خرمزی نشان داده علاقه زیادی به کار کردن با جوانان دارد و دوست دارد نسل جدیدی از بازیکنان مستعد بوشهری را روانه لیگی کند که هنوز نمیداند یک است یا دو! اما به اندازه کافی انگیزه دارد. ایرانجوان همواره تیمهای پایه خوبی داشته که تیم بزرگسالان باشگاه ویترین خوبی برای آنها بوده که البته یکی دو سال وقفه و ندیدن بازیکنان جوان شاید آنها را سرخورده کرده باشد.
این روزها تمرینات ایرانجوان بدون حضور بازیکنان با تجربه و نامی دنبال میشود و کمتر کسی این چهرههای جدید و نوپا را میشناسد، اما میشود انگیزه را در وجود آنها دید. اسم جوان که میآید نباید فقط آنها را برای ویترین هر باشگاهی عنوان کرد و در عمل تنها یکی دو بازیکن توی کار و تمرینات استفاده شوند. این بازیکنان جویای نام تنها میدان میخواهند تا خودی نشان دهند و این میدان دیدن نباید به قیمت پایان فوتبال آنها تمام شود و باید آهسته و پیوسته وارد کار شوند که البته حضور چند بازیکن با تجربه مکمل شرایط رو به جلو برای تیم است.
خبر میرسد بازیکنان مختلف جوان از کنگان تا بوالخیر چشم خرمزی را گرفته اند و حتی بازیکنان خوش تکنیک تیم جوانان همین باشگاه که میتوانند عصای دست او شوند. فوتبال ورزش بی رحمی است که تعارف ندارد و یک مربی اگر در انتخاب بازیکن اشتباه کند اولبن حرکت را برای اخراج خودش از نیمکت استارت زده و این یک امر طبیعی در دنیا فوتبال بوده و خواهد بود.
خرمزی این نکته را به خوبی درک میکند و در انتخابهایش تعارفات را کنار گذاشته تا حقی نا حق نشود و جوان با استعدادی از قلم نیوفتد! هیچ ایرادی ندارد یک جوان از لیگ دسته دوم شهر بوشهر و یا لیگ مناطق استان چشم سرمربی را بگیرد، اتفاقا این انتخابهاست که میتواند چندین جوان گمنام دیگر از سراسر استان را امیدوار نگه دارد که چشمهایی برای دیدن آنها وجود دارد وگرنه وارد کردن یک دو جین بازیکن بی کیفیت غیر بومی در همه سطوح را فوتبال استان بوشهر به راحتی آب خوردن تجربه کرده است، آنقدر مثال وجود دارد که میشود در مورد آنها کتاب نوشت، اما بالاخره یک جا باید درس گرفت و مسیر درست را انتخاب نمود.
واقعیت را باید گفت که ایرانجوان بعد از آن سقوط تلخ باید از جا بلند شود و با ارائه تصمیمات منطقی راه درست را انتخاب کند که قطعا یکی از اتفاقات خوب راه اندازی کارخانه بازیکن سازی این باشگاه است که البته باید اصولی و بدون نگاه بدبینانه انجام شود!
انتهای پیام/م