سرطان پستان ممکن است بر اثر عوامل متعددی چون سن، جنس، نژاد، بیماری خوش‌خیم قبلی در سینه، سابقه سرطان قبلی در فرد، سن قاعدگی و منارک زودرس، یلئسگی دیررس و بارداری در سنین بالا به وجود آید.
ابتلا به سرطان پستان چالش‌های زیادی را در زندگی زنان به وجود می‌آورد. فرآیند تشخیص، درمان، پیامدها و اثرات جانبی آن‌ها و همچنین عود بیماری موجب می‌شود که بیمار دچار واکنش‌های روانی استرس، اضطراب و افسردگی شود. علاوه بر این؛ هزینه‌ی سنگین درمان، افزایش فشار روانی، کاهش عملکرد جسمی، عاطفی و اجتماعی بر کیفیت زندگی فرد و خانواده‌ی او تاثیر دارد.
خودکارآمدی یکی از جنبه‌هایی است که در توانمندسازی افراد و کیفیت زندگی آن‌ها اثر می‌گذارد. خودکارآمدی باور یک فرد به مهارت‌ها و توانایی‌های خودش برای انجام موفقیت‌آمیز کارهاست. این باور بر میزان تلاش و عملکرد فرد تاثیر می‌گذارد و عاملی درونی و مهم برای کنترل طولانی مدت بیماری است. اعتقاد داشتن به توانایی‌ها می‌تواند مانع از بروز واکنش‌های روانی مثل استرس و افسردگی گردد.
بیشتر بخوانید: عامل بروز سرطان‌های نواحی سر و گردن چیست؟
گروه‌درمانی از موثرترین اشکال مداخله در درمان سرطان است. در گروه‌درمانی ارتباط بیشتر افراد به اصطلاح «هم‌درد» و بیان تجربیات‌شان با یکدیگر سبب تسهیل تخلیه‌ی هیجانی و افزایش اعتماد به نفس می‌شود.
به همین دلیل؛ فردین مرادی منش و خدیجه باباخانی پژوهشگران گروه روان‌شناسی دانشگاه آزاد اسلامی دزفول و کرج در یک تحقیق تاثیر گروه‌درمانی را بر خودکارآمدی و کیفیت زندگی زنان مبتلا به سرطان پستان را بررسی کردند.
در این مطالعه از بین کلیه‌ی زنان مبتلا به سرطان پستان درجه‌ی ۲ که در سال ۹۵ برای درمان به بیمارستان امام خمینی شهر تهران مراجعه کرده بودند، ۳۲ نفر انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. با احتساب افرادی که به دلایل مختلف از پژوهش خارج شدند، ۱۳ نفر در هر یک از دو گروه قرار گرفتند.
معیارهای ورود به مطالعه: تشخیص سرطان پستان توسط پزشک متخصص، اتمام فرآیند درمان جسمی، داشتن تحصیلات حداقل دیپلم، توانایی شرکت در جلسات گروه‌درمانی و ین بین ۲۰ تا ۴۵ سال بود. برای جمع‌آوری اطلاعات در مورد وضعیت روانی بیماران قبل و پس از انجام گروه‌درمانی از ابزارهای روان‌شناختی «مصاحبه‌ی بالینی ساختار یافته» برای تشخیص و غربال‌گری اختلالات موثر بر فرآیند درمان و آگاهی از وضعیت روانی فرد، «پرسش‌نامه‌ی بررسی کیفیت زندگی» و «پرسش‌نامه‌ی خودکارآمدی» استفاده شد.
برای افراد گروه آزمایش ۸ جلسه‌ی ۲ ساعته گروه‌درمانی روانی-شناختی برگزار شد. در این جلسات مطالبی همچون شناخت استرس و نحوه‌ی مدیریت آن، واکنش‌های بدنی به استرس، شناسایی افکار خودآیند (خودگویی‌ها)، آموزش نحوه‌ی جایگزین کردن افکار مثبت، شناسایی منابع سودمند و زیان‌آور حمایت اجتماعی و گسترش شبکه‌های حمایتی، شناسایی عوامل برانگیزاننده‌ی خشم، الگوها و نحوه‌ی مدیریت آن به افراد آموزش داده شد.
نتایج تحقیق مرادی منش و همکارش نشان داد که این گروه‌درمانی بر خودکارآمدی زنان مبتلا به سرطان پستان موثر است و باعث افزایش کیفیت زندگی آنان می‌شود. این جلسات افراد را با تجربه‌های موفقیت‌آمیز همتایان مواجه می‌کند و آن‌ها را قانع می‌کند که باور کنند توانایی عمل موفقیت‌آمیز را دارند.
این پژوهشگران پیشنهاد کردند که در مراکز درمان سرطان، بخشی به ارائه‌ی خدمات روان‌شناختی و به ویژه گروه‌درمانی روانی-شناختی اختصاص یابد.
منبع:ایسنا
انتهای پیام/