تلاوت مجلسی آیات ۵۱-۷۵ سوره قصص با صدای کامل یوسف

به گزارش خبرنگارحوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛قصص و نام دیگرش «موسی و فرعون» بیست و هشتمین سوره قرآن است و ۸۸ آیه دارد. از رسول گرامی اسلام صلی الله علیه وآله روایت شده است: اگر کسی سوره قصص را قرائت کند ده برابر تعداد کسانی که حضرت موسی علیه السلام را تصدیق یا تکذیب کرده اند به او حسنه داده می‌شود و تمامی فرشتگان آسمان و زمین در روز قیامت، به سود او شهادت می‌دهند که او راستگو و درستکار بوده است.

تلاوت مجلسی آیات ۵۱-۷۵ سوره قصص

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
وَلَقَدْ وَصَّلْنَا لَهُمُ الْقَوْلَ لَعَلَّهُمْ یَتَذَکَّرُونَ ﴿۵۱﴾
و به راستى این گفتار را براى آنان پى در پى و به هم پیوسته نازل ساختیم امید که آنان پند پذیرند (۵۱)
الَّذِینَ آتَیْنَاهُمُ الْکِتَابَ مِنْ قَبْلِهِ هُمْ بِهِ یُؤْمِنُونَ ﴿۵۲﴾
کسانى که قبل از آن کتاب [آسمانى]به ایشان داده‏ ایم آنان به [قرآن]مى‏ گروند (۵۲)
وَإِذَا یُتْلَى عَلَیْهِمْ قَالُوا آمَنَّا بِهِ إِنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّنَا إِنَّا کُنَّا مِنْ قَبْلِهِ مُسْلِمِینَ ﴿۵۳﴾
و، چون بر ایشان فرو خوانده مى ‏شود مى‏ گویند بدان ایمان آوردیم که آن درست است [و]از طرف پروردگار ماست ما پیش از آن [هم]از تسلیم‏شوندگان بودیم (۵۳)
أُولَئِکَ یُؤْتَوْنَ أَجْرَهُمْ مَرَّتَیْنِ بِمَا صَبَرُوا وَیَدْرَءُونَ بِالْحَسَنَةِ السَّیِّئَةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ یُنْفِقُونَ ﴿۵۴﴾
آنانند که به [پاس]آنکه صبر کردند و [براى آنکه]بدى را با نیکى دفع مى ‏نمایند و از آنچه روزی‏شان داده‏ ایم انفاق مى کنند دو بار پاداش خواهند یافت (۵۴)
وَإِذَا سَمِعُوا اللَّغْوَ أَعْرَضُوا عَنْهُ وَقَالُوا لَنَا أَعْمَالُنَا وَلَکُمْ أَعْمَالُکُمْ سَلَامٌ عَلَیْکُمْ لَا نَبْتَغِی الْجَاهِلِینَ ﴿۵۵﴾
و، چون لغوى بشنوند از آن روى برمى‏ تابند و مى‏ گویند کردارهاى ما از آن ما و کردارهاى شما از آن شماست‏ سلام بر شما جویاى [مصاحبت]نادانان نیستیم (۵۵)
إِنَّکَ لَا تَهْدِی مَنْ أَحْبَبْتَ وَلَکِنَّ اللَّهَ یَهْدِی مَنْ یَشَاءُ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِینَ ﴿۵۶﴾
در حقیقت تو هر که را دوست دارى نمى‏ توانى راهنمایى کنى لیکن خداست که هر که را بخواهد راهنمایى مى ‏کند و او به راه‏یافتگان داناتر است (۵۶)
وَقَالُوا إِنْ نَتَّبِعِ الْهُدَى مَعَکَ نُتَخَطَّفْ مِنْ أَرْضِنَا أَوَلَمْ نُمَکِّنْ لَهُمْ حَرَمًا آمِنًا یُجْبَى إِلَیْهِ ثَمَرَاتُ کُلِّ شَیْءٍ رِزْقًا مِنْ لَدُنَّا وَلَکِنَّ أَکْثَرَهُمْ لَا یَعْلَمُونَ ﴿۵۷﴾
و گفتند اگر با تو از [نور]هدایت پیروى کنیم از سرزمین خود ربوده خواهیم شد آیا آنان را در حرمى امن جاى ندادیم که محصولات هر چیزى که رزقى از جانب ماست به سوى آن سرازیر مى ‏شود ولى بیشترشان نمى‏ دانند (۵۷)
