وی با تاکید بر لزوم تدوین برنامه عملیاتی برای حفاظت از گونه های در معرض خطر انقراض افزود: باید گام‌های علمی و عملی برای بهبود شرایط زیستگاه این گونه ها برداشته شود و معاونت محیط طبیعی و دفاتر زیر مجموعه باید نظارت و همکاری لازم را در استانها داشته باشند.
ظهرابی گفت: ایجاد یک محدوده امن با تحصیل اراضی و خرید محصولات زراعی در زیستگاههای این گونه و خودداری از برداشت محصول در این اراضی در فصل زادآوری گونه به همراه افزایش امکانات و تجهیزات حفاظتی از جمله اقدامات برای احیای جمعیت این گونه است.
وی افزود: فعال سازی مرکز تحقیقات میش مرغ، آموزش ، فرهنگسازی و جلب مشارکت جوامع بومی ومحلی و ایجاد رابطه بین معیشت مردم و حفاظت از این گونه ارزشمند نیز از دیگر برنامه های معاونت محیط طبیعی برای گونه میش مرغ است.
جلسه بررسی زیستگاهها و جمعیت پرنده در معرض انقراض میش مرغ هفته گذشته در معاونت محیط طبیعی سازمان حفاظت محیط زیست با حضور معاون و کارشناسان این معاونت و کارشناسان و مسئولان اداره کل حفاظت محیط زیست استان آذربایجان غربی برگزار شد.
میش مرغ (Otis tarda) بزرگترین پرنده با قابلیت پرواز است که طبق رده بندی حفاظتی IUCN در رده حفاظتی آسیب پذیر (vulnerable) قرار دارد. جمعیت پرنده طی سال‌های گذشته به دلیل کاهش شدید فراوانی جمعیت ، افزایش فعالیت انسان در زیستگاه های پراکنش گونه، جزیره ای شدن زیستگاه ها، تخریب تخم ها و از بین رفتن جوجه ها در عملیات کشاورزی، از بین رفتن و کاهش ساختار پوشش گیاهی، عدم مدیریت صحیح پسماندها که منجر به جلب بسیاری از طعمه خواران اهلی و وحشی می گردد و برخورد با خطوط انتقال نیرو کاهش یافته است.
میش‌مرغ در دشت‌های وسیع بی‌درخت، زمین‌های استپی و کشتزارهای پهناور حبوبات و علفزارها زندگی می‌کند. و گونه ای همه چیزخوار بوده که در فصل تابستان گوشتخواری غالب است و در بقیه فصول رژیم گیاهخواری غالبتر است.
بر اساس گزارش های منتشر شده، میش مرغ در سال های گذشته در استان های همدان، کرمانشاه، آذربایجان شرقی، آذربایجان غربی و کردستان و بخشهایی از خراسان شمالی و رضوی پراکندگی داشته است، ولی در حال حاضر متاسفانه به احتمال زیاد جمعیت این گونه فقط محدود به بخش هایی از استان آذربایجان غربی و کردستان است.
انتهای پیام/