارد آنچه در ذهن عکاس است را به تصویر بکشد و ذهن بیننده را به فکر وادار کند مانند عکس‌های سوررئال (سبک سوررئالیسم یا فرا واقع گرایی)
عکاسی مفهومی یک فرم پیشرفته‌تر از ابراز احساسات هنرمندانه است که عکاسی را در زمره هنر‌هایی مانند نقاشی، شعر، موسیقی و … در می‌آورد. عکس‌های همه سبک‌های عکاسی می‌توانند در این دسته قرار گیرند به شرطی که مفهومی خاص را به بیننده القا کنند.
عکاسی از کودکان/ خانواده (Baby/family photography) نوع دیگری از عکاسی است که بسیار محبوب بوده و در آن سعی عکاس بر این است که موقعیت و حالات مختلف کودک و خانواده اش را به تصویر بکشد و برای ثبت لحظه‌ای زیبا اعضای خانواده دور هم جمع می‌شوند.
معنای لغوی آن مکعب گرایی است و از نقاشان سرآمد در این سبک می‌توان از پیکاسو نام برد. در این سبک نوعی نگاه متفکرانه و متفاوت به جهان هستی وجود دارد. در این سبک از عکاسی معمولا در دید اول تصویر درهم و پیچیده به نظر می‌آید که با توجه بیشتر می توان به هدف عکاس از آن پی برد.
در این سبک (Macro Photography) یا عکاسی از نمای نزدیک، عکاس به سراغ موضوعاتی، چون: حشرات، گل ها، قطره‌های آب و… می رود و به قدری به آنها نزدیک می‌شود که تمامی اجزایی که شاید با چشم غیر مسلح دیده نشوند را به تصویر بکشد. برای این سبک از عکاسی، لنز‌های خاصی وجود دارند که امکان زوم بالا روی سوژه را به عکاس می‌دهند همچنین استفاده از فلاش ویژه در این سبک کاربرد خوبی دارد.
ببینید: عجیب‌ترین و طولانی‌ترین سلفی جهان به طول ۵۰۰۰ مایل!
عکاسی انتزاعی یا آبستره در مقابل رئالیسم یا واقع گرایی جای می‌گیرد. انتزاعی برخلاف رئال، به شکلی خالص در دنیای واقعی وجود ندارد. در این سبک قوه تخیلِ عکاس از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است و به طور مستقیم در تصویری که بوجود می‌آید دخالت دارد.
یادبگیرید: بایدها و نبایدهای عکاسی آزاد
سوژه چیزی نیست که بطور کامل و دست نخورده در طبیعت دیده شود، بلکه در عکاسی انتزاعی، عکس یا کاملا غیرواقعی و خیالی است و یا سوژه در واقعیت وجود دارد، ولی عکاس با حذف موارد اضافی یا ایجاد تغییر در کادر بندی، و پررنگ کردن جنبه‌های مهمتر سوژه تصویری متفاوت از واقعیت ارائه می‌دهد و به مخاطب این امکان را می‌دهد که سوژه را از همان منظری که خود می‌بیند ببیند. یک فاکتور مهم در انتزاعی کردن عکس، استفاده از زاویه‌هایی است که بیننده به آن عادت ندارد و غیرمعمولی است.
همانطور که از اسم آن پیداست، عکاسی از ساختمان ها، بنا‌ها و سازه‌های گوناگون و معماری شهری را شامل می‌شود که مهمترین اِلِمان در ثبت این عکس‌ها ذوق و قریحه عکاس است. در این سبک عکاس باید سعی کند پرسپکتیو را کنترل کرده و انتخاب مناسبی از عمق میدان داشته باشد. همچنین به دلیل بزرگی آثار معماری، جهت قرار دادن همه آن در کادر، نوع لنز هم اهمیتی ویژه دارد تا عکاس مجبور به فاصله گرفتن زیاد از موضوع نشود.
در این سبک از عکاسی، عکاس بدون بزرگ نمایی و یا تغییر در اصل موضوع به ثبت تصویر از دستاوردها، خدمات و محصولات یک شخص یا سازمان می پردازد.
