امیرنشین‌هایی که کشور امارات را تشکیل می‌دهند در مجموع اندکی بیش از ۹ میلیون نفر جمعیت دارند. اما همه آن‌ها غنی از نفت و گاز نیستند. تنها امیرنشین ابوظبی است که ثروت‌های طبیعی این کشور را در خود جمع کرده است و سود ناشی از این ثروت در میان دیگر امیرنشین‌ها از جمله دبی توزیع می‌شود.
در واقع این امیرنشین ابوظبی است که درباره مدیریت منابع طبیعی امارات متحده عربی تصمیم گیری می‌کند زیرا این امیرنشین کنترل آن‌ها را در اختیار دارد.
اما چیزی که خشم دیگر امیرنشین‌ها را برانگیخته سهمیه‌ای است که برای اعزام نیرو به یمن برای هر کدام از این هفت امیرنشین امارات تعیین شده است. بیشتر سربازانی که از امارات متحده عربی به یمن اعزام می‌شوند از میان فقرا و امیرنشین‌های فقیر هستند. امیران این مناطق فقرنشین جرات مخالفت با چنین تصمیماتی ندارند. میزان تلفات نیرو‌های نظامی اماراتی در یمن خیلی بیشتر از اعداد و ارقامی است که در رسانه‌های این کشور اعلام می‌شود. به همین علت شورش نامحسوس خانواده قربانیان جنگ یمن در حال شکل گیری است.
امیری که از قطر تقاضای پناهندگی کرده است متعلق به یکی از امیرنشین‌های فقیر امارات متحده عربی است که تاکنون صد‌ها سرباز اعزامی از این امیرنشین در جنگ یمن کشته شده اند.
شیخ راشد، نخستین اماراتی است که تصمیم گرفته است در این خصوص سکوت را بشکند. وی اعلام کرده است که شماری از مسئولان اماراتی مخالف دخالت نظامی کشورشان در یمن بودند. به گفته وی، سران ابوظبی در تصمیم گیری برای دخالت در یمن با رهبران شش امیرنشین دیگر هیچ گونه مشورتی نکرده اند.
این امیر ناراضی فاش کرد دستگاه اطلاعاتی ابوظبی با اعلام اینکه اگر حرفی علیه آن‌ها بزند نوار ویدئویی رسوایی کننده‌ای علیه وی منتشر می‌کند تلاش کرد که او را مجبور به سکوت کند.
منابع آگاه به آلژری پاتریوتیک اعلام کردند دستگاه‌های اطلاعاتی ابوظبی تصاویر رسوا کننده‌ای از شخصیت‌های اماراتی در مراکز عیاشی مغرب در اختیار دارند تا در مواقع لزوم علیه آن‌ها استفاده کنند. این مسئله از آنجا مهم است که بیشتر اماراتی در سال‌های اخیر برای عیاشی به مغرب می‌روند.
در انتهای این مطلب آمده است: به همین علت آغاز شورشی مردمی در امیرنشین‌های فقیر امارات و فروپاشی این کشور متزلزل منتفی نیست.
انتهای پیام/