به گزارش گروه بین‌الملل باشگاه خبرنگاران جوان، نشریه «میدل ایست آی» در مطلبی نوشت: نتیجه انتخابات پارلمانی ۱۲ مِه در عراق، سیاست بحران‌زده این کشور را بار دیگر به تصویر کشید. در حالی که این انتخابات درخواست مردم عراق برای تغییرات سیاسی را نشان داد، هنوز موانعی بر سر راه این تغییرات وجود دارد. روز ۳ ژوئیه، بازشماری آرا در عراق آغاز شد.
به نظر نمی‌رسد مصالحه میان احزاب مختلف پارلمان به زودی محقق شود. با این حال، نارضایتی‌ها در جنوب عراق عاملی است که به طور معمول در سیاست این کشور تاثیرگذار است.
در دوران پس از انتخابات عراق، ۲ نکته مهم وجود دارد. یکی، جنگ قدرت داخلی میان احزاب سیاسی مختلف عراق است و دیگری، پیامد‌های این جنگ قدرت در چارچوب ژئوپولیتیک خاورمیانه که به خصوص در مقابله آمریکا و متحدان آن در شورای همکاری خلیج فارس از یک سو و ایران و «محور مقاومت» از سوی دیگر مشاهده می‌شود.
درباره جنگ قدرت داخلی در عراق می‌توان گفت نتایج انتخابات در این کشور نشان می‌دهد هیچ کدام از احزاب سیاسی نمی‌توانند پیروزی بزرگی را اعلام کنند. به این ترتیب، تنها راه برای مدیریت عراق، تشکیل دولتی ائتلافی با حضور برخی از احزاب بزرگ سیاسی این کشور خواهد بود.
نگارنده این مطلب در ادامه نوشته است: تاریخ نشان داده سیاست‌های دموکراتیک در خاورمیانه لزوما به معنی حمایت از غرب نیست؛ بلکه اغلب عکس آن رخ می‌دهد.
ممکن است برای بیان این‌که نتایج انتخابات عراق به معنی روابط نزدیک‌تر با ایران خواهد بود، زود باشد اما در صورتی که حقیقت امر نیز چنین باشد، باید به آن احترام گذاشت.
برخی از ناظران ادعا کرده‌اند ملی‌گرایی عربیِ شیعیان عراقی می‌تواند در مقابل نفوذ ایران در این کشور بایستد. اما تحولات سیاسی عراق نشان می‌دهد این ادعا، با این‌که ممکن است سرگرم‌کننده به نظر برسد، حقیقت ندارد. بسیاری از شیعیان عراقی نمی‌خواهند خود را در هرگونه اقدامی علیه ایران دخالت دهند.
هر کسی که معتقد است می‌توان از خارج روابط پیچیده میان ایران و عراق را تحت تاثیر قرار داد در جهانی خیالی زندگی می‌کند.
هر ساله میلیون‌ها نفر ایرانی به نجف، کربلا و سامرا سفر می‌کنند که دو یا سه برابر از جمعیت حجاج در عربستان نیز بیشتر است. این زائران مورد استقبال فقیرترین مردم شیعه عراق قرار می‌گیرند، بدون این‌که هیچ هزینه‌ای از آن‌ها دریافت شود.
میدل ایست آی در انتهای این مطلب نوشته است: با در نظر گرفتن چنین رابطه گسترده و عمیقی، چگونه می‌توان احتمال گسستن این ارتباط میان ایران و عراق را متصور شد؟
انتهای پیام/