در برخی موارد، حتی در جاهایی که تومور به طناب نخاعی متاستاز داده بود، تومورها به طورکامل حذف شدند.
این مطالعه در دانشگاه سائوپائولو نشان داده است که زیکا در مقایسه با سلول های بنیادی عصبی سالم که هدف اصلی این ویروس در مغز جنین در زمان بارداری هستند، تمایل بالاتری به سلول های توموری سیستم عصبی مرکزی دارد.
بیشتر بخوانید: مهار کشنده‌ترین شکل سرطان مغز ممکن شد!
زمانی که این ویروس سلول های توموری را آلوده می کند، شدیدا آن ها را تخریب خواهد کرد. در این مطالعه محققان در یک روش وابسته به دوز، رفته رفته دوز بیشتری از ویروس زیکا را برای کشت سلول های توموری استفاده کردند و در نهایت میزانی که منجر به آلودگی می شود را شناسایی کردند.
استفاده از میکروسکوپ فلورسنس نشان داد که ویروس به سلول های توموری حمله کرده و شروع به تکثیر درون آن ها می کند. اما این مطالعه نشان داد که مقادیر اندکی از زیکا برای آلوده کردن سلول های توموری سیستم عصبی مرکزی کافی است.
در مطالعه موازی با این کار، محققان سلول های بنیادی عصبی مشتق از سلول های بنیادی پرتوان القایی انسانی را نیز در معرض دوز مشابه و اندک زیکا قرار دادند و مشاهده کردند که دوز موجب آلودگی سلول های بنیادی عصبی نمی شود.
در بخش نهایی این مطالعه محققان از موش های سرکوب ایمنی شده برای مدل کردن سرطان مغزی مدولوبلاستوما استفاده کردند. در این مدل، تومور در بطن های جانبی مغز القا شد و به سایر نواحی سیستم عصبی مرکزی از جمله طناب نخاعی نیز متاستاز داد که از مشخصه های سرطان مغز پیشرفته است. در ادامه محققان دوز کوچکی از زیکا را به بطن جانبی برخی از موش ها تزریق کردند.
حجم تومور به طور قابل توجهی کاهش یافت و در برخی موارد توده توموری و علایم متاستاز به طناب نخاعی به طور کامل از بین رفت. بقای این موجودات نیز به طور قابل توجهی افزایش یافت.
تزریق این دوز ویروسی به موش های سالم هیچ گونه علایمی را ایجاد نکرد اما تزریق آن به موش های سرکوب ایمنی شده بعد از دو هفته منجر به مرگ آن ها شد. این نتایج در مجموع نشان می دهد که انواع مختلف تومورهای سیستم عصبی مرکزی می توانند در آینده ای نزدیک با استفاده از رویکردی که از پتانسیل ویروس زیکا استفاده می کند درمان شوند.
منبع: مهر
انتهای پیام/