وی افزود: آنها به خیال خودشان فیلم هنری و جهانی می سازند و جالب اینجاست اکثر این آثار با استقبال مردم روبرو نمی شوند؛ چون سلایق عوض شده و به نظر من مخاطب امروز ترجیح می دهد فیلم های شاد ببیند.
این تهیه‌کننده ادامه داد: اتفاق بعدی پررنگ شدن فیلمسازی در عرصه شبکه نمایش خانگی است. مردم به جای هزینه زیاد برای دیدن فیلمی بی کیفیت، شش هزار تومان هزینه می کنند و با خرید یک دی وی دی در منزل و کنار خانواده فیلم می بینند. اگر احیاناً این اثر کیفیت لازم را هم نداشته باشد، چیز زیادی را از دست نداده اند.
جعفری تصریح کرد: ما در این سال ها، کار فرهنگی خوب و تاثیرگذاری برای مردم نکرده ایم و با این حرکت به جای جذب، آنها را دفع کردیم. یادمان باشد که در دوران جنگ جهانی، مردم در آن وضعیت اسف بار و نبودن پول و با وجود فقر، خواندن کتاب، دیدن فیلم و تئاتر را رها نکردند. به عبارتی آنطور که باید مخاطب را به سمت کتابخوانی و کار فرهنگی سوق نداده‌ایم.
وی ادامه داد: متاسفانه به جای رواج کارهای فرهنگی برعکس عمل کردیم؛ نوستالژی و تأثیر مهم کتابخوانی را از بین بردیم. البته من منکر فضای مجازی و تاثیر مثبت آن نیستم، اما کتابخوانی و تأثیرات آن قابل قیاس با این جریان نیست. در مورد سینما و تئاتر نیز به همین شکل عمل کردیم.
این تهیه کننده در پایان اذعان کرد: ما نباید فیلم را برای خودمان بسازیم؛ در ابتدا و مهمتر از هرچیز مردم به عنوان مخاطب اصلی باید مد نظر قرار بگیرند. در غیر این صورت به جای جذب، دفع سرمایه گذار را می بینیم. سرمایه گذاری که با هزار امید و آرزو و علاقه به این صنعت پا می‌گذارد؛ اما در نهایت شکست خورده خارج می شود.
انتهای پیام/