در این گزارش آمده است: اجلاس سران ناتو روز چهارشنبه در مقر آن در بروکسل برگزار خواهد شد و از چند روز قبل از آن عبارت «ما متحدیم» بر روی پارچه نوشته‌های رنگی در اطراف محل اجلاس نصب شده است. پس از تقریبا هفت دهه از تشکیل موفق‌ترین اتحاد در تاریخ جهان، این نوع یادآوری نباید لازم باشد، اما با توجه به رویداد‌های یک سال و نیم گذشته تردید چندانی درباره هدف از این پیام و مخاطب اصلی آن وجود ندارد.
دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا، طی چند روز آینده برای شرکت در این اجلاس وارد بروکسل می‌شود و این در حالی است که قصدش را برای مختل کردن هر تلاشی در جهت حصول اجماع و یکپارچگی به نمایش می‌گذارد.
ترامپ روز پنجشنبه در تجمعی در مونتانا خطاب به ناتو گفت که باید سهم هزینه‌های خود را بپردازد. تحقیر ناتو و اتحادیه اروپا به عنوان متحدان دیرینه آمریکا به امری معمول در سخنان رئیس جمهور آمریکا تبدیل شده است.
کِی بیلی هاچیسون، سفیر آمریکا در ناتو، این هفته در سخنانی متعادل‌تر تاکید کرد که ناتو اتحادی محکم است و آمریکا با شرکای غربی‌اش برای پاسخگو قراردادن روسیه به علت اقداماتش در اوکراین و مداخله در انتخابات غربی‌ها و استفاده ادعا شده از عامل اعصاب در انگلیس موضعی مشترک دارد؛ اما هیچکس نمی‌داند ترامپ این هفته در بروکسل یا هلسینکی یا طی سفرش به انگلیس چه خواهد گفت. او همانطور که پس از اجلاس گروه هفت در ماه ژوئن در کبک نشان داد، می‌تواند با هدف قراردادن متحدان قدیمی با چند متلک موجب بروز بحران در یکپارچگی غرب شود.
تاکنون مقامات آمریکایی و اروپایی بطور یکپارچه سعی کرده‌اند دلقک‌بازی‌های ترامپ را کم اهمیت جلوه دهند و تاکید کنند که ارکان اصلی ناتو همچنان قوی است. این بدین معنی است که ترامپ برای مدتی آمده و بالاخره می‌رود درحالی که نهاد‌های امنیتی در هم تنیده غرب و ارزش‌های مشترک آن به قوت خود باقی خواهد ماند.
با این حال برخی رهبران غربی و مقامات ارشد به تدریج دچار تردید می‌شوند که آیا این ارزیابی خوش‌بینانه همچنان معتبر است یا نه. آن‌ها خاطرنشان می‌کنند که هر چه باشد ترامپ بیهوده هارت و پورت نمی‌کند. هزاران نفر در مونتانا از سخنان وی درباره ناتو حمایت کردند. او در انتخابات ۲۰۱۶ برنده شد و از حمایت ۹۰ درصدی جمهوری‌خواهان برخوردار است.
اما یک مقام اروپایی گفت: رابطه دو سوی اقیانوس اطلس که همه ما آن را یک امر بدیهی می‌دانیم، در واقع اینگونه نیست و این مشکلی نیست که ترامپ به وجود آورده باشد و با رفتن وی ناپدید شود.
به گفته وی، نشانه‌هایی از این مشکل در دوره باراک اوباما پدیدار شد و او نیز سعی کرد جهت‌گیری سیاست خارجی آمریکا را از اروپا به سمت آسیا تغییر دهد، اما با صراحت و گستاخی ترامپ قصدش را بیان نمی‌کرد. روسای جمهور آمریکا فهمیده‌اند که آمریکایی‌ها از مداخلات خارجی به ستوه آمده‌اند.
این مقام اروپایی همچین بطور تلویحی گفت که بر خلاف نظر اکثر اروپایی‌ها که معتقدند با تمام شدن دوره ترامپ می‌توان به تجارت معمول بازگشت، چنین چیزی رخ نخواهد داد؛ این یک هشدار برای اروپایی هاست که از نظر آن‌ها جهان ناگهان تکان خورده است.
در ادامه گزارش گاردین آمده است: آمریکا در طول تاریخ به کرات سعی کرده است از گرفتار شدن در اروپا اجتناب ورزد. با توجه به پایان یافتن شرایط جنگ سرد که آمریکا را ترغیب به تعامل با اروپا کرد، از نظر بسیاری صاحب نظران آمریکایی‌ها بطور اجتناب‌ناپذیری در نقششان بازنگری خواهند کرد.
در عین حال دَن درِزنر، استاد سیاست بین‌الملل در دانشگاه توفتس، معتقد است آنچه آمریکا و اروپا را در جهان امروز متحد می‌سازد، در نهایت به مراتب قوی‌تر از نفوذ تفرقه افکنانه ترامپ خواهد بود.
مارگارت مک میلان مورخ کانادایی و استاد دانشگاه آکسفورد معتقد است، حتی اگر ترامپ نماد تغییر همیشگی در سیاست خارجی آمریکا نباشد، بدین معنی نیست که لفاظی‌های وی ضد اروپا تاثیر منفی درازمدت بر روابط دو سوی اقیانوس اطلس نخواهد داشت بلکه ترامپ خسارت بسیاری وارد می‌سازد که به آسانی قابل جبران نیست.
انتهای پیام/