اقتدار دفاعی و تهاجمی، حق مسلم کشور در برابر زیاده‌خواهی غرب

به گزارش خبرنگار حوزه دفاعی امنیتی گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان،  تأسیس وزارت دفاع و پشتیبانی نیرو‌های مسلح در ۳۱ مرداد ماه به عنوان روز صنعت دفاعی، فرصت مناسبی را برای معرفی قابلیت‌ها و توانمندی‌های دانشمندان و صنعتگران جوان ایرانی در تولید پیشرفته‌ترین محصولات صنعتی و دفاعی ایجاد کرده و ثابت می‌کند که اگر مسئولان و مدیران کشور با تلاش مضاعف بر تولید محصولات مورد نیاز دفاعی تمرکز کنند، ظرفیت‌های علمی و صنعتی کشور این قابلیت را دارد که به رغم تحریم‌های فلج‌کننده، در طول ۴۰ سال گذشته به خودکفایی رسیده و توان صدور محصولات خود به سایر کشور‌ها را نیز دارد.

تنها بخش بسیار ناچیزی از تسلیحات دفاعی کشور در دوران قبل از انقلاب تولید داخلی بود و بخش اعظم درآمد‌های نفتی کشور خرج خرید های تسلیحاتی می شد که کشور را به یکی از بزرگ‌ترین وارد‌کنندگان اسلحه در منطقه تبدیل کرده بود، دلیل آن هم حفظ و تأمین منافع فرامرزی آمریکایی‌ها در منطقه غرب آسیا و حتی آفریقا هزینه می‌شد، در واقع در آن دوران ایران ژاندارم آمریکا در منطقه بود،درست نقشی که امروز آل‌سعود در منطقه بر عهده دارد.

ژاندارمی که به قدرتی منطقه‌ای تبدیل شد

بیشترین جنگ‌افزار‌های ایران قبل از انقلاب اسلامی، از آمریکا و اروپا وارد می‌شد، به طوری که بین سال‌های ۱۳۵۲ و ۱۳۵۶، محمد رضا پهلوی سفارش ده‌ها میلیارد دلار جنگ‌افزار به آمریکا و انگلیس داد و حتی در سال ۱۳۵۶، سازمان صنایع دفاعی ایران پروژه مشترکی را با رژیم صهیونیستی برای تولید انواع موشک آغاز کرد که البته این پروژه به کلاهبرداری اسرائیل از ایران ختم شد.

فن آوری تولید تسلیحات دفاعی در آن زمان همواره نزد خود غربی‌ها باقی می‌ماند، به طوری که در تولید مشترک برخی از این تسلیحات حساس نظیر «موشک تاو» که در صنایع الکترونیک شیراز تولید می‌شد، در سالن‌های مونتاژ و بخش‌های حساس این موشک، هیچ فرد ایرانی اجازه ورود نداشت، چرا که آمریکایی‌ها به رغم سرسپردگی‌ها و خیانت‌های رژیم پهلوی، حاضر نبودند که ایرانی‌ها به تکنولوژی‌های حساس دست یابند و می‌خواستند ایران به عنوان مصرف‌کنندگان کالا‌های تولیدی آن‌ها باقی بماند و به همین دلیل بود که پس از پیروزی انقلاب اسلامی و خروج مستشاران صنعتی و نظامی بیگانه از ایران، بسیاری از صنایع حساس ما تعطیل شد.

پس از پیروزی انقلاب اسلامی، تحریم‌های گسترده نظامی از سوی کشور‌های مختلف بلوک شرق و غرب علیه ایران وضع شد، به طوری که حتی از فروش سیم خاردار به ایران نیز جلوگیری می‌کردند و یا کالا‌های غیرنظامی که ممکن بود مصارف نظامی داشته باشند را نیز به ایران نمی‌فروختند و در همان زمان بسیاری از تجهیزات نظامی خریداری شده از آمریکا که وجه آن نیز پرداخت شده بود به ایران تحویل نشد و به همین دلیل است که بخشی از طلب ایران از آمریکایی‌ها که هنوز هم پرداخت نشده و یکی از دلایلی که صدام رئیس رژیم بعثی حاکم بر عراق را به حمله به ایران وسوسه کرد همین تحریم‌ها و برآورد ناتوانی ایران در برابر تهاجم گسترده ارتش تا به دندان مسلح عراق بود.

