انتشار یافته: ۱
در انتظار بررسی: ۰
فوری‌مقاله‌نوشته‌شد‌دوست‌عزیز‌نوشته‌رقص‌شاطری‌خوب‌چه‌عیبی‌دارد♻️به‌قول‌معروف‌میگن‌چماق‌نداری‌مشت‌بس‌است♻️ما‌ایرانیها‌فقط‌بلدیم‌به‌گیر‌بدیم‌خدا‌قوتت‌بده‌گیره‌بده
«رقص شاطری» از رقص‌هایی است که مطربان تخت حوضی در مجالس جشن و شادی و عروسی عرضه می‌کردند و علاقه‌مندان و خواستاران بسیاری داشته است.
علی بلوکباشی در کتاب « درفرهنگ خود زیستن و به فرهنگ‌های دیگر نگریستن» آورده است: رقص شاطری به اندازه‌ای زیبا و گیرا بود که در مجلس جشن و سرور معمولا چند بار به درخواست مهمانان و تماشاگران تکرار می‌شد و مقبولیت این رقص از نشانه‌های اهمیت و حرکات موزون و زیبای شاطر در پشت پاروی پزندگی و توجه خاص مردم به این نان و پیشینه بود.
در رقص شاطری که در مجالس جشن انجام می‌شد، مردی بلندبالا و خوش اندام روی «تخت حوض» یا میان مردم می‌آمد. این مرد یا شاطر و یا هنرمندی بود که به کار پزندگی و شاطری و چَم و خَمِ آن آشنا بود. او پشت پارویی خیالی می‌ایستاد و همچون شاطری که می‌خواهد نان بپزد، همراه با نوای ساز موسیقی، پیشبندی سفید به کمر خود می‌بست. چانه‌ای از خمیر تغار تصوری می‌برید و در میان دو کف دست تاب می‌داد و سر پارو می‌انداخت و با حرکت موزون تن، چانه را پهن می‌کرد و به آن پنجه و ناخن می‌زد. سپس پارو را در تنور می‌برد و با قِردادن کمر، خمیر نان را کش می‌داد و می‌خواباند. آنگاه سیخی فرضی در دست می‌گرفت و مانند نان درآوردی کار کشته، سیخ را در تنور می‌برد و با لرزش تند دست و تمامی اعضای بدن نان را از ریگ جدا می‌کرد و از تنور در می‌آورد و به مشتری که یکی از تماشاچیان بود، می‌داد.
این رقص با حرکات و تکان‌هایی نرم و ظریف و با کلی اطوار و ادا همراه بود. نوازندگان هم با نواختن آهنگ‌های شاد و ملایم و متناسب با رقص و حرکات شاطر او را همراهی می‌کردند.
منبع: ایسنا
انتهای پیام/