بسیاری این سبک را با سبک عکاسی صنعتی اشتباه می گیرند. در صورتیکه عکاسی تبلیغاتی برخلاف عکاسی صنعتی در به تصویر کشیدن یک محصول بزرگ نمایی می‌کند و سعی در نشان دادن بهترین شکل آن دارد. عکاسی تبلیغاتی در بازاریابی کاربرد زیادی دارد و در این نوع عکاسی، گذشته از آگاهی رسانی، تلاش بر جلب نظر مشتری است. عکاسان این سبک، ذهنی پر از ایده‌های متفاوت دارند.
در سبک عکاسیِ فاین آرت یا هُنری، مقصود تولید عکس‌های صرفاً زیبایی شناسانه است و از آنجا که زیبایی مفهومی مطلق نبوده و هر فرد تعریفی مختص به خود از آن دارد، عکاسی هنری بسیار شخصی و ذهنی است. آلبرت سندز، کارلتون واکینز و تیموتی سولیوان از جمله عکاسان برجسته هنری به حساب می‌آیند. تصاویر گرفته شده در این سبک خود نمایانگر یک اثر هنری هستند.
ببینید: عکس هایی که قوانین فیزیک و ریاضی را به خوبی رعایت کرده اند
تصاویری خلاقانه که جذابیتی انتزاعی دارند. می‌توان این عکس‌ها را برابر با بیان احساسات و افکار یک هنرمند روی بوم نقاشی دانست. این سبک از عکاسی، منحصر به اهداف تجاری نیست و در عین حال می‌تواند کاربرد زیادی در حرفه‌های خلاقانه داشته باشد.
عکاس هنرهای زیبا باید درک و نگاهی فراتر از ظواهر بدیهی داشته باشد.
عکاسی استیل لایف، عکاسی از اشیاء بی جان و یا بی حرکت است. در این سبکِ عکاسی سنجش درست نور و ترکیب بندیِ خلاقانه لازم است. عکاس در این سبک، غیر از عکاسی به نوعی در چیدمان صحنه عکس و تعیین اجزای صحنه نقش دارد.
عکاسیِ پرتره به معنیِ عکاسی از چهرهِ انسانهاست. نورپردازی و کادربندی از فاکتورهایِ اساسی در زمینه عکاسی پرتره است. در این سبک از عکاسی تأکید بر حالات و چهره انسان است. از نورپردازی‌های معروف برایِ عکاسی پرتره: رامبراند، پروانه‌ای، نیم سایه و .. می توان نام برد که هریک سبکی ویژه از نورپردازی محسوب می شوند. انواع مختلف این نوع عکاسی را می‌توان: پرتره تمام قد، پرسنلی، خانوادگی، سیاسی و هنری و… دانست.
این سبک را می توان نوع دیگری از عکاسیِ تبلیغاتی دانست که زیبایی شناسی هم در آن دخیل است و اساس و شالوده‌ی آن لباس، انواع پوشاک، لوازم تزیینی و زیبایی‌های بصریِ انسان است. عکاسی مد از سبکهایِ پرخرج است چرا که به تجهیزات و مُدل‌های حرفه‌ای و متعلقات آن نیاز دارد و البته از سودآورترین انواع آن هم هست.
در این سبک عکاسی معمولا از لنزهایِ تِلِه (لنز‌هایی با زاویه دید باریک برای فواصل دور) استفاده می شود. گاهی در این سبک از عکاسی تلاش بر این است که علاوه بر تأکید روی عناصر زیبایی، فضای سیاسی و اجتماعی هم نشان داده شود.
آثار خلاقانه این عکاسان را در مجلات معتبری مثل نشنال جئوگرافیک می‌توان دید. زیرمجموعه‌های این سبک را می‌توان شامل: عکاسی منظره، زیر آب، حیات وحش، دریا‌ها و ابر‌ها دانست.
شکار حالت‌های متفاوت اقیانوس در طول روز و حتی فصول مختلف می‌تواند نقشی عمده در خلق تصویری موفق و جذاب داشته باشد.
عکاسی زیر آب چالش برانگیز بوده و عکاس برای ثبت عکس خوب نیازمند تسلط کافی به شنا و غواصی است. عکاسی سیاه و سفید در عکاسی ابر‌ها کاربرد خوبی دارد و منجر به ثبت عکس‌هایی خلاقانه خواهد شد.