تحریم‌هایی که به فرصت تبدیل شد

 آغاز تهاجم عراق و تشدید تحریم‌های اقتصادی و نظامی، شروع پیشرفت‌های کشور در زمینه صتعت دفاعی بود و ایران چاره‌ای جز تکیه به صنایع نظامی خودی برای تعمیر و ساخت جنگ‌افزار نداشت. در سال ۱۳۵۸ اولین گام‌ها در زمینه ساخت و مهندسی معکوس جنگ‌افزار‌ها از جمله آر پی جی ـ. ۷، بی ام ـ. ۲۱ کاتیوشا و موشک دوش پرتاب  سام ـ. ۷ آغاز و در دوران جنگ نیز این تلاش‌ها برای تولید دیگر جنگ افزار‌های مورد نیاز شدت گرفت. در طول سال‌های پس از آن با اهتمام نیرو‌های مسلح و وزارت دفاع دستاورد‌های ارزشمندی در این عرصه به دست آمد و روحیه بسیجی و تلاش‌های شبانه‌روزی مهندسان و کارشناسان، یکی از عوامل اصلی موفقیت‌ها در عرصه تولید تجهیزات دفاعی بود.

در طول جنگ تحمیلی صنایع دفاعی کشور شاهکارهای بسیاری را رقم زد که می توان از میان آنها به پل خیبر اشاره کرد. پل خیبر پلی شناور به طول 14 کیلومتر بود که روی هور احداث شد. منطقه عملیاتی خیبر در شرق رود دجله و داخل هور الهویزه واقع بود. مهندسان برای شناور نگه‌داشتن پل از مواد پلیمری استفاده کردند و در طول مسیر قطعات یدکی به پل اصلی متصل شد تا چنانچه پل مورد بمباران هواپیماهای دشمن قرار گرفت، روند تعمیر و بازسازی آن در کوتاه‌ترین زمان، ممکن باشد.

یکی از مشکلاتی که رزمندگان هنگام قایقرانی در آب‌های خوزستان با آن مواجه می‌شدند، گیر کردن نی و گیاهان آبزی مرداب‌ها در لابه‌لای پره‌های موتور قایق‌‍‌ها بود. اینجا بود که رزمندگان خلاق دست به کار شدند و قایق‌هایی طراحی کردند که با ملخ چوبی و از طریق جابه‌جایی هوا کار می‌کرد. این روش باعث شد قایق‌هایی در اختیار داشته باشند که هم روی نی و هم روی آب با سرعت پیش می‌رفتند.

یکی از ویژگی‌های موشک‌های رادارگریزی که دولت عراق هنگام جنگ از فرانسه خریده بود این‌که این موشک‌ها پس از شلیک در ارتفاع 4 متری از سطح آب پرواز و امواجی رو به جلو ارسال می‌کردند. این امواج پس از بازتاب، موقعیت شیئی ناشناس را که به احتمال زیاد کشتی دشمن بود نشان می‌داد و رادار موشک، هدف شناسایی شده را منهدم می‌کرد. مهندسان جهاد سازندگی برای مقابله و منحرف کردن این موشک‌ها دست به ابتکار جالبی زدند. آنها صفحات فلزی عمود بر همی را طراحی کردند. این صفحه‌ها امواج فرستاده شده از طرف موشک را به سمت خود موشک بازتاب می‌داد، موشک در شناسایی هدف به اشتباه می‌افتاد و به جای کشتی، این صفحات فلزی را مورد اصابت قرار می‎داد.