وَکَمْ أَهْلَکْنَا مِنْ قَرْیَةٍ بَطِرَتْ مَعِیشَتَهَا فَتِلْکَ مَسَاکِنُهُمْ لَمْ تُسْکَنْ مِنْ بَعْدِهِمْ إِلَّا قَلِیلًا وَکُنَّا نَحْنُ الْوَارِثِینَ ﴿۵۸﴾
و چه بسیار شهر‌ها که هلاکش کردیم [زیرا]زندگى خوش آن‌ها را سرمست کرده بود این ست‏ سراهایشان که پس از آنان جز براى عده کمى مورد سکونت قرار نگرفته و ماییم که وارث آنان بودیم (۵۸)
وَمَا کَانَ رَبُّکَ مُهْلِکَ الْقُرَى حَتَّى یَبْعَثَ فِی أُمِّهَا رَسُولًا یَتْلُو عَلَیْهِمْ آیَاتِنَا وَمَا کُنَّا مُهْلِکِی الْقُرَى إِلَّا وَأَهْلُهَا ظَالِمُونَ ﴿۵۹﴾
و پروردگار تو [هرگز]ویرانگر شهر‌ها نبوده است تا [پیشتر]در مرکز آن‌ها پیامبرى برانگیزد که آیات ما را بر ایشان بخواند و ما شهر‌ها را تا مردمشان ستمگر نباشند ویران‏ کننده نبوده‏ ایم (۵۹)
وَمَا أُوتِیتُمْ مِنْ شَیْءٍ فَمَتَاعُ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَزِینَتُهَا وَمَا عِنْدَ اللَّهِ خَیْرٌ وَأَبْقَى أَفَلَا تَعْقِلُونَ ﴿۶۰﴾
و هر آنچه به شما داده شده است کالاى زندگى دنیا و زیور آن است و [لى]آنچه پیش خداست بهتر و پایدارتر است مگر نمى‏ اندیشید (۶۰)
أَفَمَنْ وَعَدْنَاهُ وَعْدًا حَسَنًا فَهُوَ لَاقِیهِ کَمَنْ مَتَّعْنَاهُ مَتَاعَ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا ثُمَّ هُوَ یَوْمَ الْقِیَامَةِ مِنَ الْمُحْضَرِینَ ﴿۶۱﴾
آیا کسى که وعده نیکو به او داده‏ ایم و او به آن خواهد رسید مانند کسى است که از کالاى زندگى دنیا بهره‏ مندش گردانیده‏ ایم [ولى]او روز قیامت از [جمله]احضارشدگان [در آتش]است (۶۱)
وَیَوْمَ یُنَادِیهِمْ فَیَقُولُ أَیْنَ شُرَکَائِیَ الَّذِینَ کُنْتُمْ تَزْعُمُونَ ﴿۶۲﴾
و [به یاد آور]روزى را که آنان را ندا مى‏ دهد و مى‏ فرماید آن شریکان من که مى ‏پنداشتید کجایند (۶۲)
قَالَ الَّذِینَ حَقَّ عَلَیْهِمُ الْقَوْلُ رَبَّنَا هَؤُلَاءِ الَّذِینَ أَغْوَیْنَا أَغْوَیْنَاهُمْ کَمَا غَوَیْنَا تَبَرَّأْنَا إِلَیْکَ مَا کَانُوا إِیَّانَا یَعْبُدُونَ ﴿۶۳﴾
آنان که حکم [عذاب]بر ایشان واجب آمده مى‏ گویند پروردگارا اینانند کسانى که گمراه کردیم گمراهشان کردیم همچنانکه خود گمراه شدیم [از آنان]به سوى تو بیزارى مى‏ جوییم ما را نمى ‏پرستیدند [بلکه پندار خود را دنبال میکردند](۶۳)
وَقِیلَ ادْعُوا شُرَکَاءَکُمْ فَدَعَوْهُمْ فَلَمْ یَسْتَجِیبُوا لَهُمْ وَرَأَوُا الْعَذَابَ لَوْ أَنَّهُمْ کَانُوا یَهْتَدُونَ ﴿۶۴﴾
و [به آنان]گفته مى ‏شود شریکان خود را فرا خوانید [پس آن‌ها را مى‏ خوانند]ولى پاسخشان نمى‏ دهند و عذاب را مى ‏بینند [و آرزو مى کنند که]اى کاش هدایت‏ یافته بودند (۶۴)
وَیَوْمَ یُنَادِیهِمْ فَیَقُولُ مَاذَا أَجَبْتُمُ الْمُرْسَلِینَ ﴿۶۵﴾
و روزى را که [خدا]آنان را ندا درمى‏ دهد و مى‏ فرماید فرستادگان [ما]را چه پاسخ دادید (۶۵)
فَعَمِیَتْ عَلَیْهِمُ الْأَنْبَاءُ یَوْمَئِذٍ فَهُمْ لَا یَتَسَاءَلُونَ ﴿۶۶﴾