مقصود از لنداسکیپ همان عکسبرداری چشم انداز‌ها و مناظر است که معمولاً با لنز‌های واید (لنز‌هایی با زاویه دید باز و وسیع) عکسبرداری می‌شود. این سبک می تواند عکاسی از مناظر طبیعی و یا شهری مانند شهر در شب از خارج شهر یا هر منظره چشم نوازِ دیگری باشد.
یاد بگیرید: خلاقانه عکاسی کنید/ ویژگی‌های یک لنز مناسب چیست؟
عکاسی از چشم انداز شهری (urban landscape) عکس‌هایی را شامل می‌شود که به همان سبکِ عکاسی از طبیعت گرفته می‌شوند و نوع نگاه عکاس به عناصر شهری (ساختمان و خیابان ها) مانند نگاهی است که در عکاسی از طبیعت (کوه‌ها، درخت هاو..) دارد.
همانطور که از اسم آن مشخص است عکاسی از طبیعت بکر و وحشی و موجوداتِ زنده را عکاسی حیات وحش می نامند، بدونِ حضور انسان و عناصر زندگی انسانی.
عکاسی خبری یا فتوژورنالیسم به تصاویری گفته می‌شود که هدف اصلی آنها خبر رسانی است و در واقع روایتی است از یک رویداد خاص که کامل کننده یک گزارش باشد. این تصاویر احتمالا بصورت تکی یا یک مجموعه منتشر می شوند. عکس خبری باید شاهدی صادق در جریانِ اتفاقِ رخ داده باشد و دستکاری در آن جایز نیست. مرامنامه‌های اخلاقی حوزه این سبک را از دیگر سبک‌ها جدا می‌کنند.
می‌توان عکاسی خبری را در دسته‌های زیر طبقه بندی کرد:
عکاسی مسنتد از ابتدایی‌ترین انواع عکاسی است که عکاس باید تصویری ارائه کند که به بهترین وجه ممکن نشان‌دهنده حادثه مورد بحث و به شکل کاملا واقع‌گرایانه باشد. عکاسان مطبوعاتی معمولا تصاویر خود را به نشریات علاقه‌مند ارائه می‌کنند. اخیرا عکاسان مطبوعاتی سراسر جهان شروع به نمایش تصاویر خود در نمایشگاه‌ها کرده‌اند.
ممکن است دشوارترین تعریف از سبک، مربوط به عکاسی خیابانی باشد! این سبک را نمی توان از دیگر سبک‌ها جدا دانست. ولی در کل می توان گفت: این سبک عکاسی عبارت است از عکاسی از روزمرگی هایِ جامعه و اتفاقات ریز و درشتی که نظرِ عکاس را به خود جلب کرده است. عکاسی خیابانی را می‌توان زیرشاخه عکاسی مستند دانست که در آن گاهی با شوخ طبعی و یا لحن کنایه آمیز پیامی سیاسی و یا اجتماعی منتقل می‌شود، که در این حالت به عکاسی مستند نزدیک می‌شود.
عکاسی ورزشی را می‌توان زیرشاخه عکاسی خبری دانست که در آن از صحنه‌های ورزشی عکاسی می‌شود. در این سبک، تجهیزات نقشی مؤثر دارند، چون سوژه در حال حرکت است و عکاس هم از صحنه دور است بنابراین لنز‌های قوی مثل تله و زوم برای عکاس ضروری است. همچنین دوربین باید قابلیت عکاسی پیاپی – Burst Mode– را داشته باشد تا در هنگام یک اتفاق، عکاس از تمامی وقایع عکاسی کرده و لحظه‌ای را از دست ندهد. فاکتور مهمی که عکاس این سبک باید در نظر بگیرد سرعت شاتر متناسب با حرکت سوژه است.
در این سبک به وسیله دوربین یا تلسکوپ از آسمان شب عکس گرفته می شود تا اجرامِ آسمانی، صور فلکی، خوشه‌ها و توده‌های صحابی و…به صورت شفاف، یا بصورتِ زوم شده در عکس ثبت شوند. این سبک را می‌توان هم علمی و هم هنری به حساب آورد. برایِ ثبتِ این عکس‌ها شب‌ها خارج از شهرهایِ بزرگ و به دور از آلودگی هایِ نوری اُتراق کنید و ساعت‌ها به ثبت عکس‌های زیادی بپردازید. عکاسی از رد ستاره‌ها را می توان زیرشاخه عکاسیِ نجومی دانست که عموماً از ترکیبِ تعدادِ زیادی عکس به فواصلِ زمانی کم از یکدیگر بدست می‌آید.
