وی افزود: نظام سلامت ایران مثل همه جهان با این چالش مواجه است و این موضوع باعث شده که نظام سلامت در بخشهای مختلف با مشکلاتی مواجه شود؛ به طور مثال نظام ارائه خدمات درمانی در ایران در حال حاضر با چالش تداوم خدمات مواجه است.
سعیدپور با بیان اینکه اجرای صحیح و سریع طرح پزشک خانواده میتواند بسیاری از ناکارآمدیهای ساختاری نظام سلامت را بهبود بخشد، اظهار کرد: البته این موضوع تاثیر قابل توجهی بر میزان پرداخت مستقیم بیماران نخواهد داشت.
این استاد دانشگاه ادامه داد: براساس قانون اساسی و برنامههای توسعه و اسناد بالادستی، ایران در سال ۱۴۰۴ باید جامعهای سالم و توانمند در تحقق چشمانداز داشته باشد و مردم از سواد سلامت برخوردار باشند؛ یعنی توانایی بهرهمندی و تحلیل اطلاعات و خدمات سلامت مورد نیاز به منظور تصمیمگیری و انتخاب آگاهانه در مورد فرصتهای سلامت و مراقبت از خود را داشته باشند.
وی با انتقاد از اینکه محوریت نظام سلامت کشور در حال حاضر ارائه دهندگان خدمت هستند، گفت: نظام سلامت کشور مبتنی بر بازاری است که در آن درمان و سلامت به عنوان کالا تبادل میشود؛ این در حالی است که خدمات سلامت، خدماتی حیاتی و رقابت ناپذیر است و به عنوان کالایی عمومی، تامین آن جزو وظایف حاکمیت است.
سعیدپور با اشاره به اجرای طرح بیمه همگانی سلامت در سال ۹۳ بیان کرد: با اجرای این طرح تلاش شد تا تمامی افراد جامعه تحت پوشش بیمه درمانی قرار بگیرند، اما تامین منابع پایدار برای تداوم ارائه خدمت ارزش آفرین به بیمه شدگان و افزایش اعتماد بیمه شدگان یکی از اصلیترین دغدغههای دولت شد؛ در حال حاضر ذینفعان و برخی افراد گمان میکنند سازمانهای بیمهگر، سازمانهایی هستند که عملکرد آنها عدم پرداخت آن چیزی است که باید پرداخت کنند. این فضای فکری باعث میشود این سازمانها نه تنها نتوانند عملکرد خود را به خوبی انجام دهند، بلکه از ایجاد رفتارسازی در سایر بازیگران نظام سلامت نیز غافل شوند.
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران با اشاره به مشکلات نظام سلامت کشور گفت: مشکلاتی مثل نبود روابط شفاف و تفکیک شده بین تولیت، ارائه کننده، خریدار و گیرنده خدمت، عدم ارتباط مطلوب بین سطوح دوم و سوم خدمات، عدم تعریف روشهای تامین منابع مالی نظام سلامت، گسترش تقاضای القایی برای دریافت خدمات به علت نبودن راهنماهای بالینی برای انجام خدمات در نظام سلامت کشور وجود دارد.
انتهای پیام/