ارتش ایران در دوران قبل از انقلاب وابسته و تحت نفوذ آمریکایی‌ها بود. قدرت دفاعی – نظامی کشور در راستای تأمین منافع غرب تعریف شده بود. عمده تجهیزات نظامی ارتش از کشور‌های غربی وارد می‌شد و هزاران مستشار نظامی در ارتش ایران حضور داشتند. با وقوع انقلاب اسلامی، سیستم دفاعی – نظامی و امنیتی کشور به طور کلی متحول شده و در کنار ارتش جمهوری اسلامی، نهاد‌های دیگر، چون سپاه پاسداران، بسیج و کمیته‌های انقلاب اسلامی شکل گرفتند. تجارب دوران دفاع مقدس و مجاهدت‌های پس از آن، موجب شده تا امروزه، جمهوری اسلامی از نظر قدرت دفاعی، در سطح بازدارندگی قرار گیرد. پیشرفت‌های نظامی در کشور به‌ویژه در صنایع دفاعی، به گونه‌ای است که علاوه بر تأمین تمامی نیازمندی‌های نیرو‌های مسلح در حوزه‌های گوناگون، ایران به یکی از صادرگنندگان تجیهزات نظامی تبدیل شده است.

ساخت انواع سلاح‌های سبک و نیمه‌سنگین، انواع توپ‌های میان‌برد و بلندبرد زمین به زمین و زمین به هوا، موشک‌های کوتاه‌برد، میان‌برد و بلندبرد و بالستیک در کلاس‌های مختلف، انواع دوش پرتاب‌های ضدهوایی، انواع خودرو‌های زرهی، نفربرها، تانک‌ها و انواع سلاح‌های ضد تانک،  کشتی‌های نظامی، ناوچه‌ها، قایق‌های تندرو پرنده، انواع موشک‌ها و اژدر‌های ساحل به دریا و دریا به دریا،  انواع هواپیما‌های نظامی با سرنشین و بدون سرنشین و انواع بالگردها، پیش‌رفت‌های چشمگیر در جنگ‌های الکترونیک و نبرد‌های سایبری، انواع سامانه‌های ثابت، متحرک و زیرزمینی برای پرتاب موشک‌ها و به‌ویژه موشک‌های بالستیک، سامانه‌های بسیار فوق مدرن ضدهوایی مانند S۲۰۰ و انواع رادار‌های پیشرفته همگی نمونه‌هایی از دستاورد‌های نظامی پس از انقلاب است که با وجود آن‌ها  امروز قدرت دفاعی – نظامی جمهوری اسلامی، تهدیدات نظامی علیه ایران را از اعتبار ساقط کرده و همگان می‌دانند که هیچ کشوری توان و جرأت تجاوز نظامی به ایران ندارد و گزینه های روی میز را قطعا روی میز نگه می دارد.

پیشرفت ایران در زمینه ساخت و تولید انواع سلاح ­ها و تجهیزات نظامی بقدری شگفت انگیز بوده که موسسه " گلوبال فایرپاور " در آماری که اخیرا منتشر کرد؛ اعلام کرده که ارتش ایران در رتبه 21 جهان قرار گرفته است و این در حالی می‌باشد که قدرت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در این آمار محاسبه نشده است. این آمار پیشرفت ایران را در زمینه نظامی ثابت می‌کند. نمونه های زير تنها بخشی کوچک از پيشرفت های خيره کننده ايران در صنعت نظامی و دفاعی کشور پس از انقلاب اسلامی است و اين پيشرفت ها در حالی  بدست آمده که تا پيش از انقلاب اسلامی نيروهاي مسلح ايران در بعد تجهيزات و آموزش کاملا وابسته به غرب بودند.

ساخت انواع سلاح ها و تجهیزات نظامی از جمله: ساخت انواع هواپیما و جت های جنگنده مافوق صوت رادارگریز (مانند؛ صاعقه و آذرخش)، آموزشی (مانند؛ پرستو، درنا، سیمرغ، شفق، تندر)

خودکفایی در تولید و ساخت انواع هواپیماهای بدون سرنشین مدرن

ساخت انواع بالگرد(مانند، بالگردهای شاهد، شباویز ۲۰۷۵ و۲۰۶۱ و بالگرد ضد تانک ۲۰۹۱) و تعمیر انواع هواپیما و بالگرد با کسب رتبه پنجم جهانی بخشی از دستاوردهای صنعت هوایی است.

پیشرفت ایران در زمینه ساخت و تولید انواع موشکهای بالستیک، دور برد زمین به زمین، زمین به هوا و انواع موشک های دریایی (مانند: موشک ماهواره بر سفیر، شهاب، سجیل، موشک کروز) بقدری شگفت انگیز بوده، ایران را در ردیف معدود کشورهای دارنده تکنولوژی ساخت موشک های فوق دقیق سطح به سطح قرار داده است.