عکاسی جنگ ذهنیت مردم دنیا را نسبت به پدیده جنگ تغییر داد. به کمک عکاسی جنگ، مردم به عمق یک فاجعه جنگی پی می‌برند که این مهم از طریق نوشتار قابل انتقال نیست.
موضوعات عکاسی جنگ فقط در محدوده جبهه یک جنگ نیستند. ثبت تصاویر ویرانه‌های به جا مانده از جنگ و آسیب‌های انسانی نیز در حوزه همین عکاسی قرار دارد.
هدف اصلی عکاسی جنگ به ثبت رساندن تصویر چهره انسانی است که به هر نوعی درگیر این نزاع است، این چهره می‌تواند یک سرباز خسته باشد و یا یک کودک غمگین.
ببینید: جادوی عکاسی با دوربین گوشی‌های آیفون
عکاسی جنگ تاثیر زیادی در افکار عمومی دارد و می‌تواند مردم را در مقابل سیاست کشور قرار داده و حتی دولتمردان را مجبور به توقف جنگ کنند. این دلایل باعث شد تا عکاسی جنگ یکی از انواع عکاسی باشد.
تنها انتخاب عکاسان در زمان پیدایش عکاسی، عکس سیاه و سفید بود. بعد‌ها که فیلم‌های رنگی تولید شدند تا مدتی همچنان فیلم‌های سیاه و سفید کاربرد داشتند، زیرا این فیلم‌ها به نسبت ارزان‌تر و با کیفیت‌تر بودند.
با ارتقا کیفیت فیلم‌های رنگی تولید فیلم‌های سیاه و سفید با شکست رو به رو شد؛ ولی امروزه عکس‌های سیاه و سفید، مورد توجهی دوباره قرار گرفته اند چرا که عکاسان به قدرت عکس‌های سیاه و سفید پی برده‌اند.
در واقع بعضی اوقات عکاس مایل است بر سایه‌ها و طیف‌های خشن یک سوژه تأکید کند. این سبک از عکاسی توانایی خاصی در آفرینش فضا‌های رمانتیک و رمزآلود دارد.
نور و سایه نقش مهمی در این سبک ایفا می کنند و اگر چنانچه عکاس نتواند نور مناسبی را در تصویر به ثبت برساند از ارزش کارش به شدت کاسته می‌شود.
عکاسی سیاه و سفید نوعی حس نوستالوژیک را القا می‌کند که سبب محبوبیت این سبک بین مردم می‌شود.
عکاسی عروسی رشته‌ای ویژه در این هنر است که مختص ثبت لحظات خاطره‌انگیز عروسی به انواع و اقسام روش‌های خلاقانه است. یک عکاس می‌تواند رویکردی متفاوت در قبال هر کدام از عروس یا داماد در این مقوله داشته باشد. در حالی که برخی ترجیح می‌دهند از فیگور‌های سنتی استفاده کنند، بعضی‌ها هم مبنای عکس خود را صرفا معطوف به لحظه و اتفاقات آنی آن می‌کنند.
همچنین عکاسان می‌توانند در صورت موافقت مشتری تصاویری بسیار شیک (شبیه عکاسی مد) با تم‌های خاص بگیرند. موارد بسیاری مانند عروسی‌های پر زرق و برق وجود دارند که عکس‌ها به طور اختصاصی در استودیو‌ها گرفته می‌شوند. امروزه، بسیاری از مردم که به دنبال کشف ایده‌های جدید هستند راه را برای عکاسان حرفه‌ای این رشته به منظور خلاقیت بیشتر باز کرده‌اند.
عکاسی در سفر شامل ثبت تصاویر از منظره‌های خاص یا مردم کشور‌های مختلف است. عکاس این رشته، از آداب و رسوم مکان‌های مختلف تصویربرداری می‌کند.
انتهای پیام/