این محققین به سرپرستی آرماندو هرناندز دریافته اند روشی که به موجب آن تالین در پاسخ به حرکت تا نمی خورد فاکتوری تعیین کننده در فعالیت DLC۱ است و نقش مهمی در تکوین کارسینومای هپاتوسلولار بازی می کند.
تحت شرایط مناسب، سلول های سرطانی می توانند مهاجرت یا متاستاز کنند و موجب پراکنش سرطان به سایر بافت ها شوند. زمانی که سرطان به یک جایگاه ثانویه در بدن پراکنده می شود، درمان آن سخت می شود. در این مطالعه جدید محققین مکانیسم مهاجرت این سلول ها را مورد بررسی قرار دادند.
بیشتر بخوانید:از «سرطان کبد» چه می‌دانید؟
شبیه اسکلت که بوسیله فاکتورهای مکانیکی خارجی کنترل می شود، سلول ها نیز در پاسخ به نیروهای خارجی منقبض شده و حرکت می کنند. ساختارهای داخلی سلول ها موسوم به اسکلت سلولی، نیروهایی را تولید می کند که منجر به مهاجرت سلولی سلول های سرطانی می شود.
پروتئین تالین که به غشای سلولی می چسبد، پلی را بین داخل و خارج سلول ایجاد می کند و به درون حلقه ای پیچ می خورد و می تواند نیروهای مکانیکی را حس کرده و به آن ها پاسخ دهد. این نیروها شکل تالین را تغییر می دهد که آن هم به موجب خود DLC۱ را غیر فعال می کند و بنابراین این پروتئین نمی تواند فعالیت سرکوب کنندگی توموری اش را انجام دهد و منجر به سرطان می شود.
منبع:مهر
انتهای پیام/