ساخت انواع رادار با بُرد بیش از یک هزار کیلومتر و پرتاب چندین ماهواره با سرنشین و بدون سرنشین به فضا از جمله مواردی هستند که کسب رتبه هفتم جهان در سامانه کامل پرتاب ماهواره و رتبه دوازدهم جهان در طراحی و ساخت ماهواره را برای یازدهمین عضو باشگاه فضایی جهان یعنی ایران به ارمغان آورده است.

ساخت زیر دریایی، ساخت و تعمیر انواع ناو و ناوچه ساخت هاور گرافت (قایقهای دوزیست) ساخت انواع قایقهای تندرو و قایق پرنده

ساخت و تعمیر انواع زره پوش و تانک

خودکفایی در ساخت انواع تجهیزات و سلاحهای سبک، نیمه سنگین و سنگین مانند: انواع خمپاره انداز و توپهای مدرن، انواع سامانه‌ها و سلاحهای پدافند ضد هوایی و مهمات سبک و سنگین

توسعه صنایع مخابراتی و ساخت انواع بی سیم و تقویت و توسعه صنایع اپتیک و ساخت انواع دوربین های معمولی و دید در شب و صدور برخی از این محصولات به ۳۲ کشور جهان

اين موارد از دستاوردهای صنایع نظامی محسوب می شوند که قبل از انقلاب اسلامی، تولید آنها در کشور سابقه‌ نداشته و مهمتر اینکه بخش قابل توجهی از آنها، صرفاً در انحصار تعداد معدودی از کشورها پیشرفته جهان قرار داشته است

قدرت دفاعی که دست دشمنان را کوتاه نگه می‌دارد

همزمان با پیشرفت‌های صنایع دفاعی در کشور به نظر می‌رسد که باید این توانمندی در حوزه‌های صنعتی دیگر نیز مورد استفاده قرار گیرد. استفاده از ظرفیت‌های حوزه دفاعی مثل نیروی انسانی و امکانات و تجهیزات در صنایع دیگر باعت تسریع در پیشرفت کشور خواهد بود و برای رسیدن به چنین هدفی، هماهنگی و تعامل دولت و سازمان‌های مختلف برای استفاده از این تجربه زمینه‌ساز پیشرفت صنایع دیگر خواهد شد و البته باید توجه داشته باشیم که نقشه دشمن محدودسازی قدرت دفاعی کشور است و نمونه چنین برنامه و طرحی را در ماجرای محدودسازی صنعت هسته‌ای شاهد بودیم و این رفتاری هوشمندانه‌تر از جانب ما در برابر نقشه‌های دشمن را نیاز دارد و در عین حال صنایع دفاعی هم نباید محدود شود و کشور باید نیاز‌های خود در حوزه قدرت بازدارندگی را حفظ و پیگیری کند که یکی از مهم‌ترین شاخصه‌های بازدارندگی، قدرت موشکی است.

صنایع دفاعی در ایران همواره به عنوان یک نظام دینی و ارزشی براساس آموزه‌های قرآنی از ارزش ذاتی و قداست برخوردار است و توجه به آیات و روایات مربوط به جهاد، ارزش دفاع را مشخص می‌کند و امروز در عرصه هوافضا، قدرت موشکی، قدرت دریایی، عرصه زمینی، بالگرد‌ها و جنگنده‌های پیشرفته جزو کشور‌هایی محسوب می‌شویم که دنیا روی ما حساب می‌کند و همین تولیدات بوده که جمهوری اسلامی را از قدرت بازدارندگی برخوردار کرده و مانع دست‌اندازی دشمنان به ملت ایران شده است. صنایع دفاعی ما امروز به خوبی نیاز‌های نیرو‌های مسلح را برطرف می‌کند و در عین حال پاسخگوی نیاز‌های محور مقاومت است و امروز کشور‌های مختلفی هستند که نیاز‌های خود را در حوزه دفاعی از ایران تامین می‌کنند و این پیش‌رفت‌ها همگی نشأت گرفته از روح خودباوری، اعتمادبه نفس، شجاعت و مدیریت جهادی است.

انتهای پیام/