پس در آن روز اخبار بر ایشان پوشیده گردد و از یکدیگر نمى‏ توانند بپرسند (۶۶)
فَأَمَّا مَنْ تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا فَعَسَى أَنْ یَکُونَ مِنَ الْمُفْلِحِینَ﴿۶۷﴾
و، اما کسى که توبه کند و ایمان آورد و به کار شایسته پردازد امید که از رستگاران باشد (۶۷)
وَرَبُّکَ یَخْلُقُ مَا یَشَاءُ وَیَخْتَارُ مَا کَانَ لَهُمُ الْخِیَرَةُ سُبْحَانَ اللَّهِ وَتَعَالَى عَمَّا یُشْرِکُونَ ﴿۶۸﴾
و پروردگار تو هر چه را بخواهد مى ‏آفریند و برمى‏ گزیند و آنان اختیارى ندارند منزه است‏ خدا و از آنچه [با او]شریک مى‏ گردانند برتر است (۶۸)
وَرَبُّکَ یَعْلَمُ مَا تُکِنُّ صُدُورُهُمْ وَمَا یُعْلِنُونَ ﴿۶۹﴾
و آنچه را سینه‏ هایشان پوشیده یا آشکار مى دارد پروردگارت مى‏ داند (۶۹)
وَهُوَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ لَهُ الْحَمْدُ فِی الْأُولَى وَالْآخِرَةِ وَلَهُ الْحُکْمُ وَإِلَیْهِ تُرْجَعُونَ ﴿۷۰﴾
و اوست‏ خدا [یى که]جز او معبودى نیست در این [سراى]نخستین و در آخرت ستایش از آن اوست و فرمان او راست و به سوى او بازگردانیده مى ‏شوید (۷۰)
قُلْ أَرَأَیْتُمْ إِنْ جَعَلَ اللَّهُ عَلَیْکُمُ اللَّیْلَ سَرْمَدًا إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ مَنْ إِلَهٌ غَیْرُ اللَّهِ یَأْتِیکُمْ بِضِیَاءٍ أَفَلَا تَسْمَعُونَ ﴿۷۱﴾
بگو هان چه مى ‏پندارید اگر خدا تا روز رستاخیز شب را بر شما جاوید بدارد جز خداوند کدامین معبود براى شما روشنى مى ‏آورد آیا نمى ‏شنوید (۷۱)
قُلْ أَرَأَیْتُمْ إِنْ جَعَلَ اللَّهُ عَلَیْکُمُ النَّهَارَ سَرْمَدًا إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ مَنْ إِلَهٌ غَیْرُ اللَّهِ یَأْتِیکُمْ بِلَیْلٍ تَسْکُنُونَ فِیهِ أَفَلَا تُبْصِرُونَ ﴿۷۲﴾
بگو هان چه مى ‏پندارید اگر خدا تا روز قیامت روز را بر شما جاوید بدارد جز خداوند کدامین معبود براى شما شبى مى ‏آورد که در آن آرام گیرید آیا نمى ‏بینید (۷۲)
وَمِنْ رَحْمَتِهِ جَعَلَ لَکُمُ اللَّیْلَ وَالنَّهَارَ لِتَسْکُنُوا فِیهِ وَلِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ وَلَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ ﴿۷۳﴾
و از رحمتش برایتان شب و روز را قرار داد تا در این [یک]بیارامید و [در آن یک]از فزون‏بخشى او [روزى خود]بجویید باشد که سپاس بدارید (۷۳)
وَیَوْمَ یُنَادِیهِمْ فَیَقُولُ أَیْنَ شُرَکَائِیَ الَّذِینَ کُنْتُمْ تَزْعُمُونَ ﴿۷۴﴾
و [یاد کن]روزى را که ندایشان مى ‏کند و مى‏ فرماید آن شریکان که مى ‏پنداشتید کجایند (۷۴)
وَنَزَعْنَا مِنْ کُلِّ أُمَّةٍ شَهِیدًا فَقُلْنَا هَاتُوا بُرْهَانَکُمْ فَعَلِمُوا أَنَّ الْحَقَّ لِلَّهِ وَضَلَّ عَنْهُمْ مَا کَانُوا یَفْتَرُونَ ﴿۷۵﴾
و از میان هر امتى گواهى بیرون مى ‏کشیم و مى‏ گوییم برهان خود را بیاورید پس بدانند که حق از آن خداست و آنچه برمى‏ بافتند از دستشان مى ‏رود (۷۵)
انتهای پیام/