به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان؛انبه این روزها طرفداران خاصی برای خود پیدا کرده است و این طرفداران جذب طعم و خوشمزگی این میوه یا خواص جادویی و درمانی آن شده اند.
انبه میوه ای است که هم برای خودش و هم هسته آن خواص گوناگونی ذکر شده است ، اما به راستی این میوه خارق العاده و با ویژگی های مثبت از کجا آمده و چه تاریخچه ای دارد؟!
در همین راستا باشگاه خبرنگاران جوان قصد دارد تا در این مطلب شما را با انبه و بنوعی تاریخچه انبه آشنا نماید، پس پیشنهاد می کنیم اگر از طرفداران این میوه هستید با ما همراه باشید.
انبه میوه شیرین و خوش طعمی است که دارای ویتامین C و A و انواع مختلف کاروتنوئیدها است که باعث تقویت سیستم ایمنی می شود.
انبه از پر مصرف ترین میوه ها در جهان است که در مناطق گرمسیری می روید و متعلق به 4000 سال پیش بوده است .
یاد بگیرید: طرز تهیه کیک انبه، بدون تخم مرغ
این میوه پر خاصیت در هند رشد کرده و به سافدا معروف است ، انبه با پسته و بادام هندی هم خانواده است و 1000 نوع مختلف دارد .
این میوه ی هسته دار از دو بخش عمده تشکیل شده است:
قسمت گوشتی بیرونی و هسته.
قسمت گوشتی، هسته را دربرمی گیرد و در داخل هسته نیز، دانه ی انبه قرار دارد.
بیشتر بدانید: چگونه می‌توان در سی روز به سرعت وزن کم کرد؟
نارگیل، گیلاس، آلو، هلو، زیتون و خرما نیز میوه هایی از همین دسته اند .
انبه یا منجو Mango با نام علمی Mangifera ، میوه‌ای گرمسیری و از تیره پسته‌ایان است.
خاستگاه انبه از هزاران سال پیش در شبه جزیره هند پرورش داده می‌شد و بین قرن پنجم و چهارم پیش از میلاد به آسیای شرقی رسید؛ گرچه این درخت امروزه در بسیاری از کشور های گرمسیری پرورش داده شده و در سراسر دنیا صادر می‌شود.
میوه انبه علاوه بر مصارف خوراکی، آشپزی و آب میوه گیری، به عنوان طعم دهنده، رنگ دهنده و عطر کاربرد دارد. برگ‌های درخت انبه نیز جهت مصارف زینتی قرار می‌گیرد.
درخت انبه قد بلندی دارد و ممکن است به ۳۵ تا ۴۰ متر برسد.
بیشتر بدانید: خواص بی‌نظیر انبه برای زیبایی پوست
قطر قسمت شاخ و برگ دار آن نیز می‌تواند به ۱۰ متر برسد. عمر این درخت طولانی بوده و برخی از درخت های انبه با وجود ۳۰۰ سال سن هنوز میوه می‌دهند.
رنگ برگ‌های درخت انبه در ابتدا و پس از جوانه زدن نارنجی مایل به صورتی است، که با گذشت زمان به رنگ قرمز تیره، و سپس سبز تیره در می‌آید.
شکوفه‌های انبه کوچک و سفیدرنگ به صورت خوشه‌های ۱۰ تا ۴۰ سانتی‌متری هستند.
هر شکوفه ۵ گلبرگ، ۵ کاسبرگ و ۵ پرچم دارد، و رایحه‌ای همچون موگه بهار دارد.
انبه ها نوعاً میوه هایی منحنی شکل با پوست سبز، مایل به صورتی،طلایی یا قرمز و نارنجی زیبا، بسیار معطر ودر بر گیرنده دانه های کرکین پهن وخیلی بزرگ هستند. تنوعات زیادی در این میوه موجود است.
آن ها حتی می توانند گرد، بیضی و قلوه ای شکل باشند.
هر کدام از این میوه هاطعم، مزه واستحکام مغز ساقه خود را دارند.
یاد بگیرید: طرز تهیه ۴ نوشیدنی تابستانی که قبلا امتحان نکرده‌اید
رسیدن میوه ها حدود ۳ تا ۶ ماه طول می‌کشد.
وزن انبه ها می‌تواند بین ۵۰۰ گرم تا ۲٫۵ کیلوگرم باشد. رنگ و اندازه انبه های رسیده با توجه به محیط و نور متغیر است. میوه رسیده می‌تواند زرد، نارنجی، قرمز یا سبز باشد.
به هنگام رسیدن میوه‌ها بوی شیرهٔ ملایمی می‌دهند و با فشار ملایمی فرو می روند.
در وسط میوه هسته درشتی است که با توجه به نوع درخت می‌تواند صاف یا دارای رشته و فیبرهایی در گوشت میوه باشد. گوشت میوه به رنگ زرد تیره و شیرین است.
طعم انبه ها با توجه به گونه شان بسیار متفاوت است. به علاوه، با توجه به نوع میوه یا این که بیش از حد رسیده باشد، گوشت آن می‌تواند صاف یا رشته رشته‌ای باشد.
امروزه یک دوم کل محصولات انبه به کشور هند تعلق دارد. علاوه بر این کشور، انبه در آمریکای شمالی، مرکزی، جنوبی، کارائیب، جنوب و مرکز آفریقا، استرالیا، چین، پاکستان و آسیای جنوب‌شرقی پرورش داده می‌شود. این گیاه به آسانی پرورش داده می‌شود. بیشترین سطح زیر کشت انبه در ایران به استان هرمزگان اختصاص دارد.
انبه در ایران در سواحل دریای عمان، مناطق راسک، سرباز، قصرقند، نیک شهر، دشتیاری و چابهار در سیستان و بلوچستان و همچنین در استان هرمزگان در شهرستان های میناب، رودان، بندرعباس وحومه آن وجاسک کشت شده است، در شهرستان حاجی آباد هرمزگان نیز درختان انبه بارور یافت می‌شوند. قدمت کشت این درخت در استان هرمزگان به بیش از ۳۰۰ سال میرسد، انبه همچنین در استان کرمان در شهرستانهای جیرفت و کهنوج کشت گردیده است.
همچنین در شمال ایران در استان گیلان میوه ای ریز و آبدار وجود دارد که در اصطلاح عامیانه به آن انبه می گویند که در حقیقت بدلیل باردهی زیاد درخت آن در زبان گیلکی به آن انبوه گفته میشده و کم کم تغییر نام یافته است.
انتهای پیام/