به گزارش گروه ورزشی باشگاه خبرنگاران جوان؛ ورزش های آبی در نقاط مختلف دنیا طرفداران خاص خودش را پیدا کرده است و زیر مجموعه این ورزش ها نیز توانسته اند برای خود جایگاهی بیابند. ورزش واترپلو نیز یکی از ورزش های آبی و گروهی است که توانسته بسیاری از افراد را به خود علاقمند نماید.
اما دانستن این نکته که ورزش واترپلو چطور بوجود آمد و به اینجا رسید نیز خالی از لطف نیست.
بر همین اساس باشگاه خبرنگاران جوان قصد دارد تا شما را با تاریخچه ورزش واترپلو آشنا نماید، پس با ما همراه باشید.
واترپلو (Water Polo) یک ورزش گروهی است که با استفاده از توپ و در آب برگزار می‌شود بطوری که در آن دو تیم با ۶ بازیکن و یک دروازه‌بان در هر تیم به همراه ۵ بازیکن ذخیره در این ورزش شرکت می‌کنند و در محوطه‌ای درون استخر به ابعاد ۲۰در ۲۵ متر بازی می‌کنند.
بازیکنان باید با شنا کردن حرکت کنند.
این بازی در ۴ زمان ۸ دقیقه‌ای برگزار می‌شود.
بیشتر بخوانید: هزینه‌های زیر آبی برای آینده سازی در واترپلو
برنده تیمی است که در این ۴ زمان توپ‌های بیشتری را وارد دروازهٔ حریف کند.
برای انجام ورزش واترپلو ورزشکار باید در بعضی کار‌ها مهارت داشته باشد.
اولین فاکتور لازم برای شروع این ورزش، مهارت در شنا است.
در این ورزش، بازیکنان باید بتوانند طول ۳۰ متری استخر را بار‌ها و بار‌ها شنا کنند.
نوع شنا کردن بازیکنان واترپلو با شنای کلاسیک متفاوت است.
در این روش بازیکنان از یک استیل آزاد استفاده می‌کنند به‌طوری‌که هنگام شنا کردن همیشه سر آن‌ها از آب بیرون خواهد بود تا بتوانند بر بازی مسلط باشند.
مهارت دومی که بازیکنان باید به دست آورند، شیوه کنترل توپ با یک دست است.
این ورزشکاران باید بتوانند توپ را با هر دو دست خود کنترل کنند.
بیشتر بدانید: نگاهی به تاریخچه "شنا در ایران و جهان"
مهارت دیگری که ورزشکاران این رشته باید داشته باشند، نوعی پا دوچرخه‌است که در آن حرکات پا به صورت دایره وار انجام می‌شود.
در این حرکت که ورزشکاران از آن برای نگه داشتن خود روی سطح آب استفاده می‌کنند، انرژی بسیار کم مصرف می‌شود.
ورزشکاران ورزش واترپلو باید از تمرکز و سرعت عمل بالایی برخوردار باشند تا بتوانند بر تیم حریف غلبه کنند.
تعداد بازیکن ۱۲ نفر که ۷ نفر در داخل زمین و ۵ بازیکن ذخیره است.
واترپلو در دهه ۱۸۷۰ در بریتانیا اختراع شد و نخستین قواعد آن در اسکاتلند و انگلیس ایجاد شد.
اولین بازی بین‌المللی بین تیم‌های ملی این دو کشور در سال ۱۸۹۰ در لندن برگزار و با پیروزی اسکاتلند به پایان رسید.
ترجمه تحت‌اللفظی واترپلو به معنای «چوگان آبی» است.
این رشته نخستین ورزش گروهی بود که در سال ۱۹۰۰ وارد المپیک شد که با قهرمانی بریتانیا همراه بود.
حاکمیت بریتانیایی‌ها بر این رشته بعد‌ها از میان رفت و کشورهایی، چون مجارستان، ایتالیا، هلند و کشور‌های اروپای شرقی به قدرت‌های اول این رشته بدل شدند.
ورود واترپلوی بانوان به بازی‌های المپیک نیز در المپیک ۲۰۰۰ سیدنی صورت گرفت.
ادارهٔ این ورزش در سطح بین‌المللی بر عهده فدراسیون بین‌المللی شنا با نام اختصاری «فینا» است.
طول استخر واترپلو در مسابقات بین‌المللی ۳۰ و عرض آن ۲۰ متر است. دروازه‌ها ۳ متر عرض دارند و ۹۰ سانتی‌متر از سطح آب ارتفاع دارند.
وزن توپ هم ۴۰۰ تا ۴۵۰ گرم است.
در مسابقات زنان از استخر کوچکتری به طول ۲۵ و عرض ۱۷ متر استفاده می‌شود.
اندازه زمین (بیـن المللی) :
طول ۳۰ متر و عرض ۲۰ متر و عمق آب ۲ متر (۴ پا) و نباید از ۸۰/۱ متر کمتر باشد در مسابقات داخلی سعی بر این است که شرایط فوق رعایت شود و برای بانـوان ۱۷×۲۵ متر است.
اندازه دروازه:
طول آن ۳ متر و ارتفاع ۹۰ سانتی متر و عمق ۳۰ سانتی متر و جنس آن از چوب یا فلـز و یا پلاستیک و رنگ آن سفید است.
محیط توپ:
بین ۶۷ تا ۷۱ سانتی متر و جنس رویه آن از چرم یا پلاستیک باشد.
وزن توپ:
۴۰۰ تا ۴۵۰ گرم و رنگ زرد است.
شروع بازی:
توسط حلقه‌ای توپ در وسط آب قرار می‌گیرد و یا توسط داور انداخته می‌شود.
تعداد تعویض:
آزاد
فاصله نقطه پنالتی تا دروازه ۴ متر می‌باشد.
بیشتر بدانید: تاریخچه پیدایش بازی به نام فوتبال / آیا فوتبال ایرانی است؟!
بلند کردن ۲ پرچم متوسط داور یعنی گل قبول است.
انتهای